Koninklijke Onderscheiding

Als een vriend een Koninklijke Onderscheiding krijgt, en je wordt hier voor uitgenodigd één van de gasten te zijn, is dat best heel bijzonder. Het meest vervelende is dat alles stiekem georganiseerd wordt, want degene die met een lintje gedecoreerd zal worden, is hiervan niet op de hoogte. Vriend Cas zou onderscheiden worden. Wij hadden, net voordat ik het bericht ontving, afgesproken een paar rondjes kleiduiven te gaan schieten en een datum geprikt om een dag te kokkerellen. Hartstikke leuk natuurlijk, maar als je een enthousiast persoon bent, is het noodzakelijk erg op te letten dat je je niet per ongeluk verspreekt en de pret bederft. Ik kan je vertellen dat ik peentjes heb gezweten. Bij het kleiduiven schieten ging het gelukkig helemaal goed. Je bent dan met iets anders bezig. Maar bij het kokkerellen was het echt opletten dat ik mij niet zou verspreken. Ondertussen was er een appgroepje aangemaakt met andere jachtvrienden die uitgenodigd waren, en waarin wij druk bezig waren met het organiseren van een cadeau.

Cas zou met een smoes naar het politiebureau, dat in het gemeentehuis gevestigd is, gelokt worden. Nu is Cas niet van gisteren en bij hem werd een vuurtje aangewakkerd bij zowel de datum als 'het deelnemen aan een commissie over de nulstand' in de Provincie. Terwijl ik bij onze kokkereldag de Pie’s die we hadden gebakken uit de oven haalde, zei hij terloops ‘Anders neem je die volgende week mee, als ze nog te warm zijn om te vervoeren’. Bij mij gingen de alarmbellen rinkelen, maar ik kon er nog net de vraag uit persen ‘Wat is er volgende week dan? Ik heb dan een concert, en je vergist je een maand’. (In mei hebben we namelijk nog een afspraak staan.) Hij mompelde wat, en ik was opgelucht dat ik deed alsof ik geen idee had waar hij het over had. Na het avondeten ging hij huiswaarts, en was ik zo blij dat hij eindelijk ‘opgesodemieterd’ was! Met een aantal jachtvrienden telefonisch overlegd dat hij aan het vissen was, maar dat ik mijn mond niet voorbij gepraat had. Nu laat Cas niet snel ‘los’, wat dat betreft is het net een pitbull. Als er ergens ‘een luchtje aan zit’, bijt hij zich er in vast om er achter te komen hoe de vork precies in de steel zit. Als een ware Sherlock Holmes ging hij op zoek naar waar- en onwaarheden.  Een dag later krijg ik een belletje dat iemand zich had versproken, en dat het geheim geen geheim meer was. Heel erg jammer, maar vervolgens deden familieleden alsnog nergens iets van af te weten, hoeveel moeite Cas ook deed om nog enige controle op deze dag te krijgen.

Op donderdag ging ik al richting Drenthe. Daar zouden we met twee jachtvrienden, hun partners en kinderen in een hotel verblijven en gezamenlijk dineren. Dat was ontzettend gezellig! De volgende ochtend vroeg naar de afgesproken parkeerplaats, waar wij onze andere jachtvrienden uit Drenthe en Friesland zouden ontmoeten, om gezamenlijk door te gaan naar het gemeentehuis. Er werden nog een aantal anderen gedecoreerd, en dat was in groepen en tijdvakken ingedeeld. In de zaal van het gemeentehuis stonden zes stoelen klaar voor degenen die een lintje zouden krijgen en ook hun partners. Want laten we eerlijk zijn, achter iemand die zich zo belangeloos inzet voor de gemeenschap, staat ook een partner die ervoor zorgt dat dit allemaal mogelijk is. Cas is al bijna 40 jaar vrijwilliger. Hij zet zich in voor jagers en beheer van wild, en doet dit op veel verschillende fronten. Voor wie de jachtopleiding heeft gevolgd, is Cas een begrip. Hier heeft hij zoveel meerdere rollen en functies gehad, en nog steeds zet hij zich hiervoor in. Ook hier werkt hij als een echte pitbull en Sherlock Holmes. Het is te veel om zo even te noemen, maar de burgemeester heeft daar wel een opsomming van gemaakt, die staat beneden bij de afbeeldingen. Het was één groot feest, Cas is Ridder geworden in de Orde van Oranje Nassau. Hij kreeg na een mooi verhaal van Burgemeester Jan Zwiers het lintje opgespeld. Daarna nog een foto-moment en toen de plechtigheid afgelopen was, werden wij naar het aanliggende zaaltje geleid om daar met alle andere gasten gezamenlijk het glas te heffen. Van daar uit zijn wij met onze groep naar een leuke locatie gegaan om gezamenlijk te lunchen. Ik had niet gejokt over het concert, en ik moest daardoor bijtijds huiswaarts.

Het was erg druk onderweg, het is vakantie en volgens mij had iedereen bedacht die middag in de auto te stappen. Hier thuis gauw mijn volgende feestkleding en logeerspullen gepakt en met manlief naar Amsterdam gereden. Wij hadden nog een uurtje voordat wij bij het restaurant aan tafel konden. Maar in de buurt van de Ziggodome zijn helaas geen terrasjes in de zon. Wij besloten eerder naar het restaurant te gaan en daar alvast een wijntje te drinken.  Daarna nog even opfrissen bij het hotel om vervolgens los te gaan met dansen bij het concert van Usher. Helaas… wat viel het concert tegen. Weinig gedanst, Usher was vooral bezig met zijn eigen zelfverheerlijking met steeds een andere bontjas of glitterpak, maar dansen, ho maar. Wij zijn zelfs eerder weggegaan om in de bar bij het hotel nog even na te kletsen. De volgende dag hebben we heerlijk rustig aan gedaan. En dat had ik ook even nodig, de afgelopen dagen hadden best wat energie gekost.

Bij zo’n feestelijke week hoort natuurlijk taart! Vandaag heb ik het recept van mijn Baskische ‘burnt’ cheesecake online gezet. Die is makkelijk te maken, de enige ‘valkuil’ is dat je hem te lang zou kunnen bakken. Hij hoort echt nog heel erg ‘wiebelig’ te zijn als je deze uit de oven haalt. Oh nee, er is nog een valkuil, je moet de taart eerst goed af laten koelen voordat je deze aan kunt snijden… 😉 Ik heb er meteen een lekker Blauwe-bessen-sausje bij gemaakt, ook dat recept staat nu online. Die is niet alleen lekker bij deze taart, maar is ook heel goed binnen te houden bij een dessert of ijs. Binnen 15 minuutjes gemaakt en geeft je gerechtje nog meer om van te smullen!