Mee op de kauwtjes... en nog veel meer!

Ik krijg een telefoontje van een jachtvriend, of ik zin heb om mee te gaan om schade te bestrijden bij een boer. De boer heeft schade door kauwen, kraaien en duiven bij de maïs. Natúúrlijk heb ik daar zin in. Ik moet helaas het Koffieuurtje paardrijden daarvoor afzeggen, maar ik ben nog maar twee keer eerder mee geweest op de kauwtjes, dus dat doe ik graag. Tussen de maïs is voor mij sowieso de eerste keer. We verzamelen vroeg, om 5.30 uur. Soof heeft de avond van tevoren al in de gaten dat er iets leuks op komst is, en houdt mij nauwlettend in de gaten en wijkt geen 30 centimeter van mijn zijde. Het is nog donker als de jachtvriend en ik elkaar treffen op de afgesproken plek. Wij rijden een klein stukje verder richting het maïsveld van de boer, en daar zetten wij de lokkers uit. Daar zit een hele strategie achter, waar de wind vandaan komt, hoe de kraaien en kauwen vliegen en in zullen gaan vallen. Ik heb nog nooit eerder tussen de maïs gestaan, en ik schrik er een beetje van hoe hoog zo'n stengel is. Toch zeker tussen de 2,5 en 3 meter hoog! Wij zetten ook nog een soort van hutje met camouflage-doek neer waar wij ons achter kunnen verschuilen. Intussen komt de zon op, en dat geeft schitterende luchten met zoveel kleurschakeringen, we zitten te genieten. Nu zie ik pas 'in het echt' hoe schade van deze beestjes er uit ziet. Onderin kun je het zien op de foto. Ik snap dat de boer de jager heeft gebeld. We hoeven niet lang te wachten, of de eerste kauwen komen om hun buikjes rond te eten. Deze vallen op ons schot en Soof is al startklaar om deze binnen te halen. Eentje is tussen de maïs gevallen. Het duurt even voordat Soof de kauw heeft gelokaliseerd, maar ze krijgt lucht en brengt hem binnen. Zo zitten we daar nog een paar uurtjes, steeds komen er een paar kauwtjes even 'buurten' en worden na het schot door Soof geapporteerd. Het is intussen goed warm geworden. De wolken zijn verdwenen en de zon schijnt volop.

Dan is het al een tijdje rustig in het veld. Wij besluiten om met de quad, even iets te gaan

drinken in het stadje niet al te ver weg. Er is echter een koe ontsnapt en die zou zo maar de weg op kunnen lopen. De koe is naar een stal gelopen waar een aantal koeien en kalfjes staan. Ik houd haar daar tegen, de jachtvriend haalt de boerin. We brengen de koe naar de grote stal. Ik sta nog even bij de kleine kalfjes te kijken, wat zijn die leuk! Dan gaan we op weg naar het drankje in de stad. Ik zit met een dikke grijns achterop, dit maak je niet elke dag mee. Eenmaal terug wordt de lunch bereidt. Dat had de jachtvriend al gezegd bij de uitnodiging, kauwenborst... Ik heb nog nooit een kauw uit elkaar gehaald, en ik weet hoe die beestjes ruiken... dat kán niet lekker zijn... Een andere jachtvriend zei al dat de 'hongerwinter' al voorbij was... Maar ik vind dat ik het in elk geval moet proberen. Bij twee kauwen snijden we de borsten eruit. Ik sta met mijn neus boven de kauw en mijn maag draait om... wat stinken deze beestjes... Ondertussen is het kookstel al uit de auto gepakt en komt de bakplaat op temperatuur. Ik heb de 4 borstjes in mijn handen en ruik even aan het vlees... dat ruikt niet meer naar de kauw zelf (gelukkig), maar dat had ik niet verwacht. De plaat is heet genoeg en de borsten worden om en om aangebraden op de plaat. Er worden bordjes, bestek en nog een kratje met kruiden en andere benodigdheden uit de auto gepakt. Ook 'tovert' de jachtvriend uit een koelbox nog champignons en mini-paprika's, beide gevuld met roquefort, aardappelschijfjes en zelf gekweekte honingtomaatjes. Wat zout en peper op de borstjes en... proeven maar. Ik prik een borstje aan mijn vork en ruik. Dat ruikt niet naar de kauw in de veren. Voorzichtig neem ik een hapje, en sta versteld. Het smaakt als biefstuk, zelfs de structuur is als rundvlees. Ondertussen worden de gevulde champignons, aardappelschijfjes en tomaatjes in een aluminium bakje op de bakplaat gelegd. De roquefort begint te smelten, de tomaatjes barsten open door de warmte en de aardappelschijfjes worden goudbruin. Jeetje, zit je daar, midden in de polder. Schitterend weer, op een lekker stoeltjes, met bordjes en bestek en nog een lekker drankje in het weiland te picknicken. Het is één groot feest en alles is lekker!

De boer is bezig met het gemaaide gras binnen te halen en moet ook op het stukje grasland zijn waar wij zitten (naast de maïs). Wij ruimen de lunch-spullen op en halen daarna de lokstal binnen. Er is nog meer te doen: mollen bestrijden! Dat gebeurt niet met klemmen (de jager heeft een licentie), maar met 'gaskogels'. Ik bestuur de quad (leuk!), en zo rijden we door de weilanden en stoppen bij de molshopen om de kogeltjes te plaatsen. Kieviten zitten op het weiland en blijven brutaal kijken wat wij aan het doen zijn. Als we te dichtbij komen, vliegen ze pas op. Onderweg zie ik een kikker in het gras. Die vang ik om hem wat beter te kunnen bekijken, en het lukt zelfs om 'm op de foto te zetten. Je hoort ze wel elke ochtend, maar nu heb ik er eindelijk eentje te pakken. Leuk om dat beestje eens van dichtbij te zien. We pakken meerdere weilanden en zien onderweg nog een paar kauwen en duiven die achter de maïs waren gevallen. Die nemen we mee, maar die staan niet op de foto van het tableau. De koeien zijn inmiddels bezig met hun tocht van achter in het weiland naar de stal. Het is kennelijk tijd dat ze gemolken moeten worden. Het is intussen best laat geworden, en het is tijd om ergens ons avondmaal te scoren. De spullen worden opgeruimd en we maken ons klaar om naar het stadje te rijden. De boer is al aan het melken en roept dat ik wel even mag komen kijken. Hij laat zien dat eerst de uiers schoongemaakt worden. Dat werkt als een Pavlov-reactie bij de koe, want de melk spuit daarna meteen uit de spenen. Het melkapparaat wordt aan de spenen vastgemaakt en de koe wordt gemolken terwijl ze lekkere snoepjes aan het eten is. Ik mag helpen een koe te melken, ook dat had ik nog nooit gedaan. Ondertussen vertelt de boer onder andere hoe vaak hij de koeien melkt, hoe het voer geregeld is, dat hij alle koeien bij naam kent en van alle koeien weet hoe het karakter is. Ook vertelt hij hoeveel er is geïnvesteerd in een nieuwe stal, hoe de mest wordt opgevangen en wordt uitgereden en dat er een grote borstel hangt die gaat draaien zodra de koe even 'geaaid' wil worden. Aan alles merk je dat hij trots is op zijn bedrijf en op zijn koeien.

We gaan gauw een broodje kroket en een patatje eten, om daarna terug te gaan en nog een keer aan te zitten op de kauwen en de kraaien. Als we terugkomen, is de zon bijna onder, maar... er vliegt niets meer. Er zit geen vogel meer op het weiland, en er zitten geen vogels meer bij de maïs. Jammer, we hadden verwacht dat deze beestje nog even hun buik vol zouden eten voordat ze naar hun slaapplekken zouden terugkeren. We besluiten daarom om het hutje op te ruimen, de quad op de aanhanger te laden en huiswaarts te gaan. Als ik in mijn auto stap, is het al bijna donker. Het was een lange dag, maar wat heb ik genoten, veel geleerd en nieuwe dingen gedaan!