top of page
Monique Jansen

Gezinsuitbreiding!


FEEST! Gisteren is het dan gebeurd: Osra heeft haar pups geworpen, 11 maar liefst!!! Ik heb filmpjes doorgestuurd gekregen van de fokker. Altijd spannend, een bevalling. Het liefst was ik in de auto gestapt en er naartoe gereden, maar dat schiet niet op natuurlijk. Nu ik filmpjes zie van die kleine pups, is het opeens ‘tastbaar’ en ‘echt’, terwijl ik me er voor die tijd niet zoveel bij kon voorstellen. Dat we binnenkort afscheid moeten gaan nemen van onze oude hond, gaat me wel verschrikkelijk aan het hart. Want wanneer is het ‘mooi geweest’.

We hebben al een aantal malen onze grenzen verlegd, maar zolang de oude hond kwispelt als hij mij ziet, graag eet en als een pup achter zijn bal aan rent… Ik heb daar best moeite mee, hoewel ik wel denk dat het geen maanden meer gaat duren, maar eerder weken, voordat we bij de oude hond afscheid zullen gaan nemen. (En dan maar hopen dat we die beslissing niet ‘te laat’ hebben genomen!)


Ook voor jongste zoon was het feest. Hij is zondag begonnen met zijn voetbalschool, 2000Motion. Daar kunnen jongeren zich opgeven om voetballes te krijgen. Dat is op zondagmorgen op het voetbalveld van SC Woerden. Opgeven kan via: YT2000motion@gmail.com.


Met oudste zoon heb ik zulke leuke dagen gehad in Warschau. Wat een rare stad is dat. Helemaal platgebombardeerd tijdens de Tweede Wereldoorlog om na het naziregime meteen onder het juk van de Russen te belanden. Waar de stad zo’n 1,3 miljoen inwoners telde, na de eerste bombardementen 900.000 inwoners en nog maar 1.000 die tussen de ruïnes leefden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Met een film konden wij vanuit een vliegtuig ‘meekijken’ naar de gebombardeerde stad. Er was niets van over. Tijdens een bezoek aan het Uprising Museum waar je de meest verschrikkelijke dingen ziet van wat een oorlog met mensen doet, hoop je dat er nooit meer een oorlog uit zal breken.

De stad zelf heeft nog wel een oud stadsdeel, maar ook dat was compleet platgebombardeerd. Het is in de jaren ’60 opnieuw opgebouwd, en hier krijg je een beetje een beeld van hoe prachtig de stad voor de Tweede Wereldoorlog geweest moet zijn. Wij hadden een prachtig hotel in het ‘nieuwe’ centrum van de stad, het Polonia Palace-Hotel. Dat pand stond nog wel na de oorlog en heeft een rijke historie met uitzicht op het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Het gehele grote plein ligt op het moment ‘op de schop’. Druk met allerlei renovaties en herinrichtingen, terwijl wij ons bezoek aan deze stad hadden, werd er juist een reuzenrad in elkaar gezet. Ik denk dat, als je over een jaartje of 5 naar Warschau gaat, je het niet meer terug herkent. Veel nieuwbouw, maar ook veel ‘Oostblok’-panden uit de tijd van net na de oorlog, soms met echte Sovjetkunst en versieringen.

Als je bij een restaurantje gaat eten, staat vaak erbij vermeld hoeveel gram vlees het gerecht bevat. De eerste lunch die wij hadden bestond uit onder andere ‘Pierogi’. Een soort dumplings. Echt zalig! Nu had ik ons opgegeven om een kookworkshop bij Pierogi and more te gaan doen waar wij deze Poolse lekkernij zouden leren maken. Het is de ideale manier om van je kliekjes af te komen, en de vullingen zijn ontelbaar voor dit gerecht. We hebben ook een keer een avond in de oude stad gegeten bij een echt Pools restaurant. Het hoofdgerecht hebben wij na het voorgerecht aan laten passen naar een ‘Dames-plate’, want de hoeveelheden waren gigantisch bij dit restaurant.

Ook een keer heerlijk vis gegeten en een zalige Poolse lunch. De Borscht (bietensoep) heb ik niet gegeten… Ik wil die wel een keer proeven, maar ik denk dat ik daar met een hapje of 5 wel voldoende aan heb. En als ik dan de menukaart zag, bestelde ik toch iets waarvan ik bijna zeker wist dat ik het lekker zou gaan vinden. Gelukkig wil oudste zoon ook altijd wel van alles uitproberen, en hebben wij van elkaars Poolse lekkernij kunnen proeven. Ik heb dus nog een goede reden om nog een keer naar Polen te gaan. Polen is leuk(er), ja, zelfs veel leuker dan ik had verwacht!

Je kunt in Polen ook naar de schietbaan gaan en met van alles en nog wat schieten. Oudste zoon wilde graag met (semi-) automatische wapens schieten. Wapens die nog uit de oorlog stammen. Hij heeft met een AK47, DPD en PPSHZ41 geschoten, terwijl ik het bij een shot-gun en een paar pistolen heb gehouden. Er waren zeer vriendelijke en kundige instructeurs en het was sowieso weer een mooie en ook nieuwe ervaring. Op de weg naar huis nog een Poolse delicatesse meegenomen bij een bakkertje vandaan: Chrusciki. Flinterdunne koekjes met veel poedersuiker. Daar hebben we een doosje van meegenomen voor het thuisfront. (Ik vond die zo-zo). Wel veel Poolse likeurtjes gedronken, lekker zoet en in zoveel verschillende soorten te verkrijgen. Om fruit en noten te kunnen proeven buiten het seizoen werden deze verwerkt in likeuren, ik ben fan!

Ik had wat aardappel en kip over, en daar heb ik deze Poolse Pierogi met kip en aardappel van gemaakt. Nu staat dit recept online, maar je kunt er dus eindeloos mee variëren. Ik heb niet echt het geduld om allerlei vormen in de dumplings te maken, het moet voor mij wel een beetje ‘hufterproof’ zijn. Maar mocht je een keer groente, aardappel en/of vlees over hebben van de dag ervoor, dan raad ik je aan dit een keer te maken. Je hebt dan weer een complete maaltijd en je verspilt geen eten. Het is ook heel snel gemaakt. Met een beetje crème fraîche of uitgebakken ‘lardo’ of gebakken uitjes als topping heb je een heerlijke complete maaltijd. Veel kokkerelplezier! En zodra ik meer foto’s heb van de nieuwe puppy’s, plaats ik die natuurlijk in het blog! Nog meer feest, vandaag is de Pierogi het 200e recept van FriendlyCooking online! 🥳🥳




50 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page