.jpg)
Het jachtgeluk voor onze groep stond de afgelopen dagen op een zeer laag pitje, maar wat hebben we succesvolle dagen beleefd! Donderdagochtend ben ik richting Zwolle gereden om jachtvriend Henk op te pikken. Vanaf Zwolle zouden wij samen richting Ziesar/Schopsdorf rijden voor een paar mooie drijfjachten. Het weer onderweg verandert van grauw en regenachtig naar bewolkt en uiteindelijk onbewolkt en zonnig. Wij zijn de eersten van een groep van 9 bij het hotel. Eenmaal ingecheckt gaan we nog even naar de supermarkt om een paar spulletjes te halen voor mijn kokkerel hobby. Terug bij het hotel nemen we een drankje op het terras en wachten we op de anderen. Die komen druppelsgewijs binnen. Er wordt omhelsd, begroet en drankjes gedronken op het terras.
Daarna gaan we naar een naastgelegen dorpje om een hapje te eten. Er wordt nog even op de laatste jager gewacht om vervolgens toch redelijk vroeg naar bed te gaan, omdat iedereen fit moet zijn voor de volgende ochtend. 7.00 uur aan het ontbijt, 8.00 uur vertrekken we, op weg naar een militair oefenterrein midden in de voormalige DDR. Dat terrein is 9000 ha. groot. Bijzonder dat je daar een kijkje kunt nemen als ‘burger’. Dit terrein is normaal gesproken alleen toegankelijk voor militairen en de mensen die daar werken.
Bij de entree worden we al begroet door een aantal mensen die bij de organisatie horen. Als we de borden volgen steeds verder het terrein op, staan er net voor de ontmoetingsplek een ontvangst en worden namen gecontroleerd. Daar krijg je te horen in welke rij je de auto aan kunt sluiten. Aan het begin van die rij staat de auto van de groepsleider. Hier worden papieren en aktes gecontroleerd. Als iedereen er is, verzamelen wij rond de jachthoornblazers die iedereen begroeten en heet de Betriebsbereichsleiter alle jagers en drijfhondeneigenaren welkom. De regels, die ook per post waren verstuurd, worden nog kort doorgenomen. Er wordt onder andere verteld hoe laat de drijfhonden losgelaten worden, dat je niet van de hoogzit gaat tijdens de drift en dat je niet zelf na gaat zoeken op het terrein omdat er ook munitie ligt en wanneer het ‘Hahn im Ruh’ (einde Jacht) is. Na het Waidmannsheil gaan de jagers naar hun auto’s en rijden zij achter de groepsleider aan naar hun hoogzitten. Wij hebben een extra jager in de auto, Erwin.
We rijden over het militaire terrein over paden en een soort landweggetjes. Steeds wordt er gestopt zodat een jager uit de groep zijn hoogzit getoond kan worden, de rij auto’s wordt steeds korter. Bij een hoogzit langs een smal paadjes mag ik uitstappen, Henk rijdt als laatste jager van de groep nog een klein stukje verder. Ik klauter het laddertje op, pak mijn wapen uit het foedraal, en pak dat wat ik nodig heb uit mijn rugzak, zodat ik daarna niet meer hoef te graaien in de tas en herrie hoef te maken. Ik laad het wapen, meet een aantal afstanden naar bomen zowel links als rechts op het pad. Als er dan een beestje oversteekt, weet ik ongeveer hoe ver deze van me af is. Het is een prachtige ochtend, en al gauw merk ik, dat ik teveel kleding aangetrokken heb. ‘Beter mee verlegen, dan om verlegen’, ik kan dus een jas uittrekken. Mijn signaalvest (je bent verplicht bij deze jachten uit veiligheid signaalkleding te dragen), trek ik over mijn vest heen aan. Nu afwachten wat er gaat gebeuren.
Alle zintuigen staan ‘open’, bij elk bewegend takje, blaadje, vallend eikeltje of geluid ben je extra alert. Ik hoor de hele tijd knallen voor me. Het is lastig in te schatten hoe ver dit bij mij vandaan is, zo midden in het bos. Soms hoor je 2 knallen heel snel achter elkaar. Achteraf bleken dit geen jagers te zijn, maar militairen die aan het oefenen waren. Verderop hoor ik ook de honden blaffen, maar bij mij voor de hoogzit gebeurt niets. Ik krijg berichten dat anderen ook weinig aanblik hebben en een broodje eten. Na een kwartier vond ik dat ook een goed idee. Ik pak mijn broodje en neem een hap. Ik gebruik 2 handen voor de eerste hap, ik maak op zulke dagen altijd een verwenbroodje voor mezelf. Lekker Duits broodje, wat roomboter, plakje worst, plakje spek, plakje kaas, stukjes tomaat en een gekookt eitje. Die eerste hap gaat niet zonder knoeien met één hand… En juist (zul je altijd zien…) op dat moment hoor ik een geluid links van me en steken er twee overlopers het weggetje over.
Ze zijn al weg voordat ik mijn broodje aan de kant heb kunnen leggen, zo snel ging het. Ik had ze ook niet aan zien komen, ze waren op zo’n 70 meter bij mij vandaan en de dekking was daar veel te dicht. Ook al had ik klaar gestaan, dan had ik waarschijnlijk alsnog geen schot af kunnen geven. Na zo’n 15 minuten steekt er nog een keiler het paadje over, in een soort rustige draf. Deze is op een meter of 150, veel te ver weg om te schieten, maar het was wel een prachtig gezicht. Beide keren app ik Henk, maar ze komen niet langs zijn hoogzit helaas. Weer gekraak, ik sta klaar, maar er komt een (dik) haas uit de dekking die op mij af komt rennen over het pad en mijn hoogzit voorbij gaat. Ik maak een foto van het beestje net voordat ook hij de dekking in gaat. De drift is ten einde, ik pak mijn spullen in en eet mijn broodje op terwijl ik op Henk en de groepsleider wacht om mij op te pikken. Wij rijden door om Erwin op te halen. Bij hem staat een Duitse Jachtterriër met gps en een kevlar hondenvest waar het telefoonnummer van zijn baasje op staat geschreven. De hond is doodmoe van al het rennen en blaffen en heeft al een half flesje water gekregen van Erwin.
Wij nemen het hondje mee naar de Streckenplatz en laten dat aan de eigenaar weten. Als ik manlief een fotootje stuur van het hondje in de auto op mijn schoot, krijg ik meteen een berichtje terug dat ik ‘m vooral wel daar moet laten. Eenmaal terug maak ik het hondje vast aan een hondenriem die ik nog in de auto heb liggen, geef ik het beestje nog wat water en wachten we op de eigenaar. Die meldt zich na een half uurtje, hij moest eerst ook de andere honden verzamelen die nog door het bos aan het rennen waren. Het tableau is, zeker met het aantal geweren en drijvers, op z’n minst treurig te noemen; Een hert, een zwijn en 3 reeën. Het hert is ook nog eens op de verkeerde plek geschoten. Als de breuken worden uitgereikt, wordt deze jager ook en publiek de oren gewassen. Ook de Betriebsbereichsleiter is een soort ontdaan van het tableau. Maar ja, het is en blijft jacht; je weet nooit waar het zich bevindt. Maar de afgelopen keren dat wij hier geweest zijn om te jagen, was het tableau enorm, dan lagen er zeker 80 stuks wild op het tableau. Dit keer waren de beestjes kennelijk op een ander deel van het ruim 9000 ha. tellende oefenterrein.
Na het jachthoorn blazen ‘einde jacht’ gaan wij terug naar het hotel. Daar hebben wij onze traditionele jachtborrel. Dat is altijd op de parkeerplaats bij de auto van Jos in de buurt, want Jos heeft daar een kookplaat in voor de kaasfondue. Dit keer zitten we echter achter het hotel. Daar is een mooi grasveldje met zitjes en tafels waar we nog in het zonnetje kunnen zitten. Het is gezellig, iedereen heeft iets lekkers mee voor bij de borrel. In de avond eten we nog een hapje om vervolgens weer niet al te laat naar bed te gaan. De volgende ochtend weer om 7.00 uur ontbijten en om 8.00 vertrekken we gepakt en al. Na de drijfjacht zullen we immers weer huiswaarts gaan. De tweede dag is het altijd iets rustiger dan de eerste met jagers en drijvers.
Weer worden de jagers en drijvers welkom geheten en gaat iedereen vervolgens achter de groepsleider aan naar de hoogzitten. Ik heb nu een fijnere hoogzit dan de dag ervoor. Ik kan goed om me heen kijken, dus als er wild op me af zou komen lopen, zou ik die op tijd kunnen zien en kunnen aanspreken. Helaas, de dag verloopt net zoals de dag ervoor, het wild zit (nog steeds) in een ander gedeelte van het terrein. Niemand van onze groep heeft deze dagen een kans gehad. Dat is jammer, maar ook dat hoort bij jacht. Nadat het tot ziens is geblazen, nemen wij afscheid van bekenden en elkaar en gaat iedereen richting huis. Henk en ik hebben weer veel lol in de auto. Ik ben blij dat Henk ook even het stuur van mij overneemt, ik ben ook best moe van deze intensieve dagen (of weken eigenlijk). Als er weer iemand veilig thuis is gekomen, wordt dat in de groep gedeeld. Iedereen dankt elkaar voor de organisatie en de ontzettend gezellige dagen. In één appje staat de zin ‘Ook weer thuis, dit was een weekend waarin duidelijk was dat jachtgeluk niet bepalend is voor het succes! Bedankt allemaal☺️’; En zo is het!
Vandaag een jachtgerelateerd recept; Pie van wild. Ik heb deze met reewild gemaakt, maar je kunt ook ander vlees gebruiken. Een smaakvolle, buikverwarmende ovenschotel! Geniet ervan!
En lieve Elly, van harte gefeliciteerd vandaag!!!
Hier een filmpje met 3 drijvende hondjes.