top of page

Wikken en wegen

Monique Jansen

Ik heb een mooi aanbod gekregen. Daar waar ik al een keer was meegevraagd te jagen zou ik combinant kunnen worden. Ik denk dat ik nu wel combinant zou willen worden, terwijl ik me daar eerder eigenlijk niet echt mee bezig heb gehouden of in had verdiept. Ik vraag jachtvriend en mentor Cas om raad. Hij vraagt of er hutjes aanwezig zijn, of ik gasten mag uitnodigen, of er betaald moet worden bij landbouwschade. Uiteindelijk bedenk ik me dat ik mijn keuze baseer op één jachtveld dat ik heb gezien en een telefoongesprek. Ik vraag of de jachthouder mij mee wil nemen om een rondje veld te doen. Ook hij vindt dat een goed idee. We spreken af op maandagmiddag. ‘Dan zijn we wel een uurtje of 3 onderweg’, zegt hij nog. Ik dacht dat dat ruim genomen zou zijn, maar het tegendeel is waar, we zijn ruim 4 uur onderweg. Dat komt ook omdat we, steeds als we bij een ander jachtveld aankomen, aan het keuvelen zijn. De jachthouder heeft vroeger van alles gedaan, van zonnebloemkweker tot hoteleigenaar in Duitsland. Hij heeft blauwe pretogen en veel humor. Als je naast hem een avond in de kroeg zou zitten, heb je een hele gezellige avond zonder stiltes.

Het veld is schitterend. Niet een aaneengesloten jachtgebied, maar de velden zijn niet ver van elkaar verwijderd. Van graslanden tot tarwevelden. De polder rondom Schiphol, er is daar dus altijd wel een vorm van schade te bestrijden. Als ik terug naar huis rijd begint het juist een beetje te druppelen. Eenmaal thuis gauw een makkelijke maaltijd in elkaar geflanst en op weg naar de WBE-vergadering. Die is laat klaar en als ik thuis kom, ligt iedereen al op bed. De dinsdagochtend begint met twee therapieën, waarbij ik alles wat ik de dag ervoor heb gezien en gehoord nog eens de revue laat passeren. Wat is belangrijk voor mij in de jacht? Niet alleen het jagen, maar ook de mensen met wie je gaat, is voor mij van belang. Na de jacht even nakletsen, wat je wel/niet hebt gezien. Maar ook dat deze mensen ongeveer hetzelfde over de jacht denken als ik. Ik zou dan het veld in kunnen gaan zonder dat ik daarvoor een uitnodiging nodig heb. Kortom: Vrijheid. Maar in het begin zou ik wel graag met anderen het veld in gaan. Om het jachtveld te leren kennen, de hutjes te spotten, mijn overige vragen over het veld te kunnen spuien. Er is wel een (groot) struikelblok, en dat is op dit moment mijn rug. Wikken en wegen… Uiteindelijk besluit ik het niet te doen. Het aanbod is echt heel mooi, maar ik moet mijn rug echt even de tijd gunnen sterker te worden. Het zal altijd mijn zwakke plek zijn en nooit ‘goed’ worden. Maar ik ben voorlopig nog wel heel erg veel tijd kwijt aan therapieën, en dat is tijd waarin je niet in je veld kunt zijn. Ik bel de jachthouder met dit besluit. Nu ik de knoop heb doorgehakt, wordt het eindelijk rustig in mijn hoofd. Ik kan bij lastige beslissingen helemaal doordraaien in dat wikken en wegen.

Vandaag een heerlijke dag gehad. Ik ervaar de woensdag als mijn vrije dag. Dan ga ik in de ochtend paardrijden en vanmiddag had ik een afspraak bij de schoonheidsspecialiste staan. Beide zoons zijn aan het werk en manlief en ik zijn met z'n tweetjes voor het avondeten. Ik had mosselen in de koelkast, een geopende fles wijn van de vrijdagmiddagborrel en een lekker vers stokbrood. Ik heb daar een kruidenboter en 2 sausjes van Duyvis bij gemaakt. De mosselen heb ik gekookt in wijn met wat grof gemalen peper, peterselie en veel knoflook. Heerlijk, zo’n maaltijd die snel klaar is! En die kruidenboter is helemaal appeltje-eitje, die is van Epices. Vroeger heette dat Epix en stond er slakkenkruidenboter op de verpakking. Zelfgemaakte kruidenboter is hiermee niet te vergelijken, maar deze is echt wel super van smaak. Ik doe 2 zakjes bij ongeveer 175-200 gram roomboter en 3 grote knoflooktenen (geperst) erbij.

Oh ja, nog een ‘spectaculaire achtervolging’ hier in de straat gistermiddag! Ik sta op het punt weg te gaan met jongste zoon, zie ik iets roods voorbij flitsen gevolgd door twee agenten en daarna nog een politiewagen met zwaailichten. Ik roep dat er een achtervolging is in onze straat. Manlief zat in de werkkamer en zegt dat ze achter een scootmobiel aan zaten. De man in de scootmobiel is kennelijk gekeerd en rijdt nu in tegengestelde richting door de straat. Hij laat zich niet tegenhouden door de agenten te voet, maar de politiewagen kan hem klem rijden. Hij blijkt voor een aanzienlijk bedrag gestolen te hebben bij de Jumbo hier in de buurt. Als ik zijn postuur in ogenschouw neem, zijn dat een hoop diepvries frikandellen geweest…

Fijne woensdagavond nog!



51 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
Kort blog

Kort blog

Doorslaan

Doorslaan

Comentários


©2020 Monique Jansen

bottom of page