Jachtafscheid

Jachtvriend Peter heeft besloten zijn wapens in te leveren en zijn akte niet te verlengen. Leeftijd, maar met name zijn lijf, heeft hem helaas tot deze beslissing doen komen. Helemaal begrijpelijk, maar ook verschrikkelijk jammer. Helemaal als je lijf niet meewerkt en je tot zo’n (gedwongen) keuze komt. In zijn veld heb ik mijn allereerste beest kunnen schieten toen ik was geslaagd voor alle onderdelen van het jachtexamen en ik mijn akte net op zak had. Op 30 december 2017 heb ik in zijn veld een haas kunnen schieten. Ik had toen nog geen idee hoe bijzonder het is om meegevraagd te worden bij een Hazendag. Maar je eerste haas vergeet je nooit meer. Je weet nog precies waar, wanneer en met wie je in het veld was. Die dag heb ik ook Coba, Jeroen, Dennis, Henk, Johan en Falco voor het eerst ontmoet, en ook hen schaar ik intussen bij dierbare (jacht-)vrienden. Peter gunt junior-jagers een kans, en vraagt vaak een beginnend jager mee. Ik was in 2017 via Cas bij Peter meegevraagd.

Omdat Hazendagen altijd groots gevierd worden, en het nu ook een afscheid betrof, werd er helemaal groots uitgepakt. Twee dagen met ons bevriende clubje jagen op hazen, eenden, duiven en ganzen. De jacht op de fazant is nu ook geopend, maar er wordt gevraagd die niet te schieten, omdat die daar niet veel voor komen. Net als de konijnen trouwens. Het gaat voornamelijk om de hazen. Die lopen hier in de kop van Noord-Holland volop en zorgen ook voor flink wat schade bij de bollenkwekers. De jachthouder heeft voor slaapplekken gezorgd. Ik vertrek op donderdagmiddag naar het noorden. We hebben rond etenstijd met een aantal bij een restaurant afgesproken om samen een hapje te eten. Met z’n zevenen genieten we van een heerlijk diner. Daarna gaan er vier door naar de logeeraccommodatie. Dat is bij een bloembollenkweker die een gedeelte van de grote hal om heeft laten bouwen tot slaapkamers compleet met alles wat er nodig is om daar langere tijd te verblijven. Er zijn toiletten, douches en kantines, en alles is werkelijk brandschoon. Van de bedrijfshal tot aan de douches. Maandag zullen de buitenlandse werknemers arriveren, en daardoor konden de uitgenodigde jagers hier één of twee nachten verblijven. Het voelt een beetje als schoolkamp 2.0. Slaapzak, kussen, onderlaken en handdoeken moeten meegenomen worden. 2.0 omdat ik een extra matrasje heb kunnen lenen van Simone en ook een elektrische deken  meegenomen heb. Ik denk dat mijn rug daar met twee intensieve dagen wel heel blij mee zal zijn 😉.     

Als wij slaapgasten onze spullen op de kamers hebben gebracht, drinken we nog wat na in de kantine. Een biertje, een wijntje met wat nootjes en rillette van haas. Het is gezellig, maar we maken het niet te laat. De volgende dag zullen wij met ons zessen ontbijten voordat de andere gasten zullen arriveren voor de koffie met wat lekkers met daarna de eerste jachtdag.  Ik had gezegd wat voor beide dagen bij de koffie mee te nemen. Dat zijn de Peren-chocoladetaart en Appeltaart geworden. Als iedereen op het afgesproken tijdstip is gearriveerd en wij onze koffie met lekkers op hebben, wordt besproken waar de driften zullen zijn en wie in welke auto stapt of met de tractor en de aanhanger mee gaan. Het weer is goed, het is bewolkt en het waait, en wat helemaal prettig is: Het is droog. Er zijn meerdere driften deze dag, en los van het feit dat er veel hazen wegkomen, heeft iedereen buit. Tussen de middag zijn er heerlijk belegde broodjes met een kom warme erwtensoep.

Eén jachtvriend gaat helaas eerder naar huis, zijn lijf trekt het even niet. Na de lunch hebben we nog een aantal driften. Als aan het einde van deze jachtdag het tableau gelegd is, is het officiële gedeelte. De jachthouder dankt de jagers en de drijvers, dat er veilig geschoten is, dat er een mooi aantal hazen en duiven op het tableau liggen en dat het fijn is dat elke jagers een kans heeft gehad en goed benut heeft. De jachthoornblazers blazen het wild dood. Dit is het moment waarop wij ons gezamenlijke cadeau aan kunnen bieden, een boekje vol (jacht-) verhalen en herinneringen met onze Peter. Iedereen had een eigen bijdrage aan verhalen, herinneringen en foto’s opgestuurd, waar een mooi boek van gemaakt is. En dat Peter zo geliefd is moge duidelijk zijn; Het was totaal geen probleem om ruim 80 pagina’s te vullen! Peter schiet vol als hij zijn cadeau uitpakt, en de meesten van ons hebben het er ook even te kwaad mee. Je sluit nogal niet iets af zeg!

We drinken en happen daarna in de kantine, waarna we een heerlijke bbq hadden die de tweelingbroers hadden verzorgd. Zij hebben vlees meegenomen van Tessa’s kip. Alles was ontzettend lekker! Dat barbecueën kun je gerust aan de Friezen overlaten. Ook hier maken de meesten het niet te laat, de volgende dag staat de tweede jachtdag gepland. Als ik de volgende ochtend de trap van de slaapverdieping afloop, zie ik door de schuifdeur een rode gloed, Morgenrood… (water in de sloot). Een half uurtje later begint het te regenen, en dat is helaas niet meer opgehouden. Iedereen heeft goede regenkleding, maar tegen de hoeveelheid regen die viel, was geen kledij opgewassen… Iedereen was tot op de onderbroek natgeregend.

Ook de hazen waren met dit slechte weer elders. Er zijn wel wat hazen op het tableau terecht gekomen, maar niet de aantallen waar wij op hadden gehoopt. Ik had Eva en haar hondje bij mij mee op post, zodat de labrador, die voor het eerst mee was bij een jacht, dit mee kon maken en een keer kon apporteren. Wij moeten er wel op letten dat we niet teveel kletsen met z’n tweetjes… en dat lukte aardig (vonden wij). In het begin vond de lab het heel spannend om een haas op te halen, maar ze had met een beetje extra hulp door wat de bedoeling was, en daardoor een groot succesmoment. Leuk om dat mee te mogen maken, dat ze voor het eerst ook warm wild oppakt!  Omdat het weer zo slecht was, de hazen slecht liepen en het voor iedereen wel een eindje naar huis rijden was, werd er besloten tot de lunch te jagen en de middagdriften over te slaan. Maar eerst droge kleding aan en lunchen met gerookte paling, gerookte ganzenborsten, lekkere broodjes en een kom warme soep. Daarna gaat iedereen, na twee prachtige maar ook emotionele dagen, huiswaarts. Het is gelukkig alleen een ‘Jagersafscheid’; Peter, Coba en ik zullen elkaar nog steeds spreken en zien! Maar tòch…

Het regent onderweg naar huis nog wel, maar niet meer in de hoeveelheden als die ochtend. Op de weg terug haal ik nog wat lekkere ingrediënten zodat ik een pan Romige paddenstoelensoep en wat ‘kamikaze-levertjes’ en kipkluifjes kan maken. De soep is pas na 21.00 uur klaar, maar de andere twee gerechtjes hebben we wel lekker kunnen eten als avondmaaltijd. Ik ben doodmoe als ik vroeg mijn mandje in duik. Maar ik kan gelukkig enigszins uitslapen. De volgende dag heb ik namelijk nòg een feestje! Jeroen had voor zijn verjaardag van vrouw en zonen een barbecue-workshop gekregen voor twee personen. Maar zij hoefden niet persé mee. Toen was ik de uitverkorene om met hem naar deze workshop van de Smokey Basterds te gaan. De workshop begon om een heel schappelijke tijd, maar omdat deze in Leeuwarden gegeven werd, moest ik wel op tijd in de auto zitten. De recepten die die dag in de planning stonden, waren al via de mail gedeeld. Ik heb van tevoren al lekkerbekkend de recepten gelezen! San Francisco Chowder, Truffel & Chicken BBQ lasagne, Japans buikspek & langoustine, Argentijnse Bavette rollade en nog veel, veel meer stonden op het menu om gemaakt en uitgeserveerd te worden.

Wat was het een leuke en leerzame workshop met ‘echte’ kokkerellers! De gerechten werden per groepje gemaakt, en zodra er iets klaar was, kon iedereen proeven. Het was letterlijk één groot smulfestijn! Helaas begon het net voordat de workshop was afgelopen te regenen. Eenmaal in de parkeergarage heb ik geen internetverbinding, dus de route kan ik nog niet intoetsen… Echter heb ik buiten de parkeergarage nog steeds geen internet. Met mijn ‘richtingsgevoel’ krijg ik het toch een beetje benauwd… Als ik bij een benzinestation heb getankt en mijn telefoon opnieuw opstart, doet alles het gelukkig weer, en hoef ik niet bang te zijn via Duitsland en België naar huis te rijden. Maar wat een barre terugreis, ik heb zoveel regen gehad, dat de ruitenwissers overuren draaiden en zelfs de cruise control het niet deed door de weersomstandigheden. Eenmaal in de buurt van Huizen regende het eindelijk minder, en dat bleef gelukkig zo de laatste paar kilometers. Wat een mooie dagen weer! Veel genoten met vrienden, veel gezien, veel geleerd en zalig gegeten. Mijn recept is dit keer Zuurvlees voor over de frieten! Op een koude dag dat je veel buiten bent geweest is dit zalig, maar ik kan er ook midden in de zomer van genieten! Wat ik persoonlijk nóg lekkerder vind is een patatje stoofvlees, maar dat komt een andere keer aan bod. (Als ik niet weer vergeet foto’s te maken😉.)

En wat ook gezegd mag worden... Naast elke jager staat een partner die het, als diegene zelf niet jaagt, de jagende partner gunt om aan zulke mooie dagen deel te kunnen nemen. In jacht gaat veel tijd zitten. En bij mij valt dat nog mee, ik heb geen eigen jachtveld. Maar als je thuis de boel niet op orde kunt krijgen dat alles door kan draaien, zoals bij ons met de verzorging van de honden, kippen en de katten, zou het er voor mij (en menig jager) heel anders uitzien.