Misschien een kleine suggestie?

Ik kijk een stukje van een aflevering van Floortje Dessing die in Afrika, Zimbabwe om precies te zijn, is. (Floortje naar het einde van de wereld, seizoen 8, aflevering 1.) Zij bezoekt daar  een familie die vlak naast het Hwange National Park woont. Ik kijk graag naar de series van Floortje. Zij komt op plekken waar anderen niet (kunnen) komen, en laat de passie en gedrevenheid van mensen zien, die met kleine veranderingen iets groots weten te bereiken. In deze aflevering  is zij bij een familie bestaande uit Brent, Laurie en hun tienerzoon Oliver. Zij delen hun kennis met de lokale bevolking om zo niet alleen ieders leven, maar ook de leefomgeving, met kleine ingrepen die veel impact hebben,  te verbeteren. Een droog stuk grond wordt omgetoverd tot een (moes-)tuin, waar de mensen uit de buurt kunnen komen werken, leren en oogsten. Maar ook hoe hun vee beschermd kan worden tegen leeuwen. Daar worden afgedankte tentdoeken hergebruikt en grote rasters van gemaakt die om het vee heen worden geplaatst. Want kennelijk springt een leeuw niet over iets heen, als deze niet kan zien wat er achter ligt. Dit klinkt erg logisch. Zou zoiets ook werken bij wolven, denk ik dan? Het is een goedkoper alternatief dan hekwerken hoger dan 2.20 meter hoog en met gebruik van stroom, en op deze manier wordt er ook nog eens gerecycled. Dan is de onderkant van zo’n hek/doek nog steeds niet helemaal gewaarborgd, want anders dan (grote) katten, werken wolven wel meer met hun neus en graven ook kuilen. Maar een doek is flexibeler dan een hekwerk, en kan op meerdere punten aan de onderkant bevestigd worden in de grond. Ik ben geen deskundige, maar misschien is dit het proberen waard? Ik schrijf dit alleen zodat, zolang er geen verbetering is vanuit de overheid in een beter beleid waar van tevoren ook over quota en de consequenties wordt nagedacht én transparante informatie is naar haar burgers in zake de wolf, eigenaren hun dieren misschien beter zouden kunnen beschermen. 

Ik heb een mooie week gehad. Voorbereidingen voor vergaderingen gedaan, want alle verenigingen starten nu weer een beetje op, nu de zomervakantie ten einde loopt. Afgesproken met vriendinnen, voor een lunch of een wandeling. Lekker kunnen kokkerellen, en nu eens niet vergeten foto’s te maken. Op 15 augustus is de jacht op de wilde eend geopend, en mocht ik zaterdag mee voor een gewapende wandeling. We struikelden bijna over de aantallen hazen, wat zijn het er veel in deze omgeving van de provincie Utrecht. De eendjes zaten net op andere plekken dan dat wij waren, maar zo’n wandeling in de polder in de vroege ochtend is prachtig, helemaal met goed gezelschap en met het mooie weer van afgelopen zaterdag. Ik had Soof meegenomen. Ze wordt snel oud lijkt het wel. Maar met zo’n jachtdag is zij helemaal in haar element. Ik kan daar echt van genieten.

Ik heb vandaag een best bewerkelijk taartje online gezet. Het is een heerlijk Vistaartje. Ik heb nu de meer tijdrovende versie gemaakt. Maar als je daar geen zin in hebt, kun je in plaats van een zelfgemaakt deeg heel gemakkelijk bladerdeeg gebruiken. Niet dat het deeg maken nu zo moeilijk is of zoveel tijd kost, maar het rust- en koelproces maakt dat het een meer tijdrovend gerecht is. Met bladerdeeg hoef je eigenlijk alleen de bodem even blind te bakken en terwijl je in de tussentijd de Bechamelsaus kunt maken. De vis koop je ‘kant-en-klaar’ voor de vulling. Deze zijn lekker als hapje bij een borrel met vrienden of als voorafje, maar ook als lunch met een klein beetje groene salade ernaast. Het voelt in elk geval als een feestje als je deze voorgeschoteld krijgt (ook als je het zelf gemaakt hebt!).