Texel

Toen ik maar niets hoorde van de Draadharenvereniging in Duitsland voor een HZP (Jachthondenproeven) waarvoor ik mij met Fien had opgegeven, heb ik me opgegeven voor een Hondentrainingsweekend op Texel. Mijn vriendin en haar dochter zouden daar aan deelnemen. Ik train met Fien bij deze dames, maar nu zouden we gezamenlijk proeven kunnen doen in plaats van dat zij deze uitzetten. Als wij elkaar zien, hebben we altijd heel veel lol, dus het zou sowieso een gezellig weekend worden. En dat was het! Ons ‘feestje’ begon al op de weg naar Den Helder. Een lieve jachtvriend woont in Callantsoog, dus is het alleen maar logisch om daar even aan te waaien op de koffie. En aanwaaien werd bijna letterlijk, want het begon op de weg daar naar toe te regenen en hard te waaien, terwijl manlief thuis prachtig weer had. Het was ontzettend gezellig bij Peter en zijn vrouw Coba.

Ik had hun nieuwe huis nog niet gezien, maar heb mijn ogen uitgekeken en genoten van alle schilderijen en beeldjes van beestjes. Ik dacht dat ik daar foto’s van had gemaakt, maar helaas. Roodhalsganzen als je binnenkomt, tekeningen van vossen, een suffe rat bij een kaasplank en een schattige ijsvogel op de tafel. Er hangt een prachtig hertengewei aan de schouw waar een heel mooi verhaal bij hoort, maar dat kan Peter veel smeuïger vertellen dan ik met zijn blauwe pretogen😉. Ik had me vergist in de tijd, en kon daardoor een tweede kop koffie nemen, de boot naar Texel ging vanaf een bepaald tijdstip elk uur in plaats van elke 30 minuten.

In de stromende regen ben ik naar de haven gereden (waar het in Utrecht nog steeds mooi weer was), maar heb maar 10 minuutjes hoeven wachten voordat ik het schip op kon voor de overtocht. Best spannend, met de nieuwe auto voor het eerst op een veer. Ik wilde Fien niet in de auto achter laten, en samen hebben we de 20 minuutjes in de auto gewacht totdat we op Texel aankwamen. Texel is groter dan ik me had voorgesteld. Toen ik naar het huisje reed waar we zouden verblijven, was het net of ik gewoon nog in Noord-Holland aan het karren was. Eenmaal aangekomen, heb ik Fien eerst laten drinken en plassen en zijn we daarna naar binnen gegaan. Daar werden we verwelkomd door degenen die dit weekend hadden georganiseerd en de mede cursisten die al eerder waren gearriveerd. Nog een ‘oude bekende’ had zich voor het weekend, opgegeven, Marianne. Van haar heb ik jaren geleden hondentraining gehad met Soof. Daar hebben we aan de keukentafel even zitten kletsen, kregen we een welkomstwoordje en hebben we een hapje gegeten. Iedereen had iets meegenomen om te happen de eerste avond.

Daarna zijn we naar buiten gegaan voor een proefje; Met een dienblad dat vastzat aan de riem van je hondje met daar op 6 bekertjes gevuld met water een rondje lopen langs obstakels waar allemaal lekkere stukken worst voor de hondjes lagen. Fien deed het super, maar helaas viel mijn hoed door een laag hangende tak op het dienblad en vielen er 4 bekertjes om. Het regende nog steeds, dus hierna zijn we snel naar binnen gegaan. Gelukkig arriveerden Jacqueline en Kyra niet lang daarna, en was de groep compleet. Fien helemaal hieperdepiep, want dit zijn echt ook haar vriendinnen! Het was wel een domper om te horen dat de hondjes niet op de slaapverdieping mochten. Dat betekende dat Fien met de andere honden in de woonkamer moest slapen. Zij was het enige hondje dat ‘alleen’ was gekomen. Ze is ook nog erg jong, en om dan in een vreemd huis met vreemde mensen en vreemde honden zonder Soof te moeten slapen was ook geen succes. Maar niet alleen voor mijn hondje, alle andere honden hadden hier ook last van. Jacqueline was op een gegeven moment naar beneden gegaan, waardoor haar honden en die van mij toch een beetje hebben kunnen slapen.

De volgende ochtend met z’n allen ontbeten en daarna naar de locatie gereden waar wij met de hondjes 2 proeven zouden doen. Deze hebben we gelukkig tussen de buien door kunnen afleggen. De eerste proef was een kraaienjacht met ook weer verleidingen. Fien sprong wel in, maar apporteerde de kraai en daarna de kauw en bracht die netjes bij me. Wat was ik trots!! Daarna mocht ze met haar speeltje even rennen, dat is voor haar de ultieme beloning. Toen iedereen de proef had gedaan, gingen we naar de auto en barstte de hemel open. Wat een water kwam er naar beneden. We hebben in de auto kunnen schuilen, en daarna zijn we naar de locatie gelopen voor de volgende proef, een Eendenjacht. Een sleep van een eend en een eendendummy die geapporteerd moesten worden. Fien deed het super, rende goed door de tunnel achter de sleep van de eend aan terwijl ze mooi haar neus aan de grond had. Het tweede apport was echter een dummy, en uiteindelijk heeft ze die wel gehaald, maar blij werd ze er niet van na een stuk koud wild een dummy.

Intussen was de zon doorgebroken, en was het zelfs erg heet geworden. Hierna zijn we teruggegaan naar het huisje voor de lunch. De honden konden even uitrusten en eten om vervolgens naar de volgende proeven te gaan. Dat was een drijfjacht op linie met eenden en fazanten. Ook hier deed Fien het super. Zij is zo gedreven om te apporteren, en bracht ook hier weer het wild netjes binnen. Daarna naar de andere kant van het terrein, in het bos. Eerst een met een katapult geschoten stuk wild apporteren, en daarna twee stuks 'verloren zoek' in het bos. Maar ook hier dacht Fien bij de nephaas eerst het veerwild te halen. Het haas kwam ook binnen, maar pas nadat zij het koude wild had gehaald. Met de haas in haar bek, liep ze nog even langs degene die ondertussen foto’s maakte, haha, alsof ze er zeker van wilde zijn dat ze goed op het plaatje stond.

Die avond hoefden we niet te koken, en kwam er een Foodtruck ons eten brengen. Jacqueline van De Texelse Soepketel had een heerlijk soepje van courgette gemaakt met als hoofdgerecht een Chili sin carne met een quinoasalade en wat komkommer met yoghurt. Na de maaltijd hadden de organisatoren een Pub quiz voor ons in petto. Het was een geslaagde dag. Nog even met de vriendinnen een borreltje gedronken en een heerlijk plankje van gerookt wild van Jan en daarna naar bed. Ik heb Fien in de auto laten slapen, dan had ze meer rust en was ze op haar ‘eigen terrein’.

De volgende ochtend was het prachtig weer en hebben we met z’n allen ontbeten en Jacqueline gefeliciteerd met haar verjaardag. Ik had mijn spullen al gepakt en in de auto gedaan, zodat ik na de proeven mijn eigen plan kon trekken en niet nog terug hoefde naar het huisje. Deze laatste proeven waren aan het strand. Eindelijk, want ik had nog geen zee of strand gezien tijdens mijn verblijf. Terwijl we wachtten op onze beurt voor de proef (een fazant die met de dummy launcher werden weggeschoten). Fien markeert minder goed als het ver weg is, maar omdat zij zo gedreven is om het wild binnen te krijgen, lukt het haar de fazant bij mij te brengen. Deze proef vinden alle hondjes zo leuk, dat ze allemaal nog een keer een fazant mogen apporteren. Daarna nog een verloren zoek in de duinen. Ik hield mijn hart vast, want ik zag behoorlijk wat keutels van hazen of konijnen, en er waren naast de inzetplek ook nog twee fazanten opgevlogen, maar Fien apporteerde wat geapporteerd moest worden! Daarna zijn Jacqueline, Kyra en ik met onze hondjes over het strand teruggelopen naar de parkeerplaats.

Wat hebben we van de honden genoten, die waren aan het rennen en spelen en hadden echt verschrikkelijke lol. Op de parkeerplaats hebben we afscheid genomen van de rest van de groep. Zij gingen naar het huisje om daar nog te lunchen. Wij zijn nog even naar een winkeltje met cadeauartikelen gegaan, waar ik een paar lekkere drankjes voor Wodkawoensdag heb gekocht. Ik vond het daarna wel welletjes, en Fien volgens mij ook. Wij zijn lekker naar de haven gereden en konden bijna meteen de boot op rijden. Fien heeft de hele weg naar huis heerlijk liggen slapen in de kofferbak. Wat was ze moe van alle indrukken en de korte nachtjes, maar wat heeft ze het goed gedaan!! Ik ben echt apetrots op haar! En wat waren zij en Soof blij dat ze weer bij elkaar waren! Vanmorgen is Fien bij de trimster geweest. Nu moet ik echt goed kijken of het nu Fien of Soof is, want nu lijken de meiden wel heel erg op elkaar. Ik vind het wel een beetje jammer, want dat kattenkwaad dat ze eerst uitstraalde, is nu een heel stuk minder… Ik zal blij zijn als haar ‘stoute haren’ weer gegroeid zijn.

Oh ja, het receptje voor vandaag 🙈🤭… is een Hartige wafel. Lekker als lunch of Verwenontbijt. Je kunt deze met van alles waar je trek in hebt beleggen, van gerookte zalm met roomkaas tot een ‘gezonde’ variant met kaas en rauwkost.