.jpg)
Door een miscommunicatie hebben we “alleen maar” taart gegeten bij de cappuccino. Ook geen straf natuurlijk, maar het was wel even ontwennen… Mariska was jarig en had haar oma van bijna 90 (!) de taart laten bakken. Dat deed haar oma vroeger heel graag, en nu was het weer een mooie gelegenheid dit weer een keer te doen. Ons gesprek van de dag was: Pubers. En dan met name over hoe je eigen pubers je tot het uiterste kunnen drijven. Bij de manege kunnen we er om lachen, maar op het moment dat je in zo’n strijd zit met je eigen puberkind dat je echt tot (bijna) waanzin brengt, is het wat minder leuk. Of ze nu 12 of 23 zijn, we hebben er allemaal ervaring mee. Blijven ademen, tot 10 tellen, even weglopen voor een ‘cool-down’, dat klinkt gemakkelijk, maar in het heetst van de strijd moet je er wel nét even aan denken.
‘Ga je weer dreigen’, “kindermishandeling’, ‘dit is mijn kamer’ en ‘jij begrijpt ook niks’ passeerden allemaal de revue en hadden wij allemaal onze eigen ervaringen mee. Het is fijn om in zo’n veilige en gezellige groep je beslommeringen te delen. Vooral ook om te horen dat je niet de enige bent, maar ook om weer even andere handvatten te krijgen. Gelukkig kunnen we er ook hard om lachen, want humor brengt wel wat lucht in deze soms erg moeilijke situaties. Dat je kuikens ook gaan puberen vertellen ze je er bij de Zwitsal-reclame niet bij!
Ik heb nog een heerlijke en gezellige lunch gehad met Mireille. Ik had haar al zo verschrikkelijk lang niet gezien. Afspraken die verschoven en uitgesteld waren, en vervolgens verzandden in de drukte van de afgelopen maanden.
Deze week had ik het rustig en hebben we meteen de middag geprikt om samen te eten. Wij raken eigenlijk nooit uitgekletst, maar toen de tafels alvast werden gedekt voor het diner, was het wel tijd om huiswaarts te gaan… Ik heb meteen ook een datum om met vriendin Simone te gaan wandelen met de honden. Als iets in mijn agenda staat, dan houd ik mij hieraan. Als ik het niet plan, is de tijd zo weer met andere dingen gevuld. Oudste zoon was afgelopen weekend thuis. Zijn vriendin gaat vandaag beginnen aan haar verre reis. Dan moeten die twee 6 weken zonder elkaar. Het vooruitzicht is goed, want oudste zoon gaat haar achterna voor een mooie ontdekkingsreis naar Australië. Ik ben benieuwd hoe Eva het gaat ervaren. Vast ontzettend leuk, maar ik denk dat die twee elkaar wel heel erg zullen gaan missen.
Na alle natte dagen is het voor de tweede dag prachtig buiten, maar nog steeds erg nat. Gisteren met de honden een rondje plas gedaan. Daar heeft Fien een apport opgehaald waar ik ontzettend trots op ben. Ik had een dummy onderweg laten vallen en haar op zo’n 120 meter ingezet en vooruit gestuurd. Toen zij in de buurt van de dummy was, heb ik de territoriumfluit gebruikt, maar ze kwam zonder dummy terug. Wéér vooruit gestuurd, en toen ik de territoriumfluit gebruikte, ging zij op die plek zoeken. Ze kwam terug mét dummy, slim hondje! Daarna stuurde ik Soof uit op een apport, maar die ging op een sukkeldrafje en had er weinig zin in. Toen ik Fien losmaakte, ging zij als een speer op zoek en werd zij beloond met een snoepje. Soof wil nog wel voor je werken, maar het liefst in het veld en niet voor een dummy. Het is net alsof zij, nu zij de ‘oude hond’ is, dummies allemaal niet meer zo spannend vindt.
Vandaag het recept voor een lekker borrel-hapje, het Surf en Turf-hapje. Het is een éénhaps-hapje, met een knipoog naar de Surf&Turf. Ik heb deze met eendenborst en een gamba gemaakt. Het groentje erbij is wel lekker, maar het zit er meer tussen, omdat het beter ‘smoelt’ De peper erbij geeft wel net even een extra kick. Snel gemaakt, erg smaakvol en heel erg lekker bij de borrel. En het is weer eens wat anders dan een bitterbal.
En nog een fotootje van Melvin, die onze grenzen bewaakt en waar ik super trots op en dankbaar voor ben!!Zijn moeder is vandaag jarig. Ina, van harte gefeliciteerd!!💐