.jpg)
Het was alweer heel wat maanden geleden dat ik bij Dorhout Mees was geweest om kleiduiven te gaan schieten. Als ik daar naartoe rijd, net Harderwijk voorbij en de dijk opdraai, geniet ik altijd van wat ik om me heen zie. Links een soort Plasdras-weilanden, waar Schotse hooglanders en paarden grazen en rechts het Veluwemeer. Dit keer veel meerkoeten en kuifeenden op de plas, en een aantal grotere schepen. Als ik de afslag neem, schrik ik bij de T-splitsing toch weer een beetje. Er wordt al een hele tijd een zonne-energiepark aangelegd, maar het ziet er zo anders uit dan wat ik vroeger altijd aantrof aan het einde van dat weggetje. Ook als ik de parkeerplaats op ga, trekt mijn maag een beetje samen. De bomen zijn gekapt, en ook hier heeft het golfterrein plaats moeten maken voor de aanleg van het zonpanelenpark. Als ik naar het restaurant loop, is daar gelukkig niets veranderd. En als ik de deur open, brandt de haard zoals altijd. Ik ervaar het altijd als een soort ‘thuiskomen’ als ik hier naar binnen stap. Er staan nu gelukkig ook weer meer tafels en stoelen, ook hier is de ‘anderhalve meter’ niet meer terug te zien, maar ziet het er weer als vanouds gezellig uit.
Linda en Björn zijn er vandaag allebei en heb ik even gedag kunnen zeggen. Chris (ook groot Blaser-fan) en zijn jachtvriend Toine zitten al aan de koffie. Even later komt Cas binnendruppelen. Het eerste dat hij zegt is ‘Jansen, dit is de laatste keer dat wij zo vroeg hier afspreken’. (Het is net iets over half 10 in de ochtend!) Hij loopt met een kruk omdat zijn lijf een beetje tegenwerkt. Linda vraagt of zij een golfkarretje moet regelen, dat vindt Cas een goed idee. En ik ook, nog nooit mee gereden! Ik mag sturen 😜. We drinken even gezamenlijk koffie in plaats van thee (sorry Cas), en rijden daarna naar de baantjes achter het ‘opleidingsparcours’. Ik heb de grootste lol, maar de blik van Cas zegt genoeg. Tóch een beetje jammer dat er geen toeter op zit.
De verhalen komen boven van toen Melvin nog klein was en met het karretje rond crosste om her en der de schietscores op te halen. We schieten een paar doosjes weg. Een duif is voor mij erg lastig te raken, maar ik krijg goede aanwijzingen (het blijft je leraar natuurlijk 😉) hoe ik de duif op moet pakken om ‘m toch aan diggelen te schieten. Uiteindelijk lukt die vervelende duif, is er weer veel gelachen en gaan we, met een paar ererondjes (en daardoor wat gemopper in mijn rechteroor😂 ) in het golfkarretje, terug voor een koffie. Ik moet daarna helaas afhaken, er moet nog een hond uitgelaten worden. Manlief is ook weer volop ‘op kantoor’ bezig, dus zal ik tegenwoordig met Soof weer in moeten plannen wanneer ik de hort op kan gaan.
De volgende avond hebben wij met NOJG Utrecht onze Algemene Ledenvergadering bij Schietvereniging Scherpenzeel. Wij hebben zo'n gezellig bestuur, dus we gaan eerst met z'n alleen een hapje eten bij een restaurantje in de buurt. De ALV is na twee jaar eindelijk weer fysiek. Nu zitten de meeste leden niet op een ALV te wachten, maar wij hebben er een kleinkaliber schietwedstrijdje aan vastgeplakt, zodat er meer leden geneigd zijn te komen. Deze avondjes zijn altijd erg gezellig. Eerst de vergadering, daarna het schieten en dan is er tijd om even bij te kletsen met een drankje. We hadden nog leuke prijsjes te vergeven, en een lid had aangeboden een paar prijzen beschikbaar te stellen. Deze man is slager, en verzorgt wildpakketten voor jagers die hun buit verwerkt willen hebben tot hamburgers en worstjes. Iedereen valt in de prijzen, niemand gaat met lege handen naar huis. Wij hopen binnenkort een bezoek aan een Eendenkooi te kunnen brengen en ook met onze leden weer een keer kleiduiven schieten te organiseren.
Vandaag is de eerste dag sinds weken dat ik geen afspraken of verplichtingen heb. Ik heb mijn wekker niet gezet en heb heerlijk uitgeslapen vanmorgen. Ik heb een paar handige dingen voor de pup kunnen kopen op Marktplaats en ga zo meteen nog even verder lezen in het boek over jachthonden en puppy’s. Ik kreeg gisteren nog een filmpje doorgestuurd van de fokker, zo schattig! De naam die zij vanuit de kennel meekrijgt is ‘Ura’. Nog 6 nachtjes slapen en dan komt ze!
Oei, vergeet ik bijna het recept van vandaag! Parmezaanse pannenkoekjes, het ideale bijgerecht als er vrienden blijven eten, of als je geen zin hebt in gekookte aardappelen. Het beslag is van te voren klaar te maken en binnen 5 minuutjes gemaakt. Je hoeft deze dan alleen nog maar, 20 minuten voordat je aan tafel wilt, in de oven te schuiven. Een hufterproof bijgerecht, snel klaar en super lekker, appeltje-eitje! Fijne zondag nog!