.jpg)
Ik ben echt wel aan het kokkerellen geweest de afgelopen dagen, maar de tijd ontbrak om alle aanpassingen in de nieuwe recepten op te schrijven. Er kwam bij dat sommige baksels gewoonweg niet goed genoeg zijn om überhaupt uit te schrijven. Erg jammer, want er zit wel veel tijd in het maken (los van het bedenken, boodschappen doen, voorbereiden en het schoonmaken achteraf). Door tijdgebrek is het recept van vandaag de Snelle gevogelte paté geworden. Daar had ik al een keer foto’s van gemaakt en wat recept betreft is het alleen knippen en plakken uit mijn boek naar de site. Ik hou veel van paté’s. De levers niet droog laten bakken is hierbij de grootste uitdaging. Met de pistachenootjes bovenop, ziet het er helemaal spectaculair uit.
Hier hebben we Fien die ondertussen loops geworden is en flink aan het ‘puppy-puberen’. Van die loopsheid kunnen teefjes flink van slag zijn, dat was ook bij Soof toen zij loops was. Gisteren en vandaag met de honden gewandeld bij de plas. Maar 1 andere hond tegengekomen, dus Fien heeft gelukkig toch heel veel los kunnen lopen. Ze luistert momenteel dus wel erg slecht en was aan het trekken aan de riem. Toen ik die ook over haar snuit deed, ging ze steigeren als een paardje en op een gegeven moment als een kleuter op de grond liggen en verzette geen stap meer. Toen deed ik de riem weer normaal om, en toen ze weer begon te trekken, weer om haar snuit. Dat heeft geholpen, daarna liep ze als een zonnetje naast me. Als we ’s avonds op de bank zitten, ‘verdwijnt’ Fien wel eens onder de bank. Ze kan er dan niet meer zelf onder vandaan komen. Maar het ziet er wel weer grappig uit. (Als ze zo kijkt, krijgt ze werkelijk àlles voor elkaar bij manlief...pfff.)
Vanmorgen met Wodka Woensdag was het weer feest! Carla was jarig geweest en had een heerlijke taart gebakken met zelfgemaakte lemon curd, jum!! En… ik heb voor het eerst weer sinds jaren een sprong(-etje) gemaakt met een paard. Ik had Theo goed aan het been, en hem in één keer in de goede galop (de linker, die vindt hij erg lastig) gekregen. Maar ik kwam achterop bij Anja en nadat we van draf naar galop gingen, ging hij prompt weer in de rechter galop en net dat zag Mariska (onze paardrij-lerares). Ondanks dat ik al een paar dagen een zure rug heb, heb ik toch de sprong gewaagd (zinsgrapje), en ben blij dat het goed gegaan is. Mijn angst is dat het paard weigert en ik er vanaf val. Maar dat is gelukkig niet gebeurd en ik heb weer een kleine mijlpaal behaald.
Tijdgebrek doordat ik jongste zoon nog even mee kreeg naar de ‘Koeienmart’ (nee, die ‘k’ hoort niet in dit woord) van Woerden. Twee jaar lang hebben we deze niet kunnen vieren. Op de avond voor de Koeienmart is de ‘Nacht van Woerden’, altijd groot feest. Maar dit jaar kon ik helaas niet met vriendinnen een borreltje halen op het dan oh zo gezellige Kerkplein. Het zag er even naar uit dat ik vandaag ook geen rondje door de stad zou maken, maar met een lunch als lokmiddel kreeg ik jongste zoon tóch nog even mee. Een klein rondje dan, want beiden houden wij niet van de drukte en de kraampjes. Maar bij het rondje dat we hebben gelopen, heb ik toch weer een ware ‘schat’ gevonden. Een eendje (liefde op het eerste gezicht) van ‘Aramusgifts’, gemaakt van oude olievaten en afgedankte koelkasten. Deze krijgt een plekje in het raamkozijn met al mijn ‘suffe’ beestjes. En veel van de opbrengst gaat ook nog eens naar een goed doel, mensen die het een stuk minder goed hebben dan wij in West-Europa.
Zo, jullie aan de kokkerel met de snelle gevogelte paté, ik warm gauw een paar Molukse pasteitjes op die ik op de Koeiemart heb gescoord. Ik moet straks weer in de auto springen voor een vergadering. Veel kokkerelplezier, en kijk eens op de site van ‘Aramusgifts’, daar vind je echt prachtige cadeautjes. Is het niet voor een vriendin, dan zeker voor jezelf 😉.