Vishapjes

Na een paar mooie wandelingen in de zon ook een paar moerasweer-dagen. Wat ik niet helemaal begrijp, is dat bij de Plas eilandjes waar honden niet mogen komen en waar altijd veel vogels zitten, de dekking weggehaald is. Vogels zijn nu al een beetje aan het kijken waar ze hun nest kunnen bouwen, en juist nu wordt er rigoureus gesnoeid… Ik zie hier het groen van de narcissen en de krokussen al boven de aarde uitkomen en rammelende hazen in het veld. Het zal wel aan mij liggen.

Met Fien ben ik nu aan het oefenen om haar ‘hazenrein’ te krijgen, oefenen met voorstaan en kijken of zij schotvast is. Hazenrein betekent dat als wij in het veld lopen, zij niet ongevraagd achter een haas aan mag rennen. Voorstaan oefenen we met een hengel met een touw met daaraan een vlerk, en schotvast dat zij niet schrikt of angstig wordt als er een schot valt (wel handig als je een jachthond hebt). Dat laatste heb ik bij Henk in het veld mogen oefenen. Manlief was mee om haar op afstand het eerste schot te laten horen. Zij kwamen steeds dichterbij en dan gaf ik weer een schot af. Fien had wel al knallen gehoord, maar was nog nooit mee het veld in geweest als ik ging jagen. Over het oefenen met voorstaan ben ik ook niet ontevreden, daar leerde zij best snel niet achter de vlerk aan te rennen, maar er rustig op af te sluipen. Maar dat hazenrein krijgen… jeetje, wat een werk.

In het veld is dat totaal anders dan op de trainingen in parkjes, uiterwaarden en uitren-plekken voor honden. Hier gebeurt steeds iets ‘onverwacht’. Helemaal in het veld waar ik heb geoefend bij Henk en vanmorgen bij Hans. Daar lopen zo verschrikkelijk veel hazen, ik heb er vanmorgen wel 20 gezien, en dat was op 2 weilanden! Als er hazen op gingen, gebruikte ik de ‘zit fluit’ voor Fien. Dat ging redelijk, maar het naast volgen staat nu op de lijst erbij om voor mijzelf weer flink te oefenen in het veld. Bij training doet ze dat best goed, maar in het veld ruikt ze van alles en is zij totaal niet met mij bezig, alleen maar met haar neus. Ik heb dus nog voldoende om te leren met haar. Oefenen, oefenen, oefenen, zoals Hans al zei.

Afgelopen vrijdag hebben wij eindelijk weer eens een normale vrijdagmiddagborrel gehad. Dat was echt lang geleden. Daar wilde ik me ook echt weer eens voor uitsloven. Het is een vis-vrijmibo geworden. Veel hapjes gemaakt van de vis die ik in de ochtend bij de visboer had gehaald. Wat tonijn en zalm om zelf sashimi van te snijden, wat oesters en een paar coquilles, ik werd er helemaal blij van. Ik had nog inktvis in de vriezer, die heb ik laten ontdooien en daar heb ik lekkere Calamares van gebakken. Dat is zo gemakkelijk klaar maken. In stukken snijden, wat paneer-mix maken en dan eventjes die ringen door de mix om daarna te frituren. Ik had er een sausje bij dat ook snel klaar is. Ik heb nog twee foto’s gemaakt van geparkeerde auto’s. Het was nog vroeg, en daardoor parkeerplek voldoende, maar hoe sommige mensen hun auto dan wegzetten… bijzonder hoor.

Van een pakje met gerookte forel dat ik nog in de koelkast had liggen, heb ik een recept uit de ‘oude doos’ gemaakt: Gerookte forel / komkommer-hapje met wasabi-creme. Ook snel klaar en altijd lekker. Helaas moet ik vanmiddag aan de bak met een hoop leeswerk voor de vergadering van de NOJG van morgen… Ik had het steeds voor me uit geschoven, maar nu moet ik hier echt mee aan de slag. Ik had liever nog een recept gefinetuned, maar ik ben bang dat ik daar geen tijd voor zal hebben.