top of page
Monique Jansen

Oud en knapperig


Ik schrijf vaak over leuke dingen, gewoonweg omdat het veel leuker is om daarover te schrijven dan over stomme dingen. Vandaag wel een stom ding; Vrijdag had ik mijn eerste borstonderzoek voor het bevolkingsonderzoek. Ik had geen idee wat me precies te wachten stond. Je krijgt natuurlijk wel informatie, maar uiteindelijk moet je het allemaal maar over je heen laten komen. Gelukkig had een vriendin wel gezegd van tevoren een paracetamol te nemen, om de ruwe kantjes er af te halen. Nu werd ik die ochtend geholpen door een mevrouw die er volgens mij al niet heel veel zin in had, mensen sowieso geen leuke wezens vindt, de humor was ver te zoeken in elk geval. Ik wil er niet teveel over uitweiden, maar dat het bezoek geen pretje was, mag duidelijk zijn. De kracht waarmee je borsten samengeperst worden tussen twee kunststof platen is echt naar. Op weg naar huis bedacht ik me, dat als je borstimplantaten hebt, ik me goed voor kan stellen dat je bang bent dat die dingen stuk gaan bij zo’n onderzoek. Toen ik na een half uur thuis kwam, waren mijn borsten nog steeds rood, vurig en beurs. Dat apparaat kan alleen maar door een man ontworpen zijn. Als een man op die manier zijn ballen zou moeten laten onderzoeken, zou er volgens mij allang een andere manier van controleren bedacht zijn.

Maar die avond zitten manlief en ik op de bank. Manlief staat op en er begint van alles te kraken… We hebben het de afgelopen weken over onze steeds slechter wordende ogen gehad. Lettertjes worden ‘te klein’, onze armen te kort. De afdruk van de handdoekstof die na een bezoek aan de manueeltherapeut na 50 minuten nog steeds in mijn gezicht te zien is. ’s Morgens wakker worden met PHPD (pijntje hier, pijntje daar), hoewel dat gelukkig steeds minder is nu ik bij het Rugcentrum ben. En dat zijn dan gelukkig de kleine kwaaltjes. De man van mijn ‘oudste’ vriendin heeft van de week een hartinfarct gehad. Daar schrik je dan pas echt van. Gelukkig gaat het nu weer beter en is hij na een geslaagde operatie weer thuis. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt dat je oud en knapperig wordt. We maken het allemaal mee (!), maar het lijf wordt er niet beter op.


Daarom de slingers zelf ophangen. Genieten waar het kan, zelf mooie momenten maken. En dat kan zo simpel zijn als een verwenkoffie voor jezelf maken en daar een lekker hapje bij in plaats van een koekje. Ik had eerder al geschreven dat ik de Duitse Quarkbällchen van Dani zou maken en het (iets aangepaste) recept online zou zetten. Heerlijk luchtige balletjes, licht zoet en je eet er altijd meer dan eentje (of twee…) Het beslag is heel snel gemaakt. Lauwwarm zijn deze het lekkerst. Maak de balletjes niet te groot, ze ‘groeien’ tijdens het bakken door het bakpoeder. Voor een luxe versie, kun je deze nog vullen met wat jam. Maar zonder de jam zijn zo ook echt zalig!



Ik had van de week kippensoep gemaakt. Het was er ook echt weer voor, 14,5 graden midden in de zomer… Manlief wilde wel tomatensoep (zijn lievelingssoep) maar trok zijn neus op voor de kippensoep… Ik heb hem even deze screenshot gestuurd van de bemoeinietkikkeropinsta. Ik moet sowieso vaak erg lachen om die posts. Ik heb er een aantal hieronder gezet, hoop dat je er net zo smakelijk om kunt lachen als ik! Oh ja, ik mocht donderdag mee het veld in. De jacht op de wilde eend is geopend. Met mijn nieuwe wapen heb ik een eend buit gemaakt. Heel blij mee!




74 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page