.jpg)
Op woensdag kon ik geen blog schrijven, ik ging namelijk naar Duitsland. De vorige keer kon Nathalie onverwachts niet mee, maar nu was ze wel van de partij! Wat was het gezellig, en wat hadden we het getroffen met het weer! De heenreis ging voorspoedig, met onderweg prachtige uitzichten over de landerijen die langzaam aan in herfstkleuren aan het veranderen zijn. Eenmaal aangekomen en de spullen uitgepakt (het is altijd een hele volksverhuizing als je gaat jagen) nog even wat drank gehaald bij de lokale supermarkt om weer Heesterkanter Limonade van te maken. Niet lang daarna komen Arie, Nathalie en Rob aan. Eerst even thee drinken en bijkletsen, om daarna om te kleden en naar de hoogzitten te gaan. Smalreeën en bokken mogen geschoten worden.
Er is weinig aanblik helaas. Als het donker is geworden, gaan we terug naar de woning en wordt er (heerlijk) gekookt en gegeten. Nog even anderhalf uur slapen (die sla ik over, zolang duurt het bij mij alleen al om überhaupt in slaap te komen) om vervolgens op de wildzwijnen te gaan aanzitten. Nu is hier genoeg aanblik, maar de ‘verkeerde beestjes’ komen in het vizier. Helaas geen zwijnen te bekennen bij de hoogzitten waar wij zitten. Het is niet koud deze avond, en omdat er steeds wel wild te zien is, vliegt de avond ook zo voorbij. Op de afgesproken tijd dat we zouden stoppen, gaat iedereen terug naar het huisje en daar drinken en eten we nog wat. Rond 5.30 gaan we slapen. We hadden afgesproken niet ook nog in de ochtend op de reeën te gaan, maar gewoon even een goede ‘nacht’ te maken
Eerst ontbijten met z’n allen, om vervolgens door het jachtveld te rijden, bij te voeren en de wildcamera’s te bekijken/leeg te maken/batterijen bij te laden. Het is prachtig weer, het ruikt heerlijk zo in het bos en ook hier is de herfst goed te zien met alle verschillende paddenstoelen die we tegenkomen. Op de camera’s zijn veel zwijnen vastgelegd. Daar waar de zwijnen de maïs hebben opgegeten, wordt opnieuw maïs gestrooid op de woelakkers en in en onder de boomstammetjes. Dit jachtveld telt 43 hoogzitten. Er is altijd wel iets te doen, te repareren, aan te passen of aan het huis te verbeteren. (Hoornaar nesten uit hoogzitten verwijderen…dat hoefden wij nu gelukkig niet.) Als we terugkomen nog even een paar boodschapjes voor het avondeten gehaald .
Dan is het nog ruim een uur licht, gauw onze jachtkleding aan en wapens mee om nog even aan te zitten op de reeën. Ik krijg net voor zonsondergang een geit met een kalf in mijn kijker. Ik heb die wel geschoten, maar dan met mijn camera. Het is zo mooi om te zien hoe zij zich bewegen. Dan moet k mijn spullen pakken, ik word om 19.15 opgehaald bij de weg. Om 19.30 zouden we terug zijn (Arie had intussen onze maaltijd bereid), heeft Rob een vos geschoten, eten we om vervolgens onze warme jachtkleding aan te trekken en naar een ander jachtveld te rijden. Daar was veel schade door herten en zwijnen, die complete weilanden omgewoeld hadden. Eerst halen we de jachthoudster op en vervolgens wordt iedereen in het jachtveld bij zijn of haar post afgezet. Het is een frisse nacht. Onderweg zien we zeker 30 stuks roodwild lopen met onze warmtebeeldkijkers. De jachthoudster zei nog dat er de avond ervoor zwijnen en veel herten op de weilanden liepen en ook aan het burlen waren. Het was een zeer heldere avond, bijna windstil en helaas (misschien juist daardoor) was het wild verder niet bij onze hoogzitten. Als we naar de auto terug lopen, is het hoge gras bevroren. Eenmaal terug drinken en eten we nog wat.
Henk en ik besluiten niet in de ochtend ook nog eens op de reeën te gaan aanzitten, wij willen enigszins op tijd naar huis op vrijdag, omdat de volgende dag onze eerste jachthondenproeven zijn met onze hondjes. Als we bij het huisje komen, is intussen Jacob gearriveerd. Hij heeft in Nederland een mobiele hoogzit gemaakt en die op de aanhanger meegenomen. Hij zal langer blijven en er zal nog een combinant aankomen op zaterdag. Rob rijdt met ons mee terug, hij heeft nog een etentje die avond en de volgende dag zijn personeelsfeest. Arie en Nathalie blijven nog een dagje langer. Op zaterdag hebben zij nog een drijfjacht in het veld waar zoveel schade was. Het waren prachtige dagen, maar ook erg intensief met korte nachtjes.
Op zaterdag dus de jachthondenproeven met de-Utrechtse. Dat is altijd ontzettend gezellig, na de zomertraining deze proeven met alle groepen met daarna een afsluitende barbecue. Terwijl ik daar ben, krijg ik een foto door van Nathalie, zij heeft een ree kunnen schieten. Arie heeft bij de drijfjacht nog een mooie hinde kunnen bemachtigen! Waidmannsheil voor beiden 📯🌿 ! Een opdracht bij de proeven was hilarisch; Met een dienblad waar een haak onder zat waar je de hondenlijn aan vast moest maken, met daar bovenop 4 gevulde glazen met je hond langs neergelegde gehaktballetjes lopen. Je kreeg bij deze proef 2 kansen. Het is mij gelukt Fien langs de gehaktballen te krijgen zonder dat zij ervan kon snoepen, maar het was wel een behoorlijke uitdaging. We hebben echt om iedereen moeten proesten van het lachen. Manlief kwam ook even kijken en had Soof meegenomen.
Soof zat meteen in haar ‘werkmodus’. Gelukkig mocht zij ook een paar proeven meedoen voor spek en bonen. Beide hondjes vinden dat echt geweldig! Aan het einde van alle proeven verzamelen we bij de parkeerplaats. Daar staan biertafels en bankjes, dranken, muziek en worden de barbecues aangestoken. Wij laten de honden nog even ravotten bij de waterkant van de Lek, dat hadden ze wel verdiend na alle inspanning. Na het eten is de ‘Diploma-uitreiking’ en gaan we daarna naar huis. Fien ligt dan al diep te slapen in de auto. Manlief is bij een borrel/barbecue van vrienden, en ik heb nog even een bench via Marktplaats op de kop kunnen tikken en opgehaald. Die kan ik gebruiken als Soof en ik in november naar Frankrijk op de fazanten gaan. De stoffen variant had Soof binnen een uur gesloopt. Zij vond het maar niets om alleen op de hotelkamer achtergelaten te worden.
Vanmorgen de wekker gezet. Ik moest om 11.00 uur in Harderwijk zijn om bij Petra en Marcel en van Schietbioscoop Van Seventer met de groep waarmee we volgende week drijfjachten hebben in Duitsland te gaan kogelschieten. Voor deze grote drijfjachten moet je aan kunnen tonen dat je hebt geoefend op grofwild met de kogelbuks. Je kunt ook een examen doen, dan krijg je daar (als je het positief hebt afgerond) andere stempels voor in je schietpaspoort. Bij mij komt er altijd spanning bij kijken als ergens het stempel ‘examen’ aan hangt. Het ging echt super goed, dus zorgen om niks gemaakt. Daarna hebben we nog gewoon gezellig kunnen oefenen. Een zwijn lukte mij slecht, maar na een paar tips van Marcel (hij geeft altijd goed advies en op een hele rustige manier, dat is altijd leerzaam), lukte het toch deze op de juiste plek te schieten. Daarna gezellig met elkaar bijgekletst in de prachtig ingerichte kantine. Nu zijn de jagers in mijn vriendenkring bijna allemaal wel kokkerellers, smulpapen of ‘gifmengers’ (of alle 3 😉). Henk had nu weer heel veel sliptongen mee om uit te delen van zijn jachtvrienden uit Urk, Cas en Melvin hadden zowel verse en als gedroogd eekhoorntjesbrood en ik had een paar flesjes Heesterkanter Limonade mee. Vanavond eten wij dus lekker sliptongetjes met friet en morgen een pasta met eekhoorntjesbrood. Ik verheug me nu al op beide!
Vandaag echter een zoet recept met ‘tamme’ bananen (maar wel overrijpe dan). Sinds oudste kuiken op kamers woont, gaan de peren en bananen een stuk minder snel op. De peren en bananen waren zo overrijp, dat die alleen nog lekker zijn in een smoothie of gebak. Ik heb maar voor onderweg mijn Luchtige bananencake met chocolade en walnoot gemaakt, en voor in Duitsland de Peren-chocoladetaart. Beide zijn ‘goed terecht’ gekomen. Ideale recepten om van fruit af te komen dat overrijp is. Fijne zondag nog!