Wat een weertje

Eind oktober en de thermometer tikt gewoon de 20 graden aan! De natuur is misschien een beetje van slag, maar volgens mij geniet iedereen met volle teugen van het prachtige weer. Ik wel in elk geval! En dan ook nog een uurtje extra vandaag! Met de huidige energieprijzen zijn deze temperaturen ook welkom. Vandaag weer zo’n heerlijke dag. We hebben Soof en Fien nog lekker kunnen laten rennen bij de plas. Gelukkig waren er minder honden dan verwacht, dus (hoewel zij nu loops is) heeft ook Fien lekker los kunnen rennen. Ik heb mij de afgelopen dagen in de keuken uit kunnen sloven. Van een jachtvriend had ik botten met wat vlees eraan gekregen. Hijzelf deed daar niets mee, maar ik heb daar een mooie donkere bouillon van kunnen trekken en daar 2 lekkere gerechten van gemaakt. Ik zal die van de week op het blog zetten.

Donderdag heb ik eindelijk de kamer van oudste zoon in Amsterdam kunnen bekijken. Eerder daar heen ging helaas niet. Ik zat veel in het buitenland, en als ik thuis was, moest zoonlief leren voor zijn eerste tentamens of was er ‘geen plek meer’ (🙄) in de auto. Maar donderdag was zijn laatste tentamen van de eerste ‘sessie’, en hebben we meteen afgesproken. Ik had hier nog een aantal dingen staan die hij graag in Amsterdam wilde hebben. Die heb ik meegenomen. Ik had natuurlijk wel al foto’s en filmpjes gezien, en daar zou elk moederhart van krimpen… Eenmaal aangekomen kon ik parkeren op het terrein, wat het wel prettig maakte voor de meegenomen spullen. Zoonlief kwam er al aangelopen. Fijn om hem eindelijk weer eens even vast te kunnen knuffelen! Op weg naar zijn verdieping kwamen wij nog een aantal kamergenoten tegen. De weg naar de lift, de lift zelf en de weg naar zijn afdeling zijn wel op z’n zachtst bijzonder te noemen. Net als in de filmpjes die ik eerder had gezien, liepen wij nu samen langs alle graffiti en muren met gaten er in. Bij zijn ‘afdeling’ aangekomen, werd het gelukkig een stuk schoner en netter. Zijn kamer was een verademing, hij houdt deze netter dan zijn kamer thuis. Alles ziet er geordend uit.

En dat is maar goed ook, want zo groot is die kamer nu ook weer niet. Ik krijg een rondleiding over zijn gedeelte van deze verdieping. De w.c.’s en de douches zijn schoon en de keuken die midden in de ‘woonkamer’ staat is eigenlijk heel gaaf. Het is een voormalige collegezaal. Er hangt nog een groot krijtbord, er staan op de ‘hoogjes’ banken, er is een groot kookeiland en er zijn twee spoelbakken aan weerszijden van de muur. Ook staat er een grote eettafel waar nog twee studenten aan het lunchen zijn. Het zijn leuke medebewoners, ze hebben zelfs een huiskat (Tyson). Ik kan me helemaal voorstellen dat oudste zoon zich hier helemaal thuis voelt. Daarna gaan we samen lunchen bij een leuk restaurantje in de buurt. Na de lunch lopen we terug naar zijn complex, stap ik weer in de auto en gaat hij naar zijn volgende afspraak. Hij komt zaterdag weer even thuis, maar zal zondagmiddag weer de hort op gaan.

Die avond kan ik eindelijk weer meedoen met jachthoorn blazen. Ik verontschuldig me dat ik al heel lang geen tijd heb gemaakt te oefenen, maar ik moet eerlijk zeggen dat het toeteren me goed afging. Dat ik te weinig geoefend heb merk ik wel, want na een uurtje blazen ga ik ‘valse lucht’ blazen. Meer en vaker oefenen dus! Op vrijdag heb ik die mooie bouillon kunnen maken en ook een grote pan met zuurkool. Zaterdag hebben wij met de activiteitencommissie een leuk uitje gehad. Die hadden wij aangeboden gekregen door onze WBE, voor alle werkzaamheden die wij hadden verricht voor het Lustrumfeest. Wij zijn gaan kleiduiven schieten bij KSV De Betuwe. Ook het schieten ging erg lekker. Cathy schoot gezellig mee, en ook zij heeft een hoop kleiduiven geraakt, terwijl zij de enige zonder akte was. Na het schieten hebben we lekker in de kantine geluncht. Prachtig weer om lekker buiten te zijn en buiten te kunnen eten. Eenmaal thuis heb ik Tafelspitssülze gemaakt van een gedeelte van de bouillon en voor bij het avondeten de Truffel-cappuccino als voorafje. Oudste zoon verheugde zich al op de zuurkool die ik had gemaakt, die Truffel-cappuccino was een bonus voor hem. Zó fijn om weer eens met z’n viertjes aan tafel te zitten.

Vandaag heb ik voor bij de koffie een paar Appelflapjes gemaakt. Maar dan de ‘snelle’ versie, bij deze versie hoef je geen appels te raspen. Gewoon 1 grote goudrenet schillen en in 4 dikke plakken snijden, even wat suiker en kaneel mengen en de schijven daar doorheen halen, beetje bladerdeeg vouwen en de oven doet de rest. Intussen is oudste zoon op weg naar zijn vriendin, maar kon hij geen bakjes meenemen omdat hij pas dinsdag weer in Amsterdam is. Gelukkig is jongste kuiken nog thuis, dan komt dat wat ik heb gekokkereld vast wel op. Erg wennen hoor, voor 3 personen koken… dat druist echt tegen elke Indische vezel die ik in mijn lijf heb in. Lang leve de plastic bakjes en de vriezer!!!

Peter; Dank voor de botten met vlees! En Melvin, echt trots en dankbaar dat jij onze vrijheid verdedigt en beschermt!