.jpg)
Wat een prachtige dag vandaag. Niet alleen was het mooi weer, het is ook de dag dat ik 51 jaar geleden op de wereld werd gezet. Nadat gister bijna de hele dag ‘de kraan open’ was gezet, vandaag zonnig met een paar wolkjes. Ik heb genoten!!
Ik heb gisteren de hele dag in de keuken gestaan. Er waren 2 taarten die ik voor mijn verjaardag wilde maken. Een Medovnik Honingtaart met eigen honing die ik van Annet, de vriendin van mijn jachtvriend Renzo, had gekregen en een Schwarzwälder Kirschtorte, die stond al ruim een half jaar op mijn verlanglijstje om weer eens te maken. Tussendoor met de honden toch een lange wandeling in de behoorlijke bui, die de hele dag duurde, gemaakt en nog even gauw een paar braadpoten gehaald voor kippensoep voor een zieke hier in huis. In de avond de laatste hondentraining met Fien, en wat deed ze het weer goed!
Vanmorgen heerlijk paard gereden. De buitenbak was te nat, daardoor hebben we binnen gereden. De laatste paar minuten schalde ‘lang zal ze leven’ door de luidsprekers, ik heb me suf gelachen! Nadat we de paarden hadden verzorgd, hebben we van de taart met een borrel genoten. Ik ben weer verschrikkelijk door de dames verwend, wat een prachtig herfststuk heb ik van hen gekregen! Nog met een vriendin buiten in de zon geluncht en koffie met een paar ‘aanwaaiers’. Daarna moest ik echt even een half uurtje plat… Ik ben niet de jongste meer. Ik heb zulke lieve wensen, kaarten en lieve cadeautjes gekregen van dierbaren… Daar krijg je gewoon een kleur van op je wangen.
Maar een kort blog vandaag. Ik moet zometeen mijn koffertje pakken voor een kort tripje naar de zon. Ik heb er zo’n zin in. Wat ik wel heel, heel erg naar vind, is dat oudste kuiken dit weekend al gaat verhuizen naar zijn nieuwe woonadres. Dat er een kuiken uitvliegt hoort erbij. En begrijp me niet verkeerd, voor het kind is het natuurlijk hartstikke leuk en spannend. Maar het is voor manlief en mij ook een hele nieuwe fase. Want, laten we eerlijk zijn, als hij vanaf nu nog echt thuis zou komen wonen, is er ‘stront aan de knikker’.
Er wordt nu iets afgesloten, terwijl ik het idee heb daar geen mooi afscheid van kan nemen. (Los van het feit dat het mij allemaal te snel gaat, want voor mijn gevoel zie ik hem nog in de keuken naast me staan en om een koekje vragen, als 5-jarige…Hij heeft mij 'niet meer nodig'.) Gelukkig heb ik nog taart over ;-), en chocolade helpt altijd (ook al is het soms maar een beetje.)
Maar ook ontzettend leuk nieuws, er zijn er weer een paar in onze omgeving zwanger, ik word weer een soort ‘tante’!
Even terugkomend op het recept van vandaag, de Schwarzwälder Kirschtorte; taart bakken kost gewoon tijd. Ik heb deze al een beetje hufterproof gemaakt door kant-en-klare-kersenvulling te gebruiken. De omslachtige versie staat ook in het recept hoor, voor de uitslovers onder ons. De andere taart is ook serieus werk, maar ze zijn beide de tijd die je er in steekt meer dan waard. Het recept van de Honingtaart komt binnenkort online.
