Jagersweekend

Ik heb een drukjacht, of eigenlijk twee. Het is in de buurt van Magdeburg op een militair oefenterrein. Daar waar ik vorig jaar een hinde en een zwijn heb kunnen schieten, en waar de wolven in roedels in het terrein lopen. Deze jacht is altijd een feest, omdat onze groep jachtvrienden een paar dagen lang bij elkaar zijn. Helaas is één vriend er niet bij, hij heeft zijn huwelijksreis naar warmer oorden. Op woensdagmiddag pak ik mijn koffer in, zodat ik op donderdag alleen de laatste spulletjes nog bij elkaar hoef te scharrelen en stressloos aan de rit kan beginnen. Ik heb koffie en krentenbollen met roomboter met kaas mee voor onderweg. De appgroep is al weken van tevoren aangemaakt, en ik ben de tweede auto die van huis gaat. Het is goed weer om te rijden, wel wat mist in het begin, maar het is droog en niet glad. Wel veel verkeer onderweg, waardoor ik een aantal maal een korte file heb. Als ik in de buurt van Apeldoorn rijd, wordt de wereld wit. Ik kom op een net tijdstip aan, word begroet door Cas en Melvin. De eigenaresse van het hotel verwelkomd ons en geeft ons de kamersleutels.

Ik heb weer een nette kamer met voldoende ruimte voor de grote koffer. Jagen is altijd een volksverhuizing met wat er allemaal aan spullen mee gaat. Omdat ik met mijn eigen auto ben, hoef ik geen rekening te houden met zo min mogelijk meenemen. Ik heb voor de zekerheid mijn extra schoenen mee en een loden cape (voor als het echt heel koud en nat zou worden). Daarna gaan we even naar de supermarkt, altijd feest. Mijn grote glazen potten zijn al gevuld met de mispellikeur en de nieuwe lading Sloegin, dus wodka heb ik voorlopig even niet nodig. Wel Amaretto en Weizenkorn voor de Heesterkanter Limonade. Helaas blijkt de Amaretto in de aanbieding te zijn en waren er kapers op de kust… Dat gedeelte van het schap is leeg. Ik neem nog mooie Eisbein mee, de Tomi-sauzen die ik lekker vind en wat reuzel voor de rillette en de Wienerschnitzels voor thuis. We hebben de eerste buit binnen, terug naar het hotel.

Daar zijn inmiddels 3 jachtvrienden gearriveerd. We drinken gezamenlijk een drankje en wachten op de anderen die druppelsgewijs aankomen. Tegen etenstijd is iedereen in het hotel en eten we gezamenlijk. We drinken nog een drankje, maar iedereen gaat bijtijds naar bed. We verzamelen redelijk vroeg de volgende ochtend. Ik ken deze mannen al, en ik weet dat als we om een bepaalde tijd afspreken, je beter een kwartiertje eerder aanwezig kunt zijn. Sowieso is het bij jacht gebruikelijk je aan de afgesproken tijd te houden. Ik kan die avond de slaap slecht vatten, en besluit om half 2 nog even mijn jas uit de auto te halen, zodat die op de warme kamer ligt. Kwart voor 7 ontbijten, maar als ik om 6.30 de ontbijtkamer binnen loop, zit de helft al aan het ontbijt. Lekkere Duitse broodjes en broodbeleg. De thermoskannen klaar om gevuld te worden. 3 Minuten voor de afgesproken vertrektijd rijden we in een treintje achter elkaar aan naar de verzamelplaats voor de jacht. Je meld je aan en daar krijg je te horen in welke rij je aan mag sluiten met de auto.

Daar trek ik nog even mijn laarzen, camo-broek en signaalkleding aan. Dat laatste is hier voor de veiligheid verplicht op drukjachten, zodat je goed zichtbaar bent voor andere jagers. De groepsleider controleert alle papieren. Dan blazen de jachthoornblazers het deuntje dat wij moeten verzamelen, en loopt iedereen naar de plek waar wij worden verwelkomd door de organisator. Daar wordt onder andere verteld wat er geschoten mag worden en in welke volgorde. Roodwild, reeën en wilde zwijnen zijn vrij, behalve de leidende dieren en spitsers. Vervolgens gaat iedereen naar de auto en rijden we per groep achter elkaar het veld in. Ik vind dat altijd bijzonder. Met je personenwagen over een militair oefenterrein, waar het op sommige plekken helemaal open en heuvelachtig is en waar je als burger normaal gesproken niet de kans krijgt rond te crossen. Een voor een wordt een jager zijn plek gewezen en rijdt de rest verder. Eline en ik zitten samen in de auto en ook bij elkaar in de buurt. Net voordat wij bij onze hoogzit afgezet worden, zien we nog een roedel kaalwild in volle galop het bos in rennen. Ik heb een dichte hoogzit, waardoor ik alleen zittend kan schieten.

Ik haal mijn wapen uit het foedraal, stop het gevulde magazijn er in en laad door. Dan meet ik de afstanden van een aantal bomen om mij heen, zodat ik weet tot waar ik een verantwoord schot af kan geven. Ik leg mijn warmtebeeldkijker, thermoskan koffie en wat te snoepen binnen handbereik en dan is het wachten op wat komen gaat. Ik zie vanuit het niets een roedel kaalwild, maar ik heb helaas geen buit. Later zie ik nog een ree, maar die staat te ver bij mij vandaan. Ik denk dat het ree richting Eline loopt, en breng haar op de hoogte. Als even later een schot klinkt, is het ree vanuit een andere hoogzit geschoten. Het is prachtig om mij heen, maar ook erg fris. Het is -2, maar door een zacht briesje voelt het veel kouder aan. Doordat je je door zo min mogelijk bewegingen ook niet kunt opwarmen, voel je de kou deste beter, helemaal als er weinig om je heen gebeurt. En dan bedoel ik geen wild zien, geen schoten in de buurt horen, geen honden en geen drijvers in de buurt. Ik heb wel 5 raven die steeds rondom mijn hoogzit vliegen en dan weer eens in een boom gaan zitten en herrie maken. Wat zijn die vogels groot!

Om 12 uur is de jacht afgelopen, en mag je je hoogzit verlaten. Weer rijden we achter elkaar aan naar de verzamelplaats. Daar zien we onze vrienden die in andere groepen ingedeeld waren. Een jager heeft buit, hij heeft een hinde geschoten. Bij de verzamelplaats krijgen we warme soep met een broodje en wat te drinken en warmen wij ons bij het kampvuur. Daarna wordt het wild dat ligt doodgeblazen met de jachthoorn en krijgt de schutter Waidmannsheil en een breuk aangereikt. Wij gaan terug naar het hotel en zullen ons klaar maken voor onze jaarlijkse borrel onder de carport. De auto met de drankkist/kaasfondue-pan wordt strategisch neergezet, de vuurkorf gevuld en ieder stalt de meegenomen drankjes en hapjes bij elkaar. Het is, zoals altijd, zo ontzettend gezellig! Als het echt te fris wordt en het tijd is voor het avondeten, gaan we naar binnen. Na het eten blijven de plakkerds nog even na zitten en bijkletsen, worden er moppen getapt en stoere verhalen verteld aan onze stamtafel.

Ik heb gewoon buikpijn en zere kaken van het lachen! Ook nu gaat iedereen weer bijtijds naar de kamer. De volgende dag vertrekken we op hetzelfde tijdstip voor de tweede en laatste drukjacht, maar moet de koffer ook weer in de auto, omdat we na de jacht meteen naar huis zullen rijden. Het is intussen ook traditie dat ik een spekkoek mee neem, en iedereen een stuk af kan snijden om mee te nemen naar de hoogzit. Het is ruim een half uur rijden naar de volgende verzamelplaats, waar weer hetzelfde ritueel plaats heeft. Deze tweede dag is de groep jagers en drijvers altijd kleiner. Gelukkig hoeven we niet door het bos dit keer, maar blijven we op de verharde paden. Als ik over de heide die onder een pak sneeuw ligt naar mijn aangewezen hoogzit loop, zie ik verse sporen in de sneeuw van een vos, een haas en een ree. Ik heb een mooie hoogzit, waar ik ook staand zou kunnen schieten, maar het wild blijft weg. De drijvers hoor ik steeds dichterbij komen, maar ook door hen wordt het wild niet uit de dekking verdreven. Even later zie ik wel een haas de brandgang oversteken, maar daar blijft het bij. Om 12 uur is het weer ‘Hahn im Ruh’, verzamelen we bij de auto en vervolgens gaan we naar de verzamelplaats waar ook nu alle jagers zich verzamelen. Daar krijgen we een warme maaltijd en wat te drinken aangeboden. Ik trek alvast mijn jachtbroeken uit en verruil die voor een spijkerbroek, dat zit veel lekkerder voor de terugreis. Na de maaltijd neemt onze vriendengroep afscheid en gaat iedereen weer huiswaarts. Het waren prachtige en gezellige dagen, maar helaas met weinig buit dit maal.

Terwijl ik dit stuk schrijf, komt er via onze appgroep een artikel binnen dat er afgelopen oktober in dit gebied bij een drukjacht een Duitse jachterriër niet was teruggekeerd naar zijn baasje na de jacht. Toen zij hem via zijn gps vonden, bleek het beestje dood gebeten te zijn door een wolf. Vorig jaar had ik al een stuk geschreven over een Duitse jachtterriër en een wolf. Daarom heb ik nu mijn jachtmes in mijn jaszak als ik van en naar de hoogzit loop. Er blijken in dit gedeelte van het terrein 19 volwassen wolven te zitten. Een vriend heeft er nog een gezien en daar een foto van gemaakt.

Ik duik zo de keuken in, dan kan ik beginnen aan de Grillhaxe zodat we die morgen kunnen eten met wat opgebakken aardappeltjes, rodekool met appeltjes of Zuurkool (daar ben ik nog niet uit). Maar ik geef je eerst nog het recept van mijn Runder-ribeye-rollade. Dit is echt een feestelijk gerecht, lekker en mooi voor bijvoorbeeld de Kerstdagen. Op de foto’s heb ik alleen geen ribeye gebruikt, maar een groot stuk entrecôte. Eigenlijk was dat net te groot, maar het smaakte evenmin lekker. Het was nu voor de foto’s die tot nog toe ontbraken.