Wel recepten, maar dan voor een perzikzacht huidje

Nu het weer zomerjurkjestijd is, heeft mijn lijf weer even een opkikker nodig. Mijn huid was erg droog, en ik wilde voordat de wax en de scheermesjes weer dagelijks gebruikt gaan worden mijn huid even verwennen. Ik heb daarom twee heerlijke scrubs gemaakt. Een Zoutscrub met sinaasappel, tijm en honing, maar ook Zoutscrub met rozen, rozemarijn en honing. Beide zijn zalig, het hangt een beetje van mijn humeur af welke ik gebruik. De scrub breng je aan op de droge huid en spoel je af met lauwwarm water. Je merkt bij het afspoelen meteen dat je huid heerlijk zacht aanvoelt en de Vitamine E-olie zijn werk heeft gedaan. Je hoeft je daarna ook niet in te smeren met bodylotion. Ik heb nog wel een aantal andere varianten, maar die zet ik wel een andere keer online. Nu had ik zin om deze twee te maken, en ik heb meteen een paar vriendinnen blij gemaakt met een potje scrub met een strik er omheen. Probeer het eens, het is zo gemaakt, kost zoveel minder dan een kant-en-klaar-potje uit de winkel en je weet precies wat er allemaal inzit. Ook voor het milieu is het een stuk beter, je scrubt namelijk niet met micro-plastics die uiteindelijk weer in het riool en vervolgens in de natuur terecht komen.

Donderdagavond hebben we nog een bijeenkomst gehad voor het Lustrumfeest van onze WBE. Dat worden twee aparte feestdagen waar van alles en nog wat voor geregeld moet worden. Hier zijn we al driekwart jaar mee bezig en daar gaat echt verschrikkelijk veel tijd in zitten. Gelukkig hebben we een goed team, maar ik zal blij zijn als het zover is en alles ‘losgelaten’ kan worden. Nog een maandje flink aan de bak. Zaterdag hadden wij met de Jagersvereniging een uitje georganiseerd naar een Eendenkooi in de buurt, Het Beloken Land in Montfoort. Een Eendenkooi stamt nog uit vroeger tijden, toen de boeren hun koeien in de winterperiode op stal hadden staan en minder inkomsten hadden. Dan werden daar de eenden gevangen en verkocht aan de poelier. Nu worden deze met name gebruikt om eenden te ringen. Voor het vangen van de eenden gebruikt de Kooiker een Kooikerhondje.

Deze eendenkooi heeft de vorm van een roggenei, een vijver in het midden en vier vangpijpen die naar de kooien leiden waar de eenden gevangen werden met behulp van een eendenlokstal, het staartje van het Kooikerhondje en de nieuwsgierigheid van de wilde eendjes. De spreekwoorden ‘achter de schermen’ en ‘de pijp uitgaan’ komen hier vandaan. Ik zou veel gedetailleerder willen schrijven hoe het allemaal werkt, maar het leukste is om zelf een keer een afspraak te maken voor een rondleiding. Je kijkt meteen anders naar de polder dan voorheen. We sloten de rondleiding af met een heerlijke lunch. Wat was het een gezellige ochtend. Nu voel ik me bij Het Beloken Land sowieso altijd erg welkom. Toen ik dat nog aan een van de eigenaren liet weten, reageerde hij dat dat maar goed ook was, want ik ben er vaak genoeg…Hahahaha. (En dat is zo, ik hoor bijna bij het meubilair...)

Op vrijdag had ik bedacht dat ik weer een keer Kebab van lamsvlees wilde eten. Ik had het vlees in de marinade gedaan, zodat we die zaterdag konden eten. Manlief en ik hebben verschrikkelijk ons best gedaan de anderhalve kilo lamsvlees op te krijgen, want de zonen hadden (helaas voor ons) andere plannen voor het weekend, Snap ik, het is prachtig weer, maar ja, jammer was het wel. Ook wel weer gezellig om samen met manlief lekker buiten te kunnen kokkerellen en tafelen, dan kunnen we er vast een beetje aan wennen als beide kuikens de deur uit gaan komend schooljaar. (Leuk voor hun hoor, maar mijn moederhart vindt dat echt verschrikkelijk!)

Ik zat van de week in de tuin, en opeens komt Fien met een rechtopstaand staartje trots aangerend. Ze heeft iets in haar bek. Ik dacht eerst een soort graspol of een paar blauwe druifjes die ze van de week ook al snel uit de pot had getrokken, maar het was iets anders; Een skelet van een egeltje… Natuurlijk heb ik het van haar aangenomen en haar de hemel in geprezen. Dat skeletje moet er al een tijdje gelegen hebben, al het vlees was al weg, alleen de botjes, tandjes en de stekels waren nog over. Wel fijn dat ze haar ‘schat’ trots aan mij kwam laten zien!

Ik kreeg nog een foto door van de nieuwe eigenaar van de hondenrolstoel die ik destijds voor Sonny had gekocht. Wij hebben deze nooit hoeven te gebruiken, en ik had ‘m op marktplaats gezet. Een paar weken geleden had ik die verkocht en de nieuwe eigenaar gevraagd een fotootje door te sturen. Dat heeft zij gedaan en het hondje kan nu een stuk gemakkelijker uitgelaten worden. Ik hoop dat ze nog lang van elkaar kunnen genieten.