
In de Brekkenpolder (Friesland) was afgelopen zaterdag een vossenactie. Dat betekent dat er met een groep jagers en drijvers wordt geprobeerd vossen te bemachtigen. Vossen zijn prachtige beesten, maar als ‘burger’ zul je zelden een vos zien tijdens een wandeling. Deze dieren bewegen zich meestal in de schemering of nacht om te jagen, maar in onverstoorde gebieden jaagt de vos ook overdag. Ze eten van alles; Egels, konijnen, hazen en vogels, maar ook bramen en regenwormen. Een vos doodt (als hij de kans krijgt), net als een wolf, meer dan hij kan eten. Als hij in een kippenhok komt, zal hij een ware slachtpartij toebrengen. Niet één kip doden en meenemen om te eten, maar alles wat beweegt zal gedood worden. Marterachtigen hebben hier trouwens ook ‘last van’. Omdat de weidevogels het zwaar hebben, proberen wij al jaren de weidevogelstand te verbeteren. Weidevogels zijn vogels die op de grond broeden.

Op de grond leggen zij hun eieren en broeden deze hier uit. De kuikens zijn nestvlieders, die scharrelen de eerste maand hun maaltje zelf bij elkaar. De weidevogels zijn dus 2 maanden van het jaar zeer kwetsbaar. Door onder andere het leefgebied van deze vogels te verbeteren, bijvoorbeeld door plas-dras-gebieden te maken en een bloemrijk kruidenmengsel in te zaaien waar meer insecten op af komen, en er daardoor meer voedsel is voor de weidevogels en hun kuikens. Maar daarnaast zullen ook de predatoren ‘kort gehouden’ moeten worden. Je kunt niet het landschap verbeteren, maar vervolgens niets tegen de predatoren doen. Predatoren zijn de roofdieren die de weidevogels, hun eieren en hun kuikens eten. Er zal een balans moeten zijn.
Daar was deze dag voor ingepland, de vossenactie. Een soort ‘jachtdag’. Je weet echter niet van tevoren hoe en waar het wild zich zal bewegen. Je kunt wel proberen het zo succesvol mogelijk te maken, maar dan nog is het onzeker of de vossen zich juist die dag op de plek waar zij de afgelopen dagen/weken hebben bewogen, aanwezig zullen zijn. Er is afgesproken bij een boer in de kantine van de boerderij. Als ik op de landweg naar deze boerderij rijd, kom ik onderweg een aantal jagers tegen met een drone. Zij kijken net voor de actie of zij de vossen kunnen zien op de velden die uitgedreven zullen gaan worden. Er waren daar eerder meerdere vossen gezien en opgenomen op de wildcamera’s. Ik begroet hen, en rijd daarna door naar de verzamelplaats.

Waar ik dacht dat wij die dag met een kleinere groep de bossages uit zouden drijven, blijken we met een veel grotere groep te zijn. In de ruime kantine zitten zeker 40 jagers en drijvers, en er druppelen er steeds meer binnen. Dat is eigenlijk ook wel logisch, als je behoorlijke stukken bossages uit wilt drijven en ook zo succesvol mogelijk wilt zijn. Handen worden geschud en vrienden omhelst. Als iedereen aanwezig is, wordt verteld wat uitgedreven gaat worden, welke groepen er nodig zijn om waar te gaan staan of bewegen, worden de groepen ingedeeld en wordt verteld dat er alleen op de vos en de marterhond (ook wel wasbeerhond) geschoten zal worden. Die laatste is ook op de camera’s gezien. Dit is een exoot uit Oost-Azië. Kennelijk hebben ontsnapte dieren zich succesvol voortgeplant en bedreigen onze inheemse diersoorten.

Wij krijgen het sein om ons te bewegen, en de geweren lopen naar de aangewezen plekken. Als iedereen op post staat, begint de drift. Wat er uit het eerste stuk bossages komt, kan ik niet zien, maar ik hoor later dat daar een sprong reeën uit kwam zetten. Dat moet een prachtig gezicht geweest zijn. In het langgerekte stuk bossage waar ik gepositioneerd ben, komt er ook al snel een ree uit. Die rent richting de weg, naar een boerderij, waarna hij uit het zicht verdwijnt. Er vliegen heel wat houtsnippen op, vogels waarvan ik het bestaan niet wist voordat ik met de jachtopleiding begon. Ik hoor de drijvers steeds dichterbij komen. Ik kan alleen het geweer zien dat met hen op de flank meeloopt. Ik zwaai naar hem terwijl hij langzaam aan mij voorbij loopt. Er komt echter geen vos uit dit stuk, maar je moet natuurlijk wel alert blijven op wat er misschien komen gaat. Verderop komt er nog een reebok uit. Die rent met een grote boog om het weiland heen, achter mij langs richting de weg. Daar besluit hij over de sloot te springen en toch weer de bossages in te gaan. Het is prachtig om te zien. Dan is het wachten totdat het gehele stuk is uitgedreven, en wij weer opgehaald worden door de andere posten. De drift is voorbij, en ik ga naar mijn buurgeweer om even een praatje te maken. Ik heb wel schoten gehoord, maar die waren verderop. Die bleken van buurjagers te zijn die op de ganzen waren. Ik hoor later dat er helaas geen vos uit de bossages gekomen is.

Er wordt met een aantal drijvers en jagers nog een kleiner stuk riet uitgedreven. Verderop nemen anderen ook nog een gedeelte riet voor hun rekening. De rest gaat terug naar de kantine. Ik sta bij het stuk riet op post. Daar is juist een vossendoorgang te zien. Deze is vaak gebruikt, want het is een ruime doorgang geworden met een duidelijk pad daar naartoe. Uit het riet komen meerdere hazen, maar ook hier is de vos niet aanwezig vandaag. Als deze drift klaar is, gaan ook wij terug naar de kantine. Daar is de warme koffie en worden broodjes frikandel en kroket en bittergarnituur voor ons klaar gemaakt. De jagers en drijvers die het andere stuk hebben uitgedreven komen ook terug. Reintje zat ook niet in dat uitgedreven terrein. Ook dat is jacht, je weet nooit of het wild zich op de plek begeeft waar je het zo vaak gespot hebt. Iedereen vindt het jammer dat, ondanks alle inzet en het voorbereidende werk van de jachthouders, er geen vossen geschoten zijn. Maar ondanks dat is het een mooie ochtend geweest.

Omdat ik naar Friesland zou gaan, ben ik meteen bij vrienden Aad en Carlo aangewaaid. Daar heb ik gezellig mee kunnen eten en bij kunnen kletsen. Als ik naar hun toe ga, blijf ik vaak logeren. Als we net aan de koffie zitten, krijg ik heel blij puppy-nieuws van mijn vriendin!! De vossendag was uiteindelijk een soort reünie. Twee jachtvrienden, die nog zuidelijker wonen dan ik, waren ook van de partij en mijn jachtvrienden uit Drenthe waren er ook. Toen ik aan het einde van de middag thuis kwam, had ik geen zin om die avond nog te koken. Natuurlijk had ik wel lekkere trek, maar ook geen zin om nette(re) kleding aan te trekken. Het werd een heerlijk visplateau in ongedwongen sfeer. Voor vandaag heb ik een taartrecept, want het laatste taartrecept is alweer een tijdje geleden. De inspiratie voor deze taart komt door Daan. Zij had een heerlijke taart meegenomen bij de Wodkawoensdag-Nieuwjaarsborrel (wat een woord… 😅) De taart was zalig, maar leek mij met mascarpone en wat noten voor zowel de smaak als de structuur nòg lekkerder. Ik ben niet echt van de no-bake-taarten, maar deze kan ik je zeker aanraden, die is zalig! Hij staat vanaf nu online; Mijn Mascarponetaart met honing en tijm.
Comentários