Gekkenhuis

Ruim een week geleden heb ik voor het laatst een blog geschreven, terwijl ik dat twee keer in de week wil doen. Het is zo druk geweest, dat ik er geen tijd voor heb gehad. Naast de meerdere therapietjes die ik heb in de week ben ik aan het rennen en vliegen geweest, maar dan vooral met leuke dingen gelukkig! Naar Harderwijk om voor een ander wapen te kijken, maar daar ging ik onverrichter zaken weer naar huis. Daardoor had ik tijd over, en ben toen even bij jachtvriend Franz en Ank aangewaaid. Dat was reuze gezellig. Ik was voor die (ontzettend warme middag, 27 graden) middag uitgenodigd om mee te gaan op de duiven. Die hadden veel schade aangericht bij de tarwe. Gaaf, en ook een beetje spannend. Dat had ik nog nooit gedaan, en kende ik alleen van de verhalen.

Totaal anders dan op de ganzen. Die vliegen soms in drommen over, maar vaak heb je ook dat ze veel te ver van je af vliegen en je zo een half uurtje wel eens ‘niets’ zit te doen. Dit is de héle tijd spannend, en kijk je net links, dan vliegen ze rechts net over (en vice versa, haha). Ze kunnen van alle kanten aan komen vliegen, echt, het was echt zó ontzettend leuk! Je moest snel reageren en je vooral niet laten zien, want die beestjes zien werkelijk àlles. Ik had buit en Soof heeft super hard gewerkt om de duiven binnen te krijgen. Ze is een paar keer ter verkoeling in de sloot gaan zitten, omdat het zo verschrikkelijk warm was die dag. De volgende ochtend zou ik naar Staphorst gaan voor dat wapen dat ik zocht, en heb ik op de weg er naartoe de duiven bij jachtvriend Franz gebracht. Hij eet ze namelijk graag en maakt er ‘koffertjes’ van.

Door naar Staphorst. Jachtvriend Cas had gevraagd of ik het leuk zou vinden als hij mee zou gaan. Natuurlijk is dat leuk! Afgesproken bij de wapenzaak en het wapen bekeken dat ik met een ander wapen wilde vergelijken. Dat wapen ging ‘m ook niet worden. Het werd uit het schap gehaald, met de roest al op de lopen… precies dat waar het met mijn eerste wapen ook mis mee is gegaan. Er was nog 1 ander exemplaar, maar daarvan was het hout echt lelijk… en de lopen van het ene wapen op het andere zetten, gaat niet. Overleg met Cas; Hij wist wel een goede wapenzaak net over de grens, belde daar naartoe en bleek dat de wapens die ik met elkaar wilde vergelijken voorradig waren.

Carpoolend zijn we naar Itterbeck gereden en hebben in die Heimat geluncht. Ik kon het niet laten om een Schnitzel te bestellen, helaas vielen de frieten wat tegen. Bij de wapenzaak aangekomen de wapens gevraagd aan de zeer vriendelijke eigenaar, en beide steeds maar vastgehouden en geschouderd. Ik was er al snel uit, het werd toch weer de Blaser F16 met 71 cm. lopen. Het zou volgens de verkoper niet al te moeilijk moeten zijn deze in te voeren. Dat wat nodig was, zou door de verkopende partij georganiseerd worden. We werden het eens over de prijs, hij heeft ter plekke nog even de kolf iets aangepast zodat ik nog iets strakker over de bies kijk (gewoon service, geen extra kosten).

Ik heb hem gevraagd of hij ook mijn wapen met 76 cm. lopen aan zou willen passen, zodat de balans voor mij beter wordt. Het nadeel van kopen in Duitsland is dat je even verder moet rijden als er iets met het wapen zou zijn, het voordeel is dat het rechtstreeks naar de fabrikant in Duitsland gaat en het niet via het servicepunt Nederland hoeft. Dat was waar ik mijn eerste wapen had gekocht, en daar wil ik liever nooit meer zaken mee doen. Cas en ik gingen weer richting Nederland waar ik snel, nadat ik hem had afgezet bij zijn auto, door moest, omdat ik een diner afspraak had met de voetbalmoeders. Eenmaal thuis bleek dat oudste zoon even een gesprekspartner nodig had. Ik ben iets later naar de vriendinnen gegaan, en met de meiden een ontzettend gezellige avond gehad! Onze jongens hebben jaren geleden bij elkaar in hetzelfde team gezeten en wij moeders hebben nog steeds goed contact, het zijn dierbare vriendinnen!

De volgende dag nog de laatste loodjes voor de workshop die wij bij de WBE hadden georganiseerd. Die stond in het teken van de gans. 's Avonds stonden vrienden spontaan voor de deur, net terug van vakantie en … ze hadden aan me gedacht in la douce France, ik kreeg een mooie streng Franse knoflook!! (Jum!) Ik had nog een tomahawk in de koelkast die we zondag op de kamado wilden bereiden. We besloten die avond dat zij zondag zouden komen eten. Heerlijk, die spontane acties. Mireille zou de salades maken, ik zou de rest doen. Zaterdag de workshop, eerst een theoretische gedeelte, gegeven door Wim van FBE Zuid Holland, daarna de praktijk. Toen hebben we de gebruikte ganzen geslacht en heeft iedereen de borsten en bouten mee kunnen nemen. Daarna hadden we als lunch broodjes ganzenrookworst van Slagerij Blonk uit Nieuwveen. Opruimen, nabespreken en naar huis. Het was een hele leuke en leerzame dag. Waar ik eerst sceptisch was, is het met een goed en eerlijk verhaal helemaal positief geworden.

Zondag hebben we twee nieuwe banken uitgekozen. Dat ging redelijk snel, manlief en ik houden beiden niet van shoppen, maar binnen 2 uur en 20 minuten hadden we de banken uitgezocht, ook welke stof, poten etc. en betaald. Ze worden wel pas in december geleverd. Nog even kijken hoe we de oude banken af gaan voeren, want het bedrijf neemt deze helaas niet mee. Einde middag kwamen Michel en Mireille en hebben we heerlijk buiten kunnen eten. De salades waren zalig, ik had er een Tomatentaartje met kruidenkaas en een Aardappelgratin bij gemaakt, de tomahawk gelukt, wat wil je nog meer. Maandag en vandaag nog therapieën gehad en gistermiddag mocht ik weer mee op de duiven.

Omdat de laatste keer mijn rug zo slecht was na de duiven, had ik nu andere schoenen aangetrokken. Dat scheelt een slok op een borrel! Toen ik de duiven aan het slachten was, zag ik pas hoeveel die beesten eten! Meerdere kroppen van de duiven zaten vol tarwe, soms wel zoveel als de grootte van een vuist! Het zal je tarweveld maar zijn. Morgen hebben we met de dames van Wodkawoensdag een borrel omdat het de laatste les is voor de zomerstop. Ik heb er nu al zin in! Het dessert staat al in de koelkast! Zelf de slingers ophangen!!! Er is altijd wel een reden om iets te vieren, toch?