Beide kuikens volwassen gekregen!

Mijn moederhart heeft het zwaar…. Gisteren is het jongste kuiken 18 jaar geworden, dinsdag wordt oudste kuiken 20. Waar is de tijd gebleven! En helemaal jammer: Normaal gesproken hebben wij met de verjaardagen van de jongens weer een goede reden om een feestje te geven, met natuurlijk lekker eten eraan vastgekleefd. Maar dit jaar, voor de tweede keer oprij, gooit Corona roet in het eten. Nu mogen de jongens altijd kiezen wat zij willen eten met hun verjaardag, en ook kiezen welke taart zij willen hebben. De een heeft voor Amerikaanse wortel-notentaart gekozen, de ander voor een Citroentaart. Terwijl de ene taart in de oven zit, van de ander het deeg aan het rusten is en ik de vulling aan het mixen ben, dwalen mijn gedachten af naar mijn Indo-roots. Feestjes, met drank en eten in overvloed. Niks kiezen wat je wilt eten, maar gewoon van alles lekker opscheppen uit grote schalen, kommen en pannen.

Bij Indo’s draait het om gastvrijheid, lekker eten en gezellig samen zijn. Zo is er altijd voldoende te eten. En als ik een keer ‘Hollands’ heb gekookt (lees: afgepast) en er blijft onverhoopt iemand mee-eten, dan delen we, wordt er extra gehaald of extra bij gemaakt. Geen probleem. Niemand met honger de deur uit! Hoe anders was dat vroeger, bij vriendinnetjes spelen en dat er dan, terwijl er op het horloge gekeken wordt en werd medegedeeld: “Wij gaan zo eten…”. Of onlangs, toen wij waren uitgenodigd voor een kinderverjaardag, kon je kiezen uit een mini-roze koek, een mini- gevulde koek of een (jawel…)mini-custardcake... geen taart bij een feestje. Mijn Indo-hart is dan in shock! Gelukkig is er in de tussentijd bij veel Tatta's/Belanda's (Hollanders) wel verandering in gekomen, maar helaas bij velen nog steeds niet…

Nu was ik op zoek naar ‘Indo's be like’-afbeeldingen, en ik moet dan ook wel weer verschrikkelijk lachen om de bijzondere dingen van Indo’s, met heel veel zelfspot. Zo vond ik er ook eentje over een ‘kaarsje branden’, gisteren ook nog gedaan, toen oudste een examen had, gisteren voor de jongste die zijn laatste Havo-examen deed, en een paar weken geleden op de sterfdag van een overleden dochter van vrienden. Maar ook het hamstergedrag, hoe een feestje is geweest met als graadmeter de hapjes of het eten, de mate van pittig eten…en ga nog maar even door… Met alles heb ik toch wel Indo-roots, behalve dan dat ik niet in een bandje zit. (En dat is voor iedereen beter!)

Hieronder nog een aantal afbeeldingen, ik heb er smakelijk om moeten lachen. Zelfspot is de beste spot. En voor sommige Hollanders die dit lezen… mocht je jezelf herkennen in het ‘Hollandse gedrag’, verander het dan. Want ik krijg van oude vriendinnen, maar ook van vriendjes en vriendinnetjes van de kuikens te horen dat zij het altijd zo gezellig vonden dat er altijd meegegeten kon worden! En… zo komen vriendjes en vriendinnetjes graag over de vloer, en heb je dierbare momenten voor later, als je kinderen uitgevlogen zijn. En dat gaat helaas sneller dan je denkt.