top of page

Jachtdag in Drenthe

Monique Jansen

En wat voor één! Omdat het een hele lange dag zou worden met ook een aanzit in de ochtend, ben ik donderdagmiddag al naar Drenthe vertrokken. Helaas was het erg druk op de weg, en door meerdere ongevallen was het een hele lange rit geworden. Nu had ik Kessa aan de telefoon, en al kwebbelend vloog de tijd zo voorbij. Eenmaal aangekomen hebben we met jachtvrienden en het gezin van de jachthouder bij het hotel-restaurant, waar de jachtvrienden en ik die nacht zou verblijven, genoten van een heerlijk verrassingsdiner. Vroeg naar bed, want de wekker zou om 5.00 uur weer afgaan en het zou een hele lange dag worden. In de ochtend zouden we kijken of we kans hadden op een ree of een vos, daarna genieten van een ontbijt, daarna drijfjachten op hazen en fazanten, met daarna een lunch. In de middag de laatste drijfjachten, waarna het tableau gelegd zou worden en een gezamenlijk diner dat Linda, de gastvrouw samen met haar dochter Lieke had bereid. Helaas wist ik al dat ik aan het diner niet deel zou kunnen nemen, ik had al maanden een etentje gepland staan met de activiteiten commissie.


Het is nog donker als ik vroeg in de ochtend in de auto stap. Het is maar een paar minuutjes rijden naar de jachthouder. Daar word ik verwelkomd door zowel Dennis als zijn vrouw Linda. We drinken koffie en er is een heerlijke plak cake bij. We besluiten niet aan te gaan zitten, maar door het veld te rijden om te kijken wat we tegenkomen. Beiden zitten we met warmtebeeld in de auto en zien genoeg wild lopen. Vooral de hazen en reeën zijn al aan het bewegen. Als het al een beetje licht begint te worden, zien we een bok op een gerooid aardappelveldje. Helaas kan ik geen veilig schot afgeven, en rijden we om de akkers heen voor een kans. Het ree heeft zich echter weer de andere kant op verplaatst, waardoor een veilig schot alsnog niet lukt. We rijden terug naar waar we het ree eerst hadden gespot. Als ik mijn wapen erbij heb gepakt, het dier binnen schot breed staat, en ik wel een veilig schot kan afgeven, druk ik af. Geen stress, zowel van de jachthouder als van mijn kant.


Niet schieten zou ook prima geweest zijn, maar ja, uiteindelijk kom je om te jagen. Het dier beseft nog niet dat het dodelijk geraakt is, zet een paar passen, maar valt dan op de plek. De jachthouder wenst mij Waidmannsheil en samen lopen we over de akker naar de bok. De aanschotplek is slecht te zien, maar de plek van het uitschot deste beter. Ik heb het op de juiste plek geraakt, altijd een opluchting vind ik. Het ree is wel sterkt vermagerd, je voelt z’n ruggenwervels sterk uitsteken. Deze was erg verzwakt, terwijl de winter nog moet beginnen. Goed en juist afschot dus, hoewel wij hier zelf helaas geen wildbraad van hebben. We nemen het ree mee en rijden terug naar de boerderij. Ik word gefeliciteerd door Linda, zij had het schot gehoord, en ging er al van uit dat er een ree op het tableau zou komen te liggen. Ondertussen belt jager Henk of we buit hebben, want ook hij zit in het veld en had het schot gehoord. Helaas heeft Henk geen buit, de reeën waren slecht aan te bersen. We gaan in de prachtige serre zitten. Die heeft Dennis het afgelopen half jaar af kunnen maken, naast zijn baan en ook nog eens zijn eigen vleeskoeien-bedrijf. Het is prachtig geworden, en wat een schitterend uitzicht vanaf die plek! Er is een vijver gegraven, met een berk op een schiereiland met hierin de boomhut van dochter Lieke. Rechts lopen de paarden, de veulens en de ezel, links de koeienstal waar straks de koeien weer overdekt zullen staan en zij die ook vanuit de serre kunnen zien. Ik kan het me helemaal voorstellen dat, als je in een luie stoel in de serre zit, je je verschrikkelijk rijk voelt! Ook zonder die luie stoel trouwens.


Langzaam aan druppelen de andere jagers en drijvers binnen en genieten we van een verwen-ontbijt. Er wordt wat afgekletst, want sommigen hebben elkaar ook al maanden niet gezien. Wel gesproken natuurlijk, maar elkaar zien is toch wel veel fijner! Dan wordt de jachtkleding aangetrokken en gaan we op pad voor de eerste driften. Mijn lijf werkt helaas nog een beetje tegen, en ik mag mee als koppost. Dat betekent dat ik niet door het veld hoef te banjeren, maar met twee mede jagers op post zit terwijl en weilanden, akkers en bosjes uitgedreven worden. Waar we in de ochtend zoveel stippen door de warmtebeeldkijker hebben zien oplichten, zijn de hazen en de fazanten dit keer weinig te zien. Nu wordt een bietenveld gerooid, en zijn er een hoop bewegingen op de akker. Maar er wordt wel geschoten, en de buit komt ook binnen. Zo worden meerdere percelen uitgedreven, waarna we terug gaan naar de boerderij waar we weer verwend worden met een heerlijke lunch en een kop warme zelfgemaakte groentesoep.


Daarna volgen de middagdriften, weer wordt er geschoten en is er buit. Er is zoveel reewild hier, er zijn op meerdere percelen en in meerdere bosjes reeën uitgedreven, dat is zo’n mooi gezicht! En spannend ook. Dan hoor je bij bossages zoveel geritsel en gekraak van takken. Dan ben je alert op wat komen gaat, en springt er wéér een ree uit de bosjes de sloot over, op 10 meter bij je vandaan! De hazen worden gepekeld, dat betekent dat je de blaas leeg drukt. Na de laatste drift gaan we terug naar de boerderij. Daar wordt het tableau gelegd, en krijgen we het dankwoord van Dennis. Ook Dennis wordt namens de hele groep bedankt voor deze prachtige dag. Weer een ervaring om nooit te vergeten. De jachthoornblazers blazen zowel het veerwild als de hazen en de ree dood. De hondjes, die minstens 20 kilometer hebben gelopen en heel erg hard gewerkt hebben, zijn doodmoe. Het is niet alleen zwaar, maar ook voor hun geest is het veel, ze staan de hele tijd 'aan'. Die krijgen een lekkere bak met energie-voer waarna zij ook 'uit' gaan. Daarna heffen we het glas op deze mooie dag.


Ik heb even in de pannen kunnen spieken wat zij zouden gaan eten, en vind het echt zo jammer dat ik voor de maaltijd huiswaarts moet. Maar ik moet echt de auto in voor de weg terug naar huis, om nog enigszins binnen de perken te laat te zijn bij de afspraak met de activiteiten commissie. Dit zijn ook jagers  en ‘jachthonden-mensen’, dus er was wel begrip dat ik iets later zou arriveren. Met een hele mooie ondergaande zon rijd ik terug naar het (drukke) Groene hart, nog nagenietend van de heerlijke dag. Als ik thuis kom, helpt manlief mij met het uitladen van de auto en de buit. Ik ruim mijn wapens en munitie op en kleed me gauw om voor het etentje. Dat was ook ontzettend gezellig! Wij hebben een hele actieve activiteiten commissie, en organiseren best veel voor onze WBE-leden. Wij proberen zo ongeveer elke maand, en soms is dat zelfs wat vaker, iets voor onze leden te organiseren. En zoiets lukt alleen maar met een heel gedreven en goed team! Dit etentje is ook om het team te bedanken voor de tijd en de inzet van iedereen. Ik kan een wijntje drinken, want ik kan met iemand meerijden naar huis. Als ik thuis kom, duik ik bijna meteen mijn mandje in, want het was een hele lange, intensieve dag vol met mooie ervaringen. Het was een dag met een gouden randje, niet alleen omdat ik buit had, maar om zo’n dag met dierbaren mee te mogen en kunnen maken.  


Zaterdag word ik vroeg wakker, maar ik ben nog best moe, en besluit me nog maar een keertje om te draaien. Na nog twee uurtjes extra rust, kom ik uit bed en pak de benodigde spullen voor het slachten van de hazen die ik mee naar huis heb mogen nemen. Nadat ik de hazen uit hun jasje heb geholpen, heb ik daar mooie panklare stukken van gemaakt. Het vlees is nu aan het besterven in de koeling, zodat ik daar van de week iets lekker van kan maken. Dat wordt een pan met Hazenpeper een pan vol met Hazenrillette. Daarna heb ik mijn wapens gepoetst en de tuin een beetje bladvrij gemaakt. Ik zag tijdens de jacht dat mijn laarzen, waar ik al ruim 8 jaar elke dag op loop, kleine scheurtjes begonnen te vertonen. Ik had het nieuwe paar al aangeschaft, maar afstand doen van de laarzen waar ik zoveel mee heb beleefd vond ik best lastig. Alle hondentrainingen die ik met Soof heb gedaan, mijn eerste keer mee als drijver bij een drijfjacht, mijn eerste drukjacht, elke dag met wandelen met de hondjes… Die laarzen hebben heel wat kilometers afgelegd.


Vandaag geef ik je weer twee nieuwe recepten, of eigenlijk drie. Want het is niet alleen het recept van een Boeren karbonade (zo’n lekkere karbonade met een dikke vetrand!) Je maakt er meteen een heerlijke mosterd-pepersaus bij. En als je chique wilt eten, maak je de Crème van gekarameliseerde knolselderij erbij. Lekker met een Aardappelgratin ernaast, Stoofpeertjes of een Ratatouille, JUM! Ik kan je vertellen dat je bordje dan één groot feest is! Ik heb meteen maar de links aangemaakt bij deze recepten, dat maakt het terugzoeken een stuk gemakkelijker.




64 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
Kort blog

Kort blog

Doorslaan

Doorslaan

Commenti


©2020 Monique Jansen

bottom of page