Weer slimmer geworden 😉

Een paar jaar geleden had ik mijzelf uitgenodigd een keer een dagdeel mee te helpen met peren plukken bij een bevriend jager, Arie. Hij heeft een schitterende perenboomgaard in Benschop. Die dag gingen we Conference-peren plukken. Arie heeft met name Conference-peren, maar ook Doyenne de Comice en Gieser Wildeman. Ikzelf vind die laatste het allerlekkerste om te stoven, die worden dan ook zo mooi rood van kleur zonder toevoegingen van wijn of iets dergelijks en het vruchtvlees blijft mooi stevig. De Doyenne vind ik het lekkerst als handpeer of in een salade met wat blauwschimmelkaas en noten. De Conference-peer kun je ook in een salade verwerken, maar ook heel goed in een taart (bijvoorbeeld tarte tatin). We hadden heel vroeg afgesproken om met alle plukkers tegelijk ‘in een treintje’ naar de te plukken bomen gereden te worden. Dat treintje is letterlijk; de lege kisten waar de geplukte peren in gelegd worden, fungeert nu als ‘wagon’. In een sliert achter elkaar geplaatst en voorop een kleine tractor. Eenmaal op de plek aangekomen waar we zouden gaan plukken, stapten we uit en konden we beginnen met de pluk.

Peren pluk je niet door aan de peer te trekken, maar door de peer vast te pakken en deze naar boven te bewegen, zodat de steel op de juiste plek vanzelf afbreekt. Als de kisten vol zijn, worden deze weggereden en verruild voor lege kisten. Dan begint het hele riedeltje van voren af aan. De peren worden in grote koelcellen bewaard, met bijna geen zuurstof en een heel klein beetje stikstof zodat deze maanden lang bewaard kunnen blijven zonder dat zij aan kwaliteit afdoen.

Maar nu heeft Arie iets nieuws, een fertigatiesysteem. Fertigatie is een combinatie van water geven en bemesten tegelijk. Het water dat wordt aangevoerd bij de perenbomen via druppelslangen is dan al vermengd met de meststoffen, in dit geval kali en salpeterzuur. Twee keer per jaar wordt het blad van de perenbomen onderzocht, en aan de hand van die gegevens wordt het bijmesten zo nodig aangepast.

Klinkt heel logisch en makkelijk, maar daar hangt een heel computergestuurd systeem aan vast. Om maar te zwijgen over alle leidingen die aangelegd moeten worden door de gehele boomgaard. Ook moet je er op letten, dat deze leidingen niet beschadigen of verstopt komen te zitten. Nu komt er best nog wel wat werk kijken bij zo’n boomgaard. Er moet ook gesnoeid worden, als er nachtvorst is als de knoppen of bloemen net in de bomen zitten, moet er verwarmd of gesproeid worden om de knoppen, bloemen of jonge vruchten te beschermen. Maar ook moeten de wortels van de bomen ‘kort’ gehouden worden met een soort groot mes, zodat de bomen klein blijven zodat de energie naar de vruchten kan gaan.

Zo is er altijd wel werk te verrichten bij een boomgaard, maar de aller drukste periode is het plukseizoen. Dat moet namelijk zo snel mogelijk gebeuren als de peren rijp zijn. Dan wordt er vaak gebruik gemaakt van seizoenarbeiders. Zij hebben ook een plek nodig om te kunnen slapen, wassen, koken. Ook daar heeft Arie plek voor gemaakt. Hij maakt dan units waar deze werknemers kunnen slapen, koken, toiletteren en samen kunnen zijn. Ook hier kleeft de nodige arbeid aan vast.

Ik had mezelf weer uitgenodigd om even te komen kijken hoe dat systeem nu eigenlijk werkt. Dat is zo leuk van jagen, je komt zoveel verschillende mensen tegen die allemaal iets anders doen. En hoe mooi is dat, dat als je vraagt of je een keer mag komen kijken op hun bedrijf, je van harte welkom bent. En wat ik helemaal mooi vind, is dat je merkt hoe trots mensen zijn op wat zij doen, maken en hebben. Trots op de producten die later bij jou en mij op ons bord liggen. En ik kijk nu heel anders naar een peer dan voordat ik bij Arie was geweest. Ik kan me nu al verheugen op de taarten en salades die ik straks kan gaan maken van peer. Ik hoop wel dat we eerst nog een paar mooie weken beter weer gaan krijgen dan de Hollandse zomer die wij tot nu toe hebben. Dus ik geniet nu nog even van de kersen, pruimen, abrikozen en perziken. De perenoogst is dit jaar sowieso later dan toen ik mee mocht met plukken. Het voorjaar was erg koud, en daardoor is de pluk ook later. Nu jij dit hebt gelezen ben jij, net als ik, wéér een beetje slimmer geworden!

Omdat de peren nog aan de bomen hangen, heb ik nog geen recept online gezet met peren. Ik zit deze week een beetje in een Italiaanse kookbui, dus vandaag een heel makkelijk en lekker recept voor Italiaanse amandelkoekjes, Riccarelli. Ik krijg al trek als ik die poedersuiker op dat koekje zie!! Als je kleine balletjes maakt, kun je die leuk naast een kopje verwenkoffie serveren. Je waant je zo weer in Italië, klein geluksmomentje!