Appeltje eitje

Dat, of ‘koekie,’ zei ik altijd tegen mijn leerlingen, als ik iets had uitgelegd en bij hen het kwartje was gevallen. Soms mis ik het onderwijs wel, maar ik weet ook dat ik nooit meer zo’n goede lerares zal zijn als toen. Ik denk niet dat ik daar nog hetzelfde geduld voor heb als toen. Maar appeltje-eitje gaat ook op voor het recept voor vandaag, de Pad kra pao. Omdat er maar weinig te snijden valt, is dit wokgerecht (waar je ook gewoon een koekenpan voor kunt gebruiken 😉) heul snel klaar. De meeste ingrediënten heb je vast in huis, het gehakt misschien zelfs in de vriezer. Ik heb alleen in de herfst/winter de basilicum niet standaard in huis. Je kunt, als je dit gerecht gaat maken, beginnen met meteen de rijstkoker aan te zetten, zo snel is het klaar. Ik maak dit vaak met een gebakken eitje en wat rauwkost of de Thaise komkommersalade ernaast.  

Weer mooie dingen mogen meemaken deze week. Niet alleen ben ik weer een jaartje wijzer geworden (en heel erg verwend), maar ook fijn paard gereden. Helaas was het onze laatste les van Esther, maar ook weer superleuk dat Hellen ons weer les gaat geven. Maja had een heerlijke amandel-citrustaart gemaakt. Deze had wat weg van de Polentacake met tijm en oranjebloesem, in de taart van Maja was amandelmeel en citrussiroop gebruikt. Door de siroop was de taart heerlijk smeuïg en zacht. Ik heb nog een prachtige jachtdag mogen beleven. Onze WBE-brede ganzendag. Ook hier gold voor onze groep dat jachtplezier niet afhankelijk is van het jachtsucces of tabbleau. (Of zoals Jan zei; 'GIücklich ist keiner verletzt, das müssen wir feiern!') Ik had Soof meegenomen, omdat Fien mank liep. Soof was helemaal in haar element. We hebben qua weer van alles gehad die ochtend, van bewolking tot zon, regen en een prachtige regenboog. De ‘nazit’ was ook ontzettend gezellig. De deelnemende jagers komen bijeen om het wild dood te blazen en daarna te genieten van een lekkere lunch. Het is sowieso fijn om elkaar weer even te zien en te spreken.

Ik heb lekker kunnen kokkerellen voor mijn blog, en ook weer een paar nieuwe recepten uitgeprobeerd, die echt goed geslaagd zijn. Tijdens de wandeling ben ik  een Muskusrattenbestrijders tegengekomen. Tijdens het wandelen, zie je vaak bamboestokjes met een oranje stuk tape aan de bovenkant. Ik wist wel dat dat betekent dat daar een val of klem zit voor de muskusrat, maar hoe dat nou precies in zijn werk gaat, daar had ik geen idee van. Ik heb even een praatje met hem gemaakt en al mijn vragen kunnen stellen. Die stokjes geven dus inderdaad aan dat er een klem zit, en er worden 2 stokjes per klem gebruikt. Vandaar dat je soms 2 stokjes ziet, maar soms ook 8 of 12 redelijk naast elkaar. Er wordt ook een langere stok met tape gebruikt om aan te geven dat daar klemmen zitten, die is iets hoger dan de stokjes die in de klemmen gebruikt worden. (Let dus ook op je hondje in de buurt van zo’n klem!)

Bij muskusratten werkt dat een beetje net als bij ander wild, er zijn aanwijzingen waar zij zitten en waar zij hun kamers en gangen maken. Je kunt, als je er op let, ‘wissels’ zien bij slootkanten in het gras, maar ook in het water als bij de waterkant. Ook kun je letten op schuin afgeknaagde stukjes riet  en jonge stukjes wortel die bij de ingang van zo’n ‘hol’ drijven. Hier zijn de muskusratten gelukkig redelijk goed onder controle, er worden in dit gebied nu jaarlijks nog zo’n 400 stuks gevangen. Muskus- en beverratten zijn uitheemse soorten en hier geldt een ‘0-stand’ voor. Zij graven uitgebreide gangenstelsels in dijken en oevers en vormen daardoor een bedreiging voor onze waterveiligheid.

Het beheer is een wettelijke taak van de waterschappen. Vorig jaar zijn er landelijk 2500 muskusratten gevangen, in de Krimpenerwaard zijn dat er alleen al 1000. Een muskusrat kan 4 keer per jaar een nest werpen met 2-9 jongen. Die jongen zijn met ongeveer een maand oud genoeg om uit te zwermen. Binnen een half jaar zijn de jongen geslachtsrijp. Het is dus noodzakelijk om deze soort zeer kort te houden, helemaal met onze waterhuishouding. Het was een leuk gesprek, en ik ben weer wat slimmer geworden.

Ik ben er even twee weken niet, maar ik beloof je de volgende keer niet alleen het recept van de lekkere lunch (kaas-tosti met een kick) die ik voor mezelf had gemaakt te geven, maar ook van een terrine van varken, die óók zalig is met wild zwijn. (Nu nog weer een zwijntje schieten…)