Jachtseizoen

Op 15 oktober is de jacht geopend op haas, fazant en houtduif en had ik meteen mijn eerste jachtdag in Drenthe. Waar ik vorig jaar ook een reebok heb kunnen schieten, is de jacht op het ree nu gesloten. Dus geen aanzitjacht in de ochtend, maar alleen de drijfjachten op de fazanten en de hazen. Dit is een kleine jacht voor een klein select groepje (en ik mag erbij zijn 🤭) midden in het dorp waar de jachthouder woont. Ik vertrek een dag van tevoren en heb aldaar met een jachtvriend en zijn vrouw afgesproken in dezelfde herberg te logeren. De rit naar Drenthe verloopt voorspoedig, hoewel er vroeg in de middag al best wat verkeer is. Ondertussen heb ik mijn vriendin aan de telefoon, en hoe lang de rit ook duurt, wij hebben gewoon meer tijd nodig om bij te kletsen met elkaar. Eenmaal bij de herberg aangekomen in het prachtige Drenthe word ik hartelijk begroet door mijn vrienden. Daarna gaan we naar een restaurantje in een dorpje verderop, waar wij de jachthouder en zijn gezin zien. Daar eten we gezamenlijk een hapje en hebben we echt de tijd voor elkaar. Dat is fijn, want tijdens een jachtdag is het toch ook ‘druk’, hoe relaxt het ook is. En tijdens maaltijden zit je niet altijd bij elkaar in de buurt. Wij duiken bijtijds ons mandje in, want de volgende dag gaat de wekker bijtijds.

In de ochtend, na een fijn ontbijt, gaan wij richting de boerderij van de jachthouder. Onderweg zijn boeren al druk bezig op het veld, de aardappelen en de suikerbieten worden gerooid. Als wij aankomen, zijn de meeste gasten al gearriveerd. Op een Fries na woont de rest van de gasten redelijk in de buurt (voor Drentse begrippen 😉). Sommigen had ik al bijna een jaar niet gezien, dan is het extra leuk elkaar weer even een dikke knuffel te geven. We beginnen met koffie en uitleg welke percelen uitgedreven gaan worden en wat er geschoten mag worden.

Er wordt gevraagd de volle hazen te schieten (de volwassen exemplaren) en dan het liefst de rammelaars (mannelijk dier). Nu is het geslacht van een haas heel lastig te onderscheiden, ze hebben geen andere kleuren qua vacht zoals bijvoorbeeld bij de veren van fazanten of wilde eenden. Maar moerhazen (de vrouwelijke dieren), bewegen zich anders dan de rammelaars. De mannetjes lopen meer ‘zelfverzekerd’ door het veld, terwijl de moerhazen een soort ineengedoken rennen, met de oren plat, dan even stilstaan en rond kijken en bij onraad weer laag bij de bodem met de oren laag verder rennen. Ook wordt gevraagd geen ‘halfjes’ te schieten, dat zijn de jonge hazen van dit jaar. Die zijn een stuk kleiner, en mogen nog voor nakomelingen zorgen. Los daarvan, daar zit veel minder vlees aan. Dat klinkt een beetje hard misschien, maar zo werkt het wel. De fazantenhennen mogen wel geschoten worden, maar er wordt gevraagd liever de hanen te schieten. De hennen zorgen weer voor nakomelingen. De jachthouder geeft wel aan dat er zoveel hennen in zijn veld zitten, dat als er een hen heel mooi aan je voorbij komt, hij je deze kans niet wil ontnemen. Ik vraag of eenden en duiven ook geschoten mogen worden, de jacht is daar namelijk ook op geopend. Ik wil zeker weten dat als er eentje aan mij voorbij komt, dat de jachthouder het ermee eens is dat je die schiet. Hij antwoord daar positief op, maar zegt erbij dat je die dan eerst boven je hebt moeten vliegen. Achteraf snap ik zijn opmerking, want die twee diersoorten zitten bijna niet op de velden en akkers waar wij gaan jagen.

Er wordt gelukkig rekening gehouden met de jagers die niet topfit zijn. Lopen tussen de bieten is een aanslag op je gestel. Er worden meerdere percelen met bieten maar ook met groenbemester uitgedreven, en ook de slootkanten met riet worden niet ontzien. We missen echter een goede drijfster, Lieke. Zij had twee dagen ervoor een kan kokend water over haar been gekregen, en zij had een lelijke wond op haar bovenbeen. Er komen meerdere hanen weg, omdat die te ver bij alle geweren wegvliegen naar veiliger oorden. Ook een paar flinke hazen gaan in de benen. Maar in de ochtend hebben we wel buit, zowel een aantal hanen als hazen zijn binnen. Drijfjachten vind ik altijd prachtig, maar ook een soort spannend, omdat je de hele tijd alert moet zijn. Los van wat er in het veld loskomt, er is ook beweging van natuurlijk de drijvers, maar ook verkeer om je heen en ook een eventuele wandelaar. En wat er aan dieren beweegt, dan moet je er weer goed op letten welk dier en als het het dier is waar op gejaagd wordt, moet je weer goed kijken naar het geslacht.

Fazanten kunnen van opstijgen en binnen no time schakelen naar een behoorlijke snelheid, dus een snelle reactie is noodzakelijk. Nu bepaal je altijd zelf of je je schot er in houdt, dus bij twijfel schiet je gewoon niet. Je staat in elk geval de hele tijd ‘aan’ bij zo’n jacht. En dan kan het wild zowel als over de aarde als in de lucht aan je voorbij komen. Ik moet wel om mezelf lachen als ik dan een groot insect in mijn ooghoek zie, ik een split seconde op scherp sta… Op één perceel met groenbemester zie ik halverwege de drift opeens iets bruins midden in het veld bewegen. Ik moet echt even goed kijken, want het is wel heul erg groot voor een haas. Blijkt er gewoon een ree midden op het perceel gelegen te hebben. De groenbemester kwam tot ongeveer kniehoogte, en dit ree heeft zich een hele tijd schuil gehouden om vervolgens op te staan en in de benen te gaan. Mijn eerste reactie is om te filmen, maar het zou te lang duren voordat ik de proppen uit mijn wapen zou hebben kunnen halen en mijn telefoon ontgrendeld te hebben. Ik heb gewoon naar het ree staan kijken en daar echt zo van genoten hoe die met grote krachtige sprongen naar een ander perceel vertrok om vervolgens in de bossages te verdwijnen.

We genieten in de serre bij de jachthouder van een heerlijke zelfgemaakte vleessoep met lekkere broodjes. Het is niet koud deze dag, soms een paar spetters, maar dan komt de zon ook nog even achter de wolken kijken. De serre kijkt uit over de tuin en de weilanden van de jachthouder, wat een schitterend uitzicht! En als zijn koeien dan ook nog in het weiland ernaast lopen, kan ik me voorstellen dat je je de koning te rijk voelt als je daar van je kop koffie zit te genieten. Na de lunch trekt iedereen weer de jachtkleding aan om de volgende percelen uit te drijven. Het is intussen meer bewolkt geworden en het is iets harder gaan waaien. Ook nu worden percelen met groenbemester en bieten belopen. De drijvers hebben het best zwaar. En ook hier zijn percelen waar je verwacht dat er veel wild zit, maar er niets tot weinig uit komt, en op een ander perceel waar je het totaal niet verwacht, komt een heel ‘kippenhok’ aan fazanten uit. Als we naar het laatste perceel dat uitgedreven wordt willen gaan, moeten we even wachten, omdat er een aantal pinken op de weg lopen die juist verkampt werden. Als we verder kunnen, zien we net nog een haas een weiland oversteken. Bij de laatste drift komen ook echt veel fazanten los. De hazen lagen heel vast deze dag, dat betekent dat deze zich heel lang gedrukt houden en pas op het laatste moment in de benen komen. Al met al hebben we sowieso een prachtige dag met dierbare vrienden. Dat we ook een mooi tableau hebben, is mooi meegenomen. En we hebben zoveel wild gezien, dat alleen is al prachtig!

Het tableau wordt gelegd en met de jachthoorns doodgeblazen en geëerd. Dan krijgt iedereen een borrel en wordt ‘ein Horrido’ gezongen. Niet lang daarna krijgen we van de gastheer en zijn vrouw heerlijke stamppotten met speklappen, gehaktballen en rookworsten aangeboden. Linda heeft heerlijk gekookt, en stevige kost na zo’n mooie dag is van harte welkom. Onder het mom ‘waarom kiezen’ krijgen we uit elke pan een mooie schep op ons bord. Het is echt genieten. Nog even een kop koffie en daarna gaat iedereen huiswaarts nadat er wordt gevraagd wie er wild van het tableau mee naar huis wil nemen. Ik vraag of ik twee hazen mee mag nemen, dan kan ik daar een Rillette van haas van maken. Mijn potjes ganzenrillette waren namelijk allemaal alweer op en als cadeautje weggegeven. De terugreis ging veel voorspoediger dan de heenreis, en het was ook na 19.00 uur, dus er mocht wat harder gereden worden. Als ik thuiskom, helpt manlief me met het uitladen van de auto. Daarna drinken we samen nog een wijntje en vertel ik hem over mijn jachtavontuur. De volgende dag heb ik de hazen uit het vel gehaald en laat ik het vlees in de koelkast besterven om daar zaterdag de rillette van te maken. Vandaag was die tot op kamertemperatuur afgekoeld en heb ik de rillette af kunnen maken door het te mixen, de hagelkorrels eruit te halen, net als de jeneverbessen en de takjes tijm. Het zit nu in potjes, met een laagje reuzel, in de koelkast. Vandaag geen nieuw recept, maar de link naar de Hazenrillette.