Comforttaart

Dat is een taart die hufterproof en snel gemaakt is, zodat je er heel gauw van kunt genieten. Dat is deze keer de Bosbessen-amandeltaart. En mocht je geen amandelmeel of verse bosbessen in huis hebben, raad ik je aan deze nu nog even te halen. Dan kun jij ook binnen anderhalf uur (inclusief aanschaf van de ontbrekende producten) van deze heerlijke taart genieten. Het basisrecept heb ik van Maja doorgestuurd gekregen.

Het was weer een ontzettend leuke, maar volle week. Ik had twee soorten koekjes gemaakt, maar die waren niet goed genoeg voor de website. Ze werden snel zacht (zelfs in een tupper), waardoor je ze wel heel snel op zou moeten eten. Helaas kon de workshop kleinwild slachten die wij met de WBE hadden willen organiseren niet doorgaan. Bij de wildhandelaar was helaas geen plek. Maar het Kogelschieten dat wij met de NOJG bij Schietbioscoop Van Seventer hadden georganiseerd, ging wel door. Het was een strakke planning maken voor die dag. Lang wandelen met de honden, boodschappen, de Bosbes-amandeltaart bakken en terwijl die in de oven zat naar de kaasboer een dorp verderop. Toen de taart klaar was, even laten afkoelen en snijden.

Ik had beloofd iets mee te nemen voor bij de koffie bij Ank en Franz (mijn jachtmaat). Eenmaal daar hadden we helaas maar een uurtje de tijd om bij te kletsen. Franz had weer eens iets moois voor mij gemaakt, een oorkonde voor het 250e recept dat ik online had gezet op Friendlycooking. Ik ga eigenlijk nooit met lege handen naar huis als ik bij Ank en Franz ben geweest… Zij verwennen me altijd met iets lekkers van banketbakker Tops. Maar nu kreeg ik niet alleen chocolaatjes mee naar huis, ook een potje zelfgemaakte bramenjam van bramen uit eigen tuin. Helaas was het al gauw 16.00 uur en moest ik door naar de volgende afspraak. Wij van het bestuur hadden om 17.00 uur afgesproken bij Van Seventer om daar te eten en daarna de deelnemers te verwelkomen.

Petra van Seventer kan heerlijk koken, en had deze avond stoof van hert (dat op de Veluwe is geschoten) met rode kool en aardappelpuree voor ons gemaakt. Het was echt zalig! Gunshop Graziani, die naast de schietbioscoop in hetzelfde pand zit, zou die avond extra geopend zijn. Daar heb ik nog een nette jachttas, een fijn vest en een prachtige hoed kunnen kopen. Ik heb een hoeden tic. De avond was weer ontzettend geslaagd, ik kan niet anders zeggen. Degenen die zich voor het Schiessnachweis opgaven, konden als eersten naar binnen. Als je dat examen behaald hebt, krijg je andere stempels in een boekje en een speldje. Deze heb je nodig voor bepaalde drijfjachten in Duitsland. Als je daarna ‘gewoon’ geoefend hebt, krijg je daar ook weer stempels van in je schietboekje, zodat je aan kunt tonen dat je op de baan geoefend hebt met de kogelbuks. Het schieten gaat, doordat er twee instructeurs zijn, gesmeerd. Terwijl de ene schutter schiet, kan de andere schutter alvast naar het filmpje kijken gereed staan om zijn of haar schoten af te geven.

De uitleg en tips die je van de instructeurs krijgt, zijn altijd erg prettig. Zij letten op onder andere je houding, maar ook hoe je je schot afgeeft. Het is altijd heel leerzaam om hier naartoe te gaan. Nadat iedereen meerdere rondes heeft kunnen schieten, zit het schiet-gedeelte er op en hebben we daarna gezamenlijk nog een drankje en een hapje. Petra had zelf bitterballen (meer formaat knots 😉) gemaakt, en die namen gretig aftrek! Van een kennis van heel, heel lang geleden kreeg ik nog 3 liter appel perensap uit eigen boomgaard mee, zo leuk! Die ga ik zo meteen eens proeven. Marcel had die dag zichzelf een mooi cadeau gedaan. Hij moet even precies uitzoeken hoe het allemaal zit, maar als hij het weet, zal ik er zeker nog een stukje over schrijven, want bijzonder is het wel! Ik was laat thuis, maar kan terugkijken op een zeer geslaagde avond.

Zaterdagochtend mocht ik mee op de ganzen bij Vinkeveen. Op de weg naar de verzamelplaats, zat er nog een uil op de weg. Hij vloog op voordat ik kon zien welke het nu precies was. (Ik denk een ransuil.) Er vlogen echt veel ganzen, maar weer best ver bij ons vandaan. Gelukkig hebben we wel buit. In het weiland waar een andere jager en ik zaten, liepen jonge koeien. Die beesten zijn altijd erg nieuwsgierig, en kwamen ook nu even kijken wat wij daar toch aan het doen waren. Eentje was wel heel erg geïnteresseerd in Soof. En hoewel Soof het best spannend vond, mocht de koe even aan haar ruiken.

Ik had wel een paar ganzen mee willen nemen, maar durfde het niet aan door het vervoersverbod hier in de buurt. Ik had die ganzen officieel wel mee mogen nemen, maar ikzelf vond de regelgeving omtrent vervoer en buit al zo onduidelijk, dat ik geen zin had deze eventuele discussie aan te moeten gaan met een eventuele handhaver. Nog geen rillette van gans voor ons binnenkort dus. Vandaag nog een Groene specht in onze tuin gezien, voor het eerst! De kleine bonte specht zit hier vaak, maar die groene was voor het eerst. Fijn weekend allemaal! En Carla, nogmaals van harte gefeliciteerd en nog vele jaren in goede gezondheid!