Comfortfood

Als ik verdrietig ben, vind ik het niet alleen fijn om lekker te eten, maar ook om even met een gemakkelijk recept in de keuken te staan. Dat recept moet niet te moeilijk zijn. Ik heb mijn hoofd er dan slecht bij, maar het eindresultaat moet me wel omarmen als ik het eet. Toen wij met vrienden in Lissabon waren, hebben wij bij de beste Pastéis de nata-bakker de lekkerste van Portugal gegeten. Lauwwarm, met wat suiker en kaneel en een heerlijk knapperige bodem. Daarom had ik een verbeterd recept bedacht voor mijn Pastéis de nata. Mijn recept was al goed, maar heb ik naar een hoger level gekregen door een andere bodem te gebruiken. Het recept van deze Pastéis de nata 2.0 komt de volgende keer, want vandaag heb ik eerst een echt Duits recept voor je. (Ook comfortfood!) Grillhaxe. Dit is van een stuk varkensvlees dat in Nederland een ondergeschoven kindje is, varkenspoot. Die worden wel veel voor de erwtensoep gebruikt, maar weinig als hoofdgerecht, terwijl dit juist een ontzettend lekker stukje vlees is. In Duitsland en Oostenrijk zie je deze vaak op de kaart onder Eisbein, Schweins- of Grillhaxe. Het is niet veel werk, maar het kost wel wat tijd. En dat is het helemaal de moeite waard, het vlees valt van het bot als het klaar is! En wat je daarbij serveert? Lekkere zelfgemaakte zuurkool en een aardappelpuree!

Wij hebben oudste zoon gisteren naar Schiphol gebracht voor zijn avontuur naar onder andere Australië. Als alles goed gaat, zien wij hem pas weer over 5 maanden in Jakarta. Wij zouden met ons gezin 3 jaar geleden al naar Indonesië gegaan zijn, maar corona had roet in het eten gegooid. Nu hopen wij deze rondreis van de zomer alsnog te kunnen maken. Het afscheid was verdrietig, met name omdat de laatste maanden best onstuimig waren. Bij thuiskomst heb ik daarom mezelf teruggetrokken in de keuken en voor mezelf mijn verwenhapje gemaakt. Ik hoefde niet echt te koken, ik had een afspraak bij het ziekenhuis in Leidsche Rijn en daar zit meteen ook een hele goede viswinkel. Die zat vroeger op Hoog Catharijne, vishandel Volendam. Daar heb ik lekkere gebakken vis en haringen gehaald.

Vandaag heb ik bij Wodkawoensdag mijn proef voor komende zaterdag gereden. Dat ging best redelijk, ik moet er wel op letten dat ik Theo goed in de hoeken rijd en hem meteen aan het been heb. Als dat lukt, komt het wel goed met de proef. Dan hoef ik er alleen nog maar op te letten dat ik lach. Daar blijkt de jury namelijk ook op te letten. Ik heb al heel wat malen de te rijden proef uitgetekend op papier. Mijn lieve paardrijvriendinnen zullen mij helpen met Theo in de knotten te zetten, de proef voor te lezen en mij zo stressloos mogelijk naar de proef te begeleiden. Kleding heb ik kunnen lenen. Ik heb er best zin in, maar weet ook dat ik de avond zelf heel erg zenuwachtig zal zijn. Er staat namelijk het woordje ‘proef’ en ‘wedstrijd’ vermeld. Ik weet ook dat ik achteraf heel hard om mezelf zal moeten lachen, zo van ‘heb ik me daar zo druk om gemaakt’.

Anja van paardrijden werd nog blij verrast door 3 collega’s die haar een bloemetje en wat lekkers kwamen brengen voor bij de koffie. Anja is namelijk 25 jaar werkzaam bij het bedrijf waar zij werkt. Dan moet je wel een hele leuke collega zijn als zij dit voor je over hebben. En dat snap ik wel, want Anja is er als laatste bij onze Wodkawoensdag bij gekomen, en zij is zeker een aanwinst voor onze paardrijgroep.

Nou, zaterdag is het dan zover! Duim je voor me?