Laatste Hazendag 2024

Ik heb weer een prachtige dag met vrienden gehad. Ik was uitgenodigd voor een Hazendag door Peter en Falco in Callantsoog. Het was een beetje spannend of ik er naartoe zou kunnen gaan, want zaterdag kreeg ik trek in Chinees. En als ik trek heb in Chinees, witte rijst met Babi Pangang en Foe Yong Hai, betekent het bijna altijd dat ik ziek word. En ja, ook deze keer kwam het uit, ik werd ziek. Het zat er natuurlijk al aan te komen, want ik was al weken aan het kwakkelen. Dan ga je brak uit bed en na het douchen ‘gaat het wel weer’, dus ga je ook maar weer. Maar nu was de koek op, en heb ik ruim twee dagen op bed doorgebracht in algehele misère. Donderdag was ik weer een beetje mijzelf, en vrijdag ben ik aan het einde van de middag afgereisd naar Callantsoog. Er zouden meerdere jachtvrienden in het hotel verblijven, en we hebben aldaar met de jachthouders die ons hadden uitgenodigd gezellig samen kunnen dineren. Omdat we de volgende ochtend vroeg zouden verzamelen, maakten we het niet laat. Er was een storm gaande bij Engeland, en daar kregen we aan de kust nog een klein staartje van mee. Wat waaide en regende het! De volgende ochtend was de wind gelukkig wat geluwd, maar er waren wel heel wat buien op komst.

In de bedrijfskantine van een bollenkwekerij werd er verzameld. Het was er een drukte van jewelste, er werd nog volop gewerkt. De sorteermachine van de bollenkweker draaide op volle toeren en werden de bollen van de dahlia’s gesorteerd. Ik had twee Peren-chocoladetaarten gemaakt voor bij de koffie. Dat is handig, want daar heb je niet echt een bordje en vorkje bij nodig, en deze taart blijft lekker smeuïg door de peren. Nadat iedereen elkaar begroet heeft, de koffie op heeft en kort heeft bij kunnen kletsen, worden we welkom geheten door de jachthouder en wordt verteld waar we gaan jagen, wie een koppost heeft en wat er geschoten mag worden. Het is jachtseizoen, en daardoor mogen de wilde eenden en de fazanten bejaagd worden, maar er wordt wel gezegd liever alleen de mannelijke dieren te schieten. Daarna gaat iedereen naar de auto om daar de jachtkleding aan te trekken. Laarzen, waadpakken, regenbroeken komen tevoorschijn. De oude tractor van de opa van Falco is van stal gehaald. Daarachter is een aanhanger met daarin kisten, zodat jagers en drijvers hier op kunnen zitten. Het is een mooi gezicht als deze voor ons, ik rijd mee in een auto, naar het jachtveld rijdt.

De postgeweren wordt gezegd waar hun plek is, ik mag in een diepe sloot, waar gelukkig weinig water in staat, mijn post innemen. Gelukkig krijg ik de garantie dat ik er ook weer uitgetrokken word als de drift voorbij is. De drijvers nemen verderop positie in, en beginnen het bollenveld uit te drijven. De hazen zijn ril, gaan snel in de benen. Maar vele te ver weg, en ontkomen zo aan de geweren. Ik zie heel ver weg Melvin wuiven, ik tuur over het veld, maar zie geen beweging van wild. Dan komt er van achter mij een hele vlucht duiven over vliegen, ik steek mijn handen op, want deze had ik niet aan zien komen. Maar Melvin blijft wuiven. Dan hoor ik Falco mijn naam roepen, en blijken er twee hazen, totaal onverwachts en uit een niet te verwachten richting, achter mij in mijn richting te lopen. Ik kan er eentje schieten, het tweede schot is mis omdat mijn voet vastgezogen is in de modder en het schot achter het haas in de aarde valt. Als er weer wordt gedreven, kan ik nog een haas bemachtigen, als ik afdruk, maakt hij een koprol en ligt op de plaats. Ik heb nu twee hazen bij mijn post liggen, waardoor bij mij de ‘druk’ er af is. Deze drift zit er op, en we verplaatsen ons naar het volgende perceel.

Ik heb nu een post bij een schuur. Ik kijk naar een bollenveld en een weilandje, met een soort brede sloot, waar heel veel eenden zitten. De eenden vliegen op zodra daar een postgeweer naartoe loopt. De jager kan daar nog een woerd schieten. Er komt bij mij een mooi haas voor, en ik kan hem met één schot schieten, nòg een haas, en ook die is binnen schot en ligt niet ver van het andere haas vandaan. Dan komt er een haas recht op mij af. Ik blijft stokstijf staan, en het haas heeft mij niet in de gaten. Dan gaat het haas op een meter op 7 bij mij vandaan op de billen en kijkt om zich heen. Ik geniet van het beestje, hoe hij om zich heen kijkt waar hij naartoe zal gaan. Als hij besluit naar rechts van mij te lopen, is hij veilig, daar is een gastank en een drukke weg daarachter, zodat ik geen schot af kan geven. Hij besluit echter om voor mij langs te lopen, op zo’n 7 meter bij mij vandaan gaat hij richting de brede sloot en de bossages. Ik blijf naar hem kijken, en besluit niet te schieten. Als er nog een haas voor mij binnen schot komt, schiet ik wel, en ook deze ligt op de plaats. Als de drijvers bij mij komen, wensen zij mij Waidmannsheil, en zeggen nog dat de hazen zo mooi ‘over de bol’ gingen. Dan heb je met een goed schot het beest op de juiste plek geraakt. Dat zijn de fijnste schoten voor een jager, want het dier is met één schot gedood.

We gaan terug naar de bedrijfskantine, waar Coba (de vrouw van de jachthouder) een heerlijke kom warme erwtensoep voor ons heeft. Peter heeft de avond tevoren al de bolletjes gesmeerd, en er is een zalige eiersalade bij. Het is warm in de kantine, en voordat iedereen in zit te kakken, trekken we de jachtkleding weer aan voor de middagdriften. Op buienradar was al gezien dat er een aantal nare buien zouden komen. Het druppelt een beetje als we op pad zijn naar het volgende veld, maar dan komt de zon en krijgen we een prachtige regenboog te zien. Ik drijf dit keer een drift mee, maar kan daardoor geen foto maken van prachtig licht dat naar beneden valt op de boerenkool op het land met daarachter een paar opeengestapelde strobalen. Terwijl ik daar loop, geniet ik van het prachtige licht en de omgeving. Dat ik, sinds ik jaag, op plekken kom waar je als ‘burgermeisje uit de stad’ niet snel zal rond kunnen lopen. Maar dan bij de volgende drift, waar ik weer een plek heb als postgeweer bij een kist, trekken dikke regenwolken samen en komt het letterlijk met bakken uit de hemel. In een kist een post verderop zit een juniorjager. Hij heeft nog niet heel lang zijn jachtakte, en heeft nog geen kans gehad op een haas. Ik zie dat een haas zich naar hem beweegt, en ik kan meebeleven dat hij zijn eerste haas kan schieten. De opluchting, de blijdschap, het straalt er helemaal van af! Ik kan me dat helemaal voorstellen, want in dit jachtveld had ik ook mijn eerste buit. Als de drijvers bij hem aankomen, kunnen we postgeweren ook bewegen, en wenst iedereen hem Waidmannsheil. Er komt bij een volgende drift nog een haas tussen de juniorjager en mij weg. Ik krijg nog kans op een haas, maar raak hem achterop. Ik houd het haas in de gaten, zodat ik weet waar die zich ongeveer begeeft als de drijvers daar in de buurt zullen zijn.

Ik laat aan de drijvers weten waar het haas is, en niet veel later kan er een vangschot gegeven worden en komt het haas gelukkig binnen. Het is tijd om te stoppen, het zal los gaan met de regen, en het is mooi geweest met de jachtdag. In de regen gaan we terug naar bollenkwekerij waar de regenkleding uit kan en wij het tableau kunnen leggen. Hier woorden van dank aan de drijvers en jagers, dat er een mooi tableau ligt, er veilig geschoten is en dat al het wild dat beschoten was, binnen is. De laatste eer voor het wild wordt door de aanwezige jachthoornblazers gegeven. Ook de juniorjager die zijn eerste buit heeft, krijgt volgens onbeschreven jachttradities extra aandacht. Iedereen mag een haas of eend meenemen, ik krijg een mooi haas van het tableau mee. De overige hazen worden de volgende dag naar het restaurant gebracht. Daarna gaan we naar de bedrijfskantine, waar wij een drankje drinken nadat er een Horrido gezongen is. Falco heeft ervoor gezorgd, of eigenlijk zijn ouders, dat wij kunnen genieten van heerlijke stamppotten met worst. Na het eten is het echter tijd om huiswaarts te gaan. Het regent nog steeds, maar de terugreis gaat best voorspoedig. Dit was mijn laatste hazenjacht van dit jaar. En zoals ik al vaker had geschreven, is het echt een feestdag, en ervaar ik het echt als een eer dat ik voor zulke dagen word uitgenodigd. Ik hoop dat deze traditie kan blijven voortbestaan, omdat wij als bewoners van ons land beheer zullen moeten plegen en hier onze verantwoordelijkheid moeten nemen.

Als recept vandaag een recept voor een heel makkelijk en snel soepje, Champignon-walnootsoep. Natuurlijk kun je hier ook andere paddenstoelen in gebruiken als je dat wilt. De walnoten trekken dit soepje naar een ander level, en daardoor is deze uitermate geschikt als een feestelijke (Kerst-)soep. Serveer er de Kerstboompjes bij, en je hebt een feestelijk en lekker gerechtje voor het Kerstdiner. Of maak de Kerstboompjes als borrelhapje. Ook dit is een ‘hufterproof’ recept, je kunt deze al een dag van tevoren voorbereiden. Alleen nog bestrijken met wat losgeklopt ei en even afbakken in de oven net voordat je het wilt serveren.