Fazantenjacht

Thuiskomen na een paar prachtige maar zeer intensieve dagen en dan alleen nog maar de Butterchicken II op te hoeven warmen en wat rijst in de rijstkoker te hoeven doen, is echt ideaal. Buikverwarmend en lekker pittig na zo’n lange dag en autorit met alleen maar regen, regen en nog eens regen. Ik had deze al gemaakt voordat ik naar La douce France ging. Ik ken mezelf, als ik klaar ben met de jacht, wil ik ook wel weer heel graag naar huis. Dan kachel ik het liefste door en eet ik niet onderweg. Helemaal als ik weet dat ik mijn avondmaal alleen nog maar op hoef te warmen.

Ik had weer een prachtig tripje voor de jacht, dit keer naar Frankrijk op de fazanten en de roodpoot-patrijzen. Jachtvriendin Elly had deze georganiseerd. Het was de bedoeling dit tripje met alleen maar Diana’s (damesjagers) te doen, maar doordat de groep niet compleet werd met alleen dames, zijn er ook een paar heren uitgenodigd. De groep bestaat uit 11 personen, 5 dames en 6 heren.

Een dame en 3 heren had ik nog nooit ontmoet, maar als Elly die uitnodigt, weet ik zeker dat het leuke mensen zijn. (En dat was ook zo!) Afgelopen zaterdag vertrokken Soof en ik naar Frankrijk. De auto is volgeladen. Als je gaat jagen, is het sowieso al een volksverhuizing, maar nu het hondje mee gaat, is het helemaal of ik een week wegga. De heenreis gaat voorspoedig en wij komen op een net tijdstip aan bij het hotel dat maar een paar minuutjes van de snelweg ligt. Ik check in om daarna Soof even achter het hotel uit te laten. Als ik naar de kamer wil gaan, komen de twee heren die ik al een keer eerder heb ontmoet, net aangereden. Even de veren schudden, Soof krijgt wat te eten en ik ruim de kamer in met alle spullen van mijzelf en van Soof. Daarna gaan Soof en ik naar beneden om met de mede jagers een drankje te drinken en op de anderen te wachten. Drupsgewijs komen zij binnen. 4 herenjagers zullen de volgende ochtend aankomen, zij hebben deze zaterdag nog een andere jacht. Het is fijn de dames (weer) te zien. Wij eten gezamenlijk in de eetzaal, drinken daarna nog een drankje, maar maken het niet laat. De volgende ochtend is onze eerste jachtdag. Soof vindt het maar raar, bij mij op de kamer slapen, en is erg onrustig die nacht.

’s Ochtends eten we in een lege ontbijtzaal. Er staat een muziekje op, dat doet denken aan een bejaardentehuis en daar hebben we veel lol over. Als we ons klaar maken om naar het jachtveld te gaan, komen de laatste 4 heren aan. Ook de eigenaar van waar de jachtreis is geboekt, Rob van Hunting Adventure, arriveert. Dan rijden wij naar het jachtveld niet veel verderop. Daar worden wij verwelkomd met een heerlijk Frans ontbijt met onder andere een perfect gebakken omelet. De dame, eigenaresse van een fazantenfarm, is dolenthousiast als zij ziet dat er zoveel damesjagers in de groep zitten. Na het ontbijt trekt iedereen de signaalkleding (verplicht) aan, ook de honden krijgen hun signaalvestjes aan, worden de wapens uit het foedraal genomen en krijgen wij alle veiligheidsregels nogmaals te horen (deze hebben wij ook per email ontvangen). Ook dat er absoluut niet op laag vliegende fazanten geschoten mag worden, omdat het terrein heuvelachtig is, en de drijvers anders geraakt zouden kunnen worden. Iedereen krijgt een boekje waarin staat bij welke drift je op welke post staat. Er zullen voor de lunch 3 driften zijn en na de lunch weer 3. Als we lopend naar de eerste post gaan, lopen we langs de buitenverblijven van de fazanten.

Er lopen heel wat fazanten in een hele grote ren. Er is ruimte genoeg. Hennen en hanen, en ook koningsfazanten (die hebben van die prachtige lange staartveren) rond. Bij deze jachten worden vaak gefokte fazanten en patrijzen uitgezet. Ik had daar eerst mijn bedenkingen over, maar deze beestjes hebben het net zo goed, zo niet beter nu met de vogelgriep hier, dan bij een kippenhouder. En let wel, van elk geschoten beestje wordt iets lekkers gemaakt. Is het niet door de jagers, dan wel door de drijvers. Er gaat geen beestje de grijze bak in. Mijn eerste post is op nummertje 7. Wij worden op een rijtje met 5 personen neergezet, elk bij een paaltje met het daarbij behorende nummer. Er wordt pas geladen als de jachthoorn één keer schalt, vanaf dan begint de drift en ook de jacht.

Wij horen de honden en de drijvers en er vliegen al snel fazanten over die met een rotgang op ons af komen. Ze gaan ook best hoog, ze moeten over boomtoppen vliegen. Over mijn post vliegen ze slecht, maar rechts van mij gaan ze mooi over. Mijn buurjagers hebben kansen en benutten die goed. Dan vliegt mijn eerste kans over, ik richt, zwaai mee en druk af. Maar de fazant is zo snel, ik schiet achter.

Dan nog een fazant, weer richt ik mijn wapen, zwaai mee, geef meer voor en druk af. Deze valt bij het eerste schot. Soof had deze graag geapporteerd, maar ik heb haar aan een boom vastgemaakt, omdat ik eerst wilde zien hoe alles in zijn werk gaat. Deze vorm van jacht is voor mij voor de eerste keer. De jachthoorn schalt nu 3 keer, dat betekent einde jacht en worden de wapens gebroken en ontladen. Er zijn ook picker-ups mee , zij nemen het wild dat onderweg is gevallen mee. De fazanten die bij onze drift gevallen zijn, worden ook door de honden binnen gehaald. Er wordt gecontroleerd of de aantallen die binnen zijn kloppen met de aantallen die de schutters en de hondenmensen hebben zien vallen en wat er aan buit ligt. Ook wordt er nog nazoek gedaan naar een haan, en ook die komt binnen door Soof. Verder naar een volgend stuk met nieuwe posten en nieuwe kansen. Nu heb ik nummer 10, en bij dat paaltje leg ik mijn rugzak op de grond en maak ik Soof weer vast. Ik sta midden in het bos tussen de bomen die nog veel blad aan de takken hebben. Het zal lastig schieten worden, daardoor zie je de fazanten en patrijzen laat aankomen en heb je maar een klein stuk om te schieten zonder teveel blad van de bomen te raken. Ik schiet 2 keer de bladeren van de bomen, maar toch valt er een fazant. Die valt een meter bij Soof vandaan. Nu heeft ze toch een ‘apport’. De laatste drift van de ochtend is ook weer midden in het bos, maar waar ik denk dat het tegen zal vallen, gaat het juist heel goed, ik krijg 4 kansen en er vallen 4 fazanten. Mijn buurjager heeft een moeilijke stek, hij kijkt echt alleen tegen een bladerdak aan, maar heeft toch buit!

Tijd om terug te gaan naar de jachthut om van de lunch te genieten. Intussen is het gaan regenen. De hondjes worden afgedroogd, krijgen een badjas aan en wat te eten en te drinken. In de jachthut is het lekker warm met de haard aan en er is warme soep voor ons en heerlijk Frans stokbrood met verschillende worstsoorten. Eentje ken ik niet, maar ik heb wel een idee wat het zou kunnen zijn, Andouillette. Ik neem een plakje, proef. Het klopt, het is de worst die ik in gedachten had, gemaakt van de ingewanden van een varken. Ik ben blij dat ik maar 1 plakje had gepakt, het is qua smaak niet ‘mijn ding’. Gelukkig is er kaas als dessert en kan ik me uitleven. Daarna trekt iedereen de jachtkledij weer aan voor de volgende drie driften. Het stopt gelukkig met regenen. Ook hier vliegen de fazanten en roodpootpatrijzen mooi en heeft iedereen weer buit. Ik sta op een plek waar ik beter dan mijn buurjager kan zien wat voor zijn post aan komt vliegen. Hij kijkt tegen een dik bladerdak aan. Als ik roep, is hij meteen alert en krijgt hij toch de kans te schieten en de fazanten op het kleine beschikbare stukje ‘lucht’ binnen te krijgen. Als we naar de laatste drift teruglopen, loopt Soof opeens haar neus achterna. Ik fluit, maar ze is druk bezig en komt niet naar mij toe.

Dan opeens duikt ze uit de bossages met een fazant in haar bek. Deze was aangeschoten, maar had het op een lopen gezet. Is die gelukkig toch nog binnen. We drinken met z’n allen nog wat in de jachthut, gaan naar het tableau dat in de overkapte schuur hangt. Daar dankt de eigenaar Rob van Hunting Adventure ons nog, dat we goed geschoten hebben, dat iedereen ook veilig heeft geschoten en dat we een mooi tableau bij elkaar hebben kunnen bemachtigen. Iedereen neemt fazanten en patrijzen mee. Daarna gaan we terug naar het hotel. Daar trekken wij onze ‘normale’ kleding aan en zitten we nog even aan de bar waar ook een tablet aan staat met de race van Max Verstappen. Na het diner gaat iedereen toch best vroeg naar bed, de wekker moet namelijk vroeg gezet worden. Dan moeten we met alle bagage om 7.00 uur beneden zijn, zodat we rond 8.00 uur op de afgesproken plek zijn om het laatste stuk naar het volgende jachtveld te rijden.

Het is zo’n 50 minuten op binnendoor-weggetjes in het donker rijden die ochtend. Ik rijd gelukkig achter Ingrid aan, dus hoef niet te turen hoe de weg loopt. (Waardeloze binnendoor-weggetjes zeg, geen verlichting, en als je boft een streep in het midden van de weg.) Bij een kerkplein naast een herdenkingsmonument van de Eerste Wereldoorlog (die zijn er veel in deze streek) hebben we afgesproken, raak ik nog even mijn autosleutel kwijt en hoor dat, als we eenmaal bij een prachtige oude herenboerderij aankomen, een paar mannen daar smakelijk om hebben moeten lachen. In een mooie eetkamer met de haard aan worden wij begroet door de eigenaren en krijgen we weer een heerlijk Frans ontbijt met omelet, vleeswaren, zoet beleg en stokbrood. Daarna trekt iedereen weer de jacht- en signaalkleding aan en worden de honden ook voorzien van signaalkleding. Dit keer gaan we ‘peuteren’ (voor de voet jagen), maar zullen er soms ook jagers op post gezet worden. De honden gaan mee om het wild uit te stoten en te apporteren. Ook wordt hier weer de veiligheid nogmaals besproken.

Jagers en drijvers worden op linie gezet, de honden worden zo goed mogelijk over de linie verdeeld. Dan klinkt de jachthoorn en gaan we lopen. Onderweg wordt geschoten en pakken de honden de buit die ze bij de baasjes brengen. De buit wordt afgegeven aan de eigenaar en soms ook aan de drijvers. Dat stop je dan in een wildzak die op het rugpand van je jachtjas of signaalvest is gemaakt, zodat je je handen vrij hebt. Zo lopen we door boomgaarden, over weilanden, maar ook hele stukken door het bos en over ruig grasland. Dit is intensief, je moet niet alleen opletten waar je loopt, maar ook dat je hond niet te ver voor je uitloopt en zo wild wegjaagt dat buiten je schootsveld vliegt. Een paar kansen moet ik aan mij voorbij laten gaan en aan buurjagers gunnen, omdat Soof mij een fazant of patrijs brengt en ik die van haar aanneem. Dat is niet erg, want Soof doet verschrikkelijk haar best. Ze staat voor op wild, zo mooi! Staart recht naar achteren, 3 poten op de grond in de 'aanvals-stand', een voorpoot van de grond getild. Als ik zeg dat ze mag gaan, blijft ze staan, pas als ik naast haar sta, neemt ze ook een pas voorwaarts. Nog een stap van mij en twee pasjes van haar. Dan vliegt het wild op en krijgen buurjagers de kans te schieten, en dat lukt. Prachtig, zo'n één tweetje met je hondje!! Ik ben zo trots op die hond, wat werkt ze hard! (En wat heeft ze het naar haar zin, ze is helemaal in haar element!) Soof en James (een blonde labrador) kunnen het goed met elkaar vinden.

In een stuk bos rent er opeens een ree op volle snelheid door de linie, gevolgd door nog twee reeën die op topsnelheid vluchten voor onze aanwezigheid. Ik ben zo onder de indruk, ze rennen mij op een meter of twee na, bijna omver. Het is een prachtig gezicht, maar ik ben blij dat ze niet tegen me aangerend zijn, dan had ik een bezoekje aan het ziekenhuis kunnen brengen. Er waren nog twee reeën , maar die heb ik door de consternatie niet gespot. Het gaat weer hard regenen en het lopen over de akkers met groenbemester wordt steeds zwaarder, helemaal omdat de modder aan mijn laarzen blijft kleven en je zo per been een extra kilo meezeult. Gelukkig zit het er bijna op, iedereen is moe, heeft spierpijn, voelt de voeten. Zelfs de honden zijn moe en lopen minder hard. Eenmaal weer bij de boerderij aangekomen, wordt de buit verzameld, verzorgd iedereen de hondjes, trekt iedereen weer de kleding aan voor de reis terug en eten wij daarna ons ‘dessert’, heerlijke appeltaart met een soort custard. Elly geeft een dankwoord aan de organisator en de eigenaren van het gebied en onze groep. Daarna gaan we naar het tableau met een dankwoord van Rob van Hunting Adventure.

Iedereen neemt daarna afscheid van elkaar en gaat weer richting huis. Het is intussen bijna donker geworden en het begint ook weer hard te regenen. Ik moet 50 minuten binnendoor rijden naar de snelweg, en ook nu weer rijdt dat niet prettig. Ik heb ook erg veel regen onderweg gehad, en op snelwegen in België is dat niet leuk. Soof houdt niet van autorijden, maar ze was zo ontzettend moe van deze dag (zowel geestelijk als lichamelijk), dat zij binnen een minuut al lag te slapen. Gelukkig gaat ook nu de reis voorspoedig, hoewel er nu wel wat ongelukken onderweg waren, wat weer voor wat oponthoud zorgde. Ook meer wegwerkzaamheden op deze snelweg, maar door het slechte weer reed niemand heel hard. Net van de snelweg bel ik Arjan, hij heeft een wildhandel (bij hem heb ik leren slachten) en heb hem gevraagd of ik mijn fazanten kan brengen zodat hij deze panklaar maakt. Dat kan ik natuurlijk ook zelf, maar hij en zijn werknemers zijn zoveel sneller dan ik en hebben ook een plukmachine, daar kan ik niet tegen op slachten. Dat kan, hij is nog aan het werk.

Eenmaal thuis aangekomen heeft manlief geholpen met de hele auto weer leeg te halen. Soof heeft nog lekker wat gegeten en ik heb mijn Butterchicken II opgewarmd en kunnen eten. Ik heb Soof nog even gecontroleerd op bramendoorns, takjes uit haar vacht gehaald en de striemen die ze had opgelopen van de braamstruiken even met wat vaseline ingesmeerd. Daarna ben ik vroeg naar bed gegaan, wat een prachtige maar intensieve dagen. Fien was wel erg blij dat haar grote zus weer thuis was. Die heeft volgens manlief toch wel een paar dagen met haar ziel onder haar poot gelopen. De volgende ochtend liep Soof stijf en stram en heeft ze een rustdag ingelast gekregen. Vandaag ging het al een stuk beter en hebben we, na Wodkawoensdag, nog heerlijk bij de Plas gewandeld. Daar hebben zij en Fien nog even achter een paar fazanten aan kunnen rennen, maar die vlogen de sloot over.

Elly, bedankt voor de organisatie en een paar prachtige dagen. Rob, bedankt voor deze mooie jachten, en groep; ontzettend leuk om dit mooie avontuur met jullie allen beleefd te hebben! 📯🌿

Die laatste foto... die kreeg ik doorgestuurd van manlief. Fientje was die zaterdagmiddag stiekem de trap op gegaan en op de kamer van oudste zoon gaan 'buurten'... Fien is zo ontzettend leuk, maar ook zo ontzettend stout... ;-)