Ontkenning

Als je op zaterdag wakker wordt met grauwe luchten en alleen maar regen… sla ik in de ontkenning. De herfst is meteorologisch begonnen, en voor mij gaan we ‘de verkeerde kant’ op wat jaargetijden betreft. Ik bloei op bij 23 + graden. Spanje lijkt alweer weken geleden met deze donkere luchten en nattigheid. Ik geef je vandaag een receptje dat nog in de Spaanse sferen is, om zo toch de zomer nog een beetje ‘vast te houden’, al is het maar in de woonkamer: Gefrituurd garnalenhapje met lente-uitjes. Een lekker makkelijk hapje voor bij de (vrijdagmiddag-)borrel.

Dit echte herfstweer zorgt er ook voor dat ik zin krijg om allerlei stamppotten, ovenschotels, taarten en ander lekkers te maken. Buiten zitten is er niet meer bij, en waar kun je dan beter vertoeven dan in de keuken, terwijl fijne geuren zich door het huis verspreiden. Nu moet ik ook daar weer een nieuwe draai aan gaan geven strakjes, oudste kuiken gaat op kamers. Hij is een echte lekkerbek, en geeft vaak goede commentaren op de recepten die ik heb gemaakt. Niet alleen dat, hij eet ook graag wat ik heb gekokkereld. Gelukkig is jongste zoon voorlopig nog thuiswonend, en wat ik dan maak zullen hij en zijn vrienden vast op gaan eten, zodat manlief en ik niet alles ‘naar binnen hoeven te schuiven’ wat ik voor de foto’s maak.

Dinsdag hebben Fien en ik weer fijn kunnen trainen, en heeft ze een slootje overgestoken om een apport te halen. Zo’n succesmoment is echt gaaf! Nu is het hek van de dam, donderdag met wandelen bij de plas is zij uit zichzelf een sloot overgestoken, omdat zij dacht iets te ruiken. Dat bleek ook zo te zijn… Er lag kennelijk een kadaver van een eend, en die heeft zij speciaal voor mij gehaald en naar me toe gebracht. Tja, dan kun je alleen maar trots zijn op je hondje natuurlijk. Het dode eendje lag er al een tijdje (juk!), maar ik heb hem van haar aangenomen terwijl ik haar de hemel in prees. Een paar honderd meter verderop kwam ze ook nog met een meerkoet-kadaver aanzetten… wat heeft ze toch een goede neus!

Dit weekend staat in het teken van verjaardagen. Mijn nichtje en schoonvader zijn jarig geweest, en vieren op zaterdag hun feestje met een etentje. Daarna heb ik meteen het volgende feestje. Bieke, de oudste dochter van mijn vriendin, is 21 geworden. Een hele speciale reden om een feestje te geven, een volwassen geworden dochter! Nu hebben we geprobeerd een paar leuke foto’s van onszelf te maken, maar ik laat ‘de beste’ zien… wat een drama, die selfies… Zó blij dat ik geen 16 ben en selfies (met of zonder duckface) bij het ‘leven horen’.

Gelukkig was het zondag een stuk leuker wakker worden met blauwe lucht met wat stapelwolken. Een afspraak in de ochtend ging niet door, en ik heb heerlijk van Rick Stein, mijn favo-chef uit de UK, kunnen genieten. Hij was in deze aflevering in Spanje, precies in de streek waar wij zojuist geweest zijn. Daarna zijn manlief en ik naar het strand gegaan. Voor Fien was dat de eerste keer. Wat hebben we genoten met z’n viertjes! En dat is maar goed ook, de komende dagen zijn de weersverwachtingen zoals afgelopen zaterdag, regen, regen en nog eens regen.