Dame in de orde van Saint-Hubert

Wat heb ik, samen met manlief, van een bijzonder weekend mogen genieten.  Ik was voorgedragen om geïntroniseerd te worden tot dame/jonkvrouw (vrouwelijke ridder) in de Orde van Saint Hubert in het plaatsje Saint Hubert in België. Dat is een hele eer. Melvin is mijn peter. Door omstandigheden kon hij er helaas niet zelf bij aanwezig zijn. Deze dag waren er drie jachtvrienden die iemand hadden voorgedragen, en daardoor was ik met een groot gezelschap van twee peters, de twee andere voorgedragen aspirant-leden en hun aanhang. Manlief en ik zouden Cas ontmoeten bij Arnhem om onze reis naar het Belgische Saint Hubert voort te zetten. Het komt met bakken uit de hemel als wij elkaar treffen bij de afgesproken carpoolplaats. Voor de natuur die snakte naar wat regen is dat heel fijn, maar voor het overstappen met bagage is dat iets minder prettig. Terwijl we richting het Zuiden rijden, worden de buien steeds minder en breekt de zon door.

Onderweg zien we prachtige bloeiende bremstruiken. De reis verloopt voorspoedig. Als wij bij ons hotel aankomen, is de bar en het restaurant nog gesloten, maar kunnen we toch met een wijntje en een tonic op het plaatsje achter het hotel even bijkomen. De patron snijdt voor ons wat stokbrood met wat  Belgische kaas en zo zitten we in het zonnetje te genieten. Cas en ik besluiten te doen wat wij altijd doen als wij de hort op gaan in het buitenland, we gaan op zoek naar iets lekkers te snoepen.

Op naar de slagerij in de buurt. Daar verkopen ze prachtig vlees (dat wij helaas niet mee kunnen nemen), maar ook heerlijke streekworsten en meerdere patés en rillette. Kijk, daar kunnen we wat mee op het terrasje bij het hotel. Een aantal gedroogde worsten gaan mee, die zijn voor thuis. Een plak rillette en een stukje tête pressée  worden voor ons verpakt. Nog even een lekker stokbrood halen en wij kunnen terug naar het hotel. Daar zitten we heerlijk in de zon te genieten van het lekkers met een wijntje.

In de avond zouden wij met de anderen in het restaurant genieten van een diner. We besluiten ons nog even terug te trekken op de kamer om elkaar later in het restaurant voor het diner te zien. Wij zitten die avond met de andere peter, zijn vrouw en zijn ouders en ook één andere voorgedragen ridder en zijn vrouw aan tafel. Terwijl we elkaar leren kennen, want iedereen heeft een lijntje met Cas maar nog niet met elkaar, genieten we van een heerlijk diner. We beginnen met een salade met mozzarella, gevolgd door een kreeft met een saus van kreeft, dan eend met jus en kersen en als afsluiter een glas met sorbetijs met vers fruit. Terwijl we eten heeft Cas nog een speech voor ons voorbereid en worden mooie anekdotes verteld. Het is gezellig! Een bont gezelschap die allen verbonden zijn door de jacht.

De volgende ochtend rijden we, voor de plechtigheid begint, nog even langs de lokale bakker voor lekkers als ontbijt en voor later thuis. Daarna gaan we naar de basiliek van Saint-Hubert in de plaats Saint Hubert. Deze kerk kreeg zijn huidige vorm tussen 1064 en 1700 en is in de jaren daarna nog meermaals verbouwd en aangepast onder andere na een grote brand. Hubertus is de patroonheilige van de jacht. Door oorlogen en omwentelingen is het stoffelijk overschot van de Heilige Hubertus intussen spoorloos. Er wordt nog altijd naar gezocht. In afwachting heeft koning Leopold I meer dan 100 jaar geleden een praalgraf geschonken aan de basiliek van Saint-Hubert. In een altaar in een zijbeuk van de kerk wordt wel een relikwieschrijn met de resten van de Heilige stool van Hubertus bewaard. Het schrijn is in 1873 door het bisdom Luik geschonken en bevat ook de relikwieën van de Heilige Lambertus en de Heilige Floribertus. Er was vooraf al informatie doorgegeven over de mis, de ceremonie, het kapittel en de etiquette. Terwijl iedereen zich verzameld op het plein bij de basiliek, neemt Nanno (ook peter) mij nog even mee de basiliek in, zodat ik alvast een beetje een idee heb waar ik straks moet zijn en hoe er gelopen gaat worden. We gaan naar de catacombe en ook laat hij mij mijn toegewezen plek zien, zodat ik straks niet hoef te zoeken (want natuurlijk ben ik zenuwachtig 😉). Dan voegen wij ons weer bij de anderen op het grote plein.

De voorgedragen kandidaten, met eventueel hun peter, worden verwacht op de binnenplaats van het bisschoppelijk paleis om vervolgens in een stoet de basiliek te betreden. Daar nemen alleen de geïntroniseerden plaats op de aan ons toegewezen plek bij het Priesterkoor. Jachthoornblazers in vol ornaat blazen, het geluid weerkaatst door de gehele basiliek. Het is zó’n prachtig gehoor dat ik er kippenvel van krijg. De mis begint. De geur van wierrook verspreid zich door de kerk, meerdere liederen worden gezongen, en ook bij het Ave Maria krijg ik weer kippenvel. Wat is het bijzonder om hier bij te mogen zijn. Na de mis start het Kapittel en wordt door de Voorzitter de Erecode voorgelezen, waarna de kandidaat-compagnons in groepen voor het altaar worden geleid voor de Intronisatie. Wij moeten op rij met ons gezicht naar het publiek staan. Dan krijgen wij een stenen kardoes aangereikt waar de Dignitaris wijn in giet. ‘Jagers, ledig uw kardoezen’, klinkt het.  Wij drinken allen tegelijk, met onderwijl jachthoorngeschal, de kardoes leeg. Er wordt ons gevraagd ons om te draaien.

De Dignitaris leest de plechtige Belofte voor en wij antwoorden hier allen tegelijk ‘Ik beloof het’. De Voorzitter introniseert elke kandidaat vervolgens door met de geweerloop op de linker- en de rechterschouder te leggen terwijl hij de intronisatieformule zegt. Daarna wordt de hand geschud. De Aalmoezenier zegent vervolgens dan met de reliek van Saint Hubertus en ook hier wordt daarna de hand geschud. Vervolgens komt de Kanselier en deze hangt de Bronzen medaille om, waarna natuurlijk ook weer de handen worden geschud. Alle geïntroniseerden wordt gevraagd zich naar het publiek te keren om het applaus in ontvangst te nemen om vervolgens het Gulden Boek te tekenen om daarna weer plaats te nemen in de Koorstoelen tot het einde van de plechtigheid. Het is een heel bijzonder ritueel. Als alle aspirant-leden geïntroniseerd zijn, volgt nog het uitreiken van de Graden van Officier en Commandeur. Als ook dit is geschied, vormt de ceremoniemeester een stoet om de Basiliek te verlaten en volgt er nog een groepsfoto met alle nieuw-geïntroniseerden. Dan kunnen we gefeliciteerd worden door familie en vrienden. En eindelijk ook een beetje opwarmen, want wat was het verschrikkelijk koud in de kerk.

Wij worden aansluitend bij de lokale Sporthal verwacht voor een feestelijk samenzijn en het diner. Als wij daar aankomen, zijn er grote ronde tafels prachtig gedekt en is er per tafel een tafelschikking.  Er zijn denk ik wel rond de 1000 aanwezigen. Terwijl de bubbels en de amuse bouches uitgeserveerd worden, ben ik onder de indruk van hoe gezellig aangekleed zo’n sporthal er uit kan zien. Er volgt een diner, waar ik versteld sta van de kwaliteit van het eten. Om als cateraar voor zo’n grote groep iets smaakvols te maken is een uitdaging, maar elke gang is zalig. Tussen de gangen door worden de (wijn-)glazen goed bijgevuld en is er voldoende tijd om anderen te leren kennen en te spreken. Er is een kraampje met jacht gerelateerde spullen en hebbedingen van Saint Hubert, een truck met 3 soorten lokaal bier van Saint Hubert, een prachtig wapen achter glas en mooie lederen tassen.

Ook kunnen hier foto’s worden gekocht van de ceremonie en worden er loten verkocht voor de jaarlijkse tombola, waarbij iedereen grote kans heeft op prijzen en op deze manier de verenigingskas gespekt wordt . Wij besluiten wel bijtijds naar huis te rijden, het is nog best een eindje. Op de weg terug wordt de dag nog doorgenomen, en als wij in de avond laat thuis komen, genieten we nog even van de harde worst en het lekkere stokbrood dat wij hadden meegenomen. Cas laat intussen weten dat hij weer veilig in Drenthe is gearriveerd.  Daarna duiken wij ons mandje in en ga ik naar bed als jonkvrouw 🤭.

Het recept voor vandaag; Mijn Tuna melt. Kaas en vis gaan heel goed samen!