Afscheid van een dierbare

Ik schrik als ik de krant lees en mijn oog op een wel heel bekende naam valt bij de overlijdensadvertenties. Ik knipper, en nog een keer, kijk naar het geboortejaar en degenen die achterblijven. Mijn maag krimpt samen, het is daadwerkelijk het overlijdensbericht van Karin. Ik heb haar juist 7 weken geleden na jaren weer gezien! Onverwachts overleden, en pas 10 jaar ouder dan ik.

Ik ken Karin vanaf dat ik haar zoon Tomi als mentorleerling (2002-2003) in mijn klas had op het toenmalige Wellantcollege. Wat een pretletter was Tomi, en wat een lieve ouders heeft die jongen, Jan en Karin. Tomi zat tegelijk met huidige vriendin Silvana in de brugklas. Voor al mijn mentorleerlingen heb ik altijd wel een zwak, maar sommigen blijven ‘bij je’; Die zijn, net als Tomi en Sil, speciaal. Dan vraag je je jaren later nog af hoe het hen vergaat. Doordat ik stopte in het onderwijs en een winkel begon, had ik opeens veel meer werkdagen, en dat met 2 echt nog jonge kinderen. Ik had hulp nodig, en had Karin gevraagd of zij misschien zin had een dag in de week in de winkel te komen werken. Daar had zij wel heel erg veel zin in. Het was altijd leuk als Karin er was.

Dan dronken we samen eerst koffie, en kon ik daarna mijn eigen dingen doen terwijl zij op de winkel paste. Wat vond zij het een mooie en leuke winkel. Als ik Karin zou moeten omschrijven is het eerste woord dat in mijn opkomt: Lief. Ik weet niet waardoor zij er niet meer is, ik weet alleen dat er verschrikkelijk veel mensen zijn die haar missen. Bij het condoleren stond er een hele lange rij met gasten die afscheid van haar kwamen nemen. Het duurde anderhalf uur voordat ik in het gebouw was, en daar duurde het ook nog eens een half uur voordat ik Jan, Tomi en familie kon condoleren. Het was fijn hen te zien en even vast te kunnen houden, hoewel de reden van het samenzijn wel heel, heel erg verdrietig was.

Gisteren heb ik met de honden bij het Reeuwijks Hout gewandeld, en heb daar tijdens het wandelen in de zon, mijn hoofd heerlijk even leeg kunnen maken en genoten van al het moois. Bij thuiskomst heb ik Kaasbroodjes gemaakt. De vulling had ik uit de vriezer gehaald, en het bladerdeeg was snel ontdooit. Daarna de badkamer een grote beurt gegeven. Daar was ik eergister door een hele slechte rug niet meer aan toe gekomen op mijn maandag-poetsdag. Voor de foto’s van het recept dat ik vandaag online zet, de Spaanse amandeltaart, heb ik die nog een keer gemaakt. De taart komt wel op bij Wodkawoensdag. Een lekkere en luchtige taart. De reden waarom er weer een taart/zoet gerecht online komt, is omdat er gevierd wordt dat vandaag het 300e recept in de lucht is gegaan. En daar hoort natuurlijk taart bij🥳 ! Bij Wodkawoensdag hebben we lekker kunnen peuzelen van de taart, en we hadden een heerlijke cappuccino likeur erbij. Deze was omdat jachthoornblazer Peter de ‘verkeerde’ koffielikeur had meegenomen uit die Heimat. Maar ik vertelde hem al dat dat helemaal geen probleem was, en het allemaal goed zo komen de flessen leeg te krijgen 😉. Carpe diem!!

Dus Peter, bedankt! En Elly, blij met het 'goede' nieuws in slechte tijden; Michel, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren in goede gezondheid!