Op adem komen

Komkommertijd! Ik ben even op adem aan het komen na een paar ren-en-vlieg-weken. Heerlijk, weinig tot geen afspraken of verplichtingen, geen therapie vandaag. Dit is zo’n dag dat ik wel een paar dingen gedaan wil hebben, maar dat ik daar mijn tijd voor kan nemen. Vervelende is wel dat waar ik normaal iets binnen een half uur af heb, ik daar nu twee keer zo lang over doe. Maar ik geniet ervan, even een telefoontje hier, een e-mailtje daar en met jongste zoon een hapje buiten de deur eten.

Vandaag het recept van mijn Kipkluifjes met kick. Deze zijn lekker voor bij een borrel. Geen idee of jullie aan een vrijdagmiddagborrel doen, maar deze zijn ideaal als hapje voor bij zo’n borrel. Het kost 5 minuutjes ‘werk’, daarna schuif je het in de oven en ongeveer 45 minuten laten is het klaar. Ik maak ze iets pittiger dan in het recept staat. Ons gezin houdt wel van een beetje ‘pit’.

Hoewel…. Eigenlijk zijn oudste zoon en ik de twee die echt wel eens heel erg pittig eten. Zo maak ik wel eens ‘Kamikaze-levertjes’. De naam spreekt boekdelen. Ik heb dan een paar ons kippenlevertjes. Neem een koekenpan en doe hier wat Croma en een grote klont roomboter in. Als die gesmolten is en bruin kleurt, doe ik hier 1 of 2 door de helft gesneden pepers bij. Meestal Madamme Jeanette, maar soms ook Habanero-peper (maar dan maar eentje). Alle zaadjes zitten er dan nog in, en die bak ik even mee in de boter voordat ik de levertjes erbij doe. Hemeltjelief… als ik soms de damp vanuit de pan in mijn neus krijg (vooral bij die hete Habanero’s), slaat het op mijn keel, moet ik hoesten en schieten mijn ogen vol tranen. Dat is niet altijd zo, want de ene keer zijn de pepers heter dan de andere keer. Dat is altijd een beetje afwachten en ‘geklets achteraf’. Dan doe ik, met gevaar voor eigen leven, de kippenlevertjes erbij. Gauw zout en peper erover en meteen het deksel half op de pan, want die levertjes kunnen ontploffen. Zo heb ik al een paar keer heet vet op mijn armen gekregen bij zo’n ontploffing, en dat doet best zeer.

Na een paar minuutjes draai ik de levertjes om, weer wat zout en peper erbij en het deksel veilig half op de pan. De levertjes moeten rosé zijn van binnen, doorbakken levertjes zijn niet lekker. De levertjes en de jus uitstorten op een bord en met een goed stokbrood de saus dopen en de levertjes eten. Heerlijk, maar zoooo heet! We drinken er dan het liefst iets van Yokidrink naast om te blussen, en als we dat niet in huis hebben, een groot glas melk ernaast. De volgende dag hebben we buikpijn en (excusez le mot) poepen we scheermesjes, maar dat is het wel waard. We moeten alleen plannen wanneer we deze levertjes eten. De andere twee mannen in huis verklaren ons voor gek. En dat snap ik ook, maar die levertjes zijn wel ontzéttend lekker en de buikpijn waard. Houden jullie het maar bij de kipkluifjes, dat is een stuk veiliger!