Ik mag weer los!

Hèhè, ik mag weer naar buiten zonder de honden als accessoire en kan me weer vrij bewegen. Na ruim twee weken quarantaine is dat wel heel erg fijn! Vandaag meteen een leuke dag, ik kan eindelijk weer naar Wodkawoensdag voor een ritje op Theo. En wat was het fijn! Eerst voor de zekerheid wel even een zelftest gedaan, en toen die negatief was, heb ik mijn paardrijspullen gepakt en ben ik in de auto gestapt. Zo fijn om de dames eindelijk na 3 weken weer te zien! En ook Theo had ik heel erg gemist. Hij mij ook gelukkig. Theo is net een diesel, die moet je even aan de praat krijgen (en houden) maar hij had er echt veel zin in en was erg voorwaarts. Ik dacht dat ik wel moeite zou hebben met rijden, maar het was echt een hele leuke les en wat ik wilde met Theo, lukte ook. Nu even kijken hoe mijn spieren er morgen en overmorgen aan toe zijn. Hoop niet dat ik als een cowboy zal lopen. Eindelijk waren we ook weer eens voltallig! Wat is het leuk samen met alle dames, Mariska, Hellen en Jeroen weer op afstand bij elkaar te zijn.

Verder heb ik van de reegeit die ik heb mogen schieten eind vorig jaar een heerlijke stoof gemaakt en ook van de rugfilets hebben we mogen genieten afgelopen zondag. Rood vlees op de juiste manier gegaard bakken vind ik altijd een beetje spannend, maar deze was perfect geworden. Daar ben ik ook echt trots op. Geen poespas met allerlei kruiden die toegevoegd worden, maar gewoon bakken in wat roomboter en zonnebloemolie (die is neutraal in smaak) met wat zout en versgemalen peper. Geen sausje om het op te leuken, maar wel een cranberrycompote ernaast. Je kon ook echt proeven dat het beestje een goed leven had gehad, het vlees was boterzacht en smolt bijna op je tong. Van schot tot bord, helemaal goed.

De Bosbessentaart zou in de herkansing gaan. Die heb ik van de week gemaakt, en ik ben erg content met het resultaat. Je moet de taart alleen wel af laten koelen om deze goed te kunnen snijden, daar zat wel een uitdaging. Ik voelde me net Oma Duck, die een taart in het raamkozijn heeft staan om af te koelen, en Gijs Gans die als veelvraat de taart steelt en gauw opeet. Maar de taart is echt zalig, en klinkt al erg gezond! Op zo’n grauwe dag maakt taart alles een stuk beter en vrolijker.

Vanmiddag op het hondenveld kwamen we Teun tegen. Teun (een dominante teef) en Soof (ook een dominante teef, die piest met haar poot omhoog tegen een boom aan…) was tot nu toe geen goede combinatie. Teun springt graag tegen de schoft van Soof, en laat haar poten daar uit dominantie staan. Soof reageert niet op dat moment, maar slaat het op in haar geheugen en grijpt Teun op een later moment om even te laten zien dat zij toch echt de baas is. Nu waren we elkaar vorige week al tegen het lijf gelopen, en als ik Soof en Teun op tijd waarschuw, gaat het nu wel goed. Vandaag hebben die twee zelfs gespeeld voor het eerst. Het baasje van Teun en ik hebben genoten van die twee, het was leuk hoe ze samen aan het trekken waren aan een speeltje.

Als alles trouwens goed gaat, ben ik er komende zondag niet. Woensdag ook niet trouwens. Oudste zoon kon niet mee op vakantie en heeft deze week zijn laatste stageweek. Dan heeft hij volgende week vrij om vervolgens zijn laatste stage in te duiken. Nu hadden we bedacht dat wij samen dan nog even er tussen uit konden gaan, hij mocht kiezen waar naartoe. Dat is Warschau geworden. Waar ik dacht aan een land waar de zon in de winter wat vaker schijnt en de temperaturen wat hoger liggen dan in Nederland, komt mijn kuiken aan met Polen. Ik heb er wel ontzettend veel zin in om samen met hem de hort op te gaan. Dat wordt voor het eerst met oudste zoon. Bij de Poolse keuken kan ik me nog niet heel veel voorstelen, maar ik heb natuurlijk wel al gekeken wat ik sowieso wil gaan eten: Polskie naleśniki, dunne crêpes geserveerd met zoet of hartig beleg en de Placki ziemniaczane, een dun pannenkoekje met geraspte ui, wortel, pastinaak en andere groenten (op de foto). Getopt met suiker of een klodder zure room. Ik heb ook aan een Poolse vriend van Tristan, Gabriël, gevraagd wat we echt niet over mogen slaan aan gerechten of bezienswaardigheden. Ik zal je het allemaal vertellen als we weer terug zijn. Nu eerst maar weer kijken of we mogen reizen, want deze trip is met het vliegtuig.

Oh ja, Osra, de aanstaande moederhond, groeit en groeit. Haar buik wordt dikker en dikker! Nog even en ik hoop foto’s van een paar mooie pups te kunnen laten zien. Fijne week alvast allemaal!!