.jpg)
Ik bof maar, ik ken een wildhandelaar en daar heb ik de fazanten die ik als buit mee naar huis had genomen kunnen brengen om panklaar te laten maken. Ik kon deze van de week oppikken. Ik had ook nog 2 patrijzen als buit mee uit Frankrijk, maar die heb ik wel zelf panklaar gemaakt. Die wilde ik namelijk nog aan mijn mannen laten zien. Van de patrijzen en één fazant heb ik een mooie Gevogelte-ragout gemaakt. Dit is ook een mooi recept voor de Kerstdagen. Dan heb je een mooi voorafje, of (als je al een heel diner achter de rug hebt) een lekkere lunch voor de volgende dag. Serveer er nog een groene salade bij, en je bent klaar. Je kunt het goed van tevoren klaarmaken, dus op de (Kerst-)dag zelf hoef je geen kookstress te hebben, alleen opwarmen en een paar ragout-bakjes, die je kant-en-klaar koopt, in de over verwarmen. Kind kan de was doen!
Mijn tante en nichtje kwamen afgelopen vrijdag lunchen. Wij hadden elkaar al veel te lang niet meer gezien. Ik ben blij dat we een afspraak hadden gemaakt, want zeggen dat we nog een keer af moeten spreken, werkt niet bij mij. Maar als ik een afspraak in de agenda heb staan, dan houd ik mij daaraan. En mocht er onverwachts iets tussendoor fietsen, plan je meteen een nieuwe datum. Omdat ik voor het blog de foto’s nodig had en ook een nieuw recept uit wilde proberen, waren zij proefkonijn. Gelukkig vonden zij dat niet erg.
Nu had ik alles kunnen proeven, en alles was gelukkig goed genoeg om voor te schotelen. Als voorafje hadden we een soepje van courgette met gerookte spekjes, als hoofdgerecht de Gevogelte-ragout met een groene salade en als dessert had ik een soort taart gemaakt die wij als dessert op de tweede jachtdag in Frankrijk hadden gegeten. Die wil ik nog wat meer aanpassen, dus daar zit nog een vervolg aan. Het was hartstikke gezellig om even bij te kletsen. Mijn nichtje heeft het nu best druk, en ik ben heel erg trots op haar hoe zij alle ballen in de lucht houdt op het moment.
Ik heb wel een etentje moeten verplaatsen dat wij die avond zouden hebben. Het is midden in het jachtseizoen, en hier in de buurt zijn een aantal jachten gesloten (in Utrecht op het haas en konijn) maar ook door vogelgriep die o.a. in Zegveld is geconstateerd, kan er niet gejaagd worden in een straal van 10 kilometer. Als je dan wordt uitgenodigd om mee te gaan op de ganzen in Friesland, maak ik daar heel graag gebruik van. Vroeg ging de wekker, om 4.15. Het is nog donker en waterkoud. Ik had mijn winterjas en tussenjas gepakt, maar het werd de winterjas. Soof mocht mee en bepakt en bezakt gingen wij richting Gaasterland. Op de afgesproken plek in de Brekkenpolder troffen de gastheer en de jagers elkaar. Iedereen werd naar de aangewezen plek begeleid of gestuurd (sommigen komen daar vaker, dus die weten dan waar zij moeten gaan zitten). Jachtvriend Henk (de gastheer) en ik zouden samen in een hutje gaan zitten. Er ging riet mee, zodat wij zo verdekt mogelijk in het open veld konden gaan zitten. Het is nog donker als wij aankomen. Henk neemt het riet mee, ik heb een tas lokkers. Terwijl hij de lokkers in het veld neerzet, rijg ik riet tussen het ijzer van ons hutje.
Het wordt best krap, op ongeveer een vierkante meter met 2 jagers en 2 honden, een tas, een kruk en ook nog onze buit. Ik heb helaas de kruk nodig, op een knie ‘zitten’ is een te zware aanslag op mijn onderrug (ik word oud…). Zomaar opeens besluiten duizenden ganzen (met name brand- kol- en grauwe ganzen) die op een soort plas dras zaten, te gaan verkassen. Terwijl zij opvliegen, wordt er flink gegakt. We zitten te midden van die aantallen ganzen die opvlogen, het is prachtig maar ook bijna oorverdovend. Henk en ik zitten klaar om te schieten, maar Henk zegt dat we even moeten wachten, omdat de ganzen waarschijnlijk zullen draaien en weer(maar dan lager) over ons hutje zullen komen. Helaas besloten de ganzen iets anders. Maar hebben we beiden toch nog een paar ganzen kunnen bemachtigen.
Henk gebruikt zijn (kolgans-)lokfluit. Op die manier komen er ganzen nieuwsgierig in onze buurt of keren in de lucht om dichterbij onze lokkers te komen. Helaas voor ons zijn de buurjagers die ochtend ook op de ganzen, en de ganzen die in de lucht draaien, vliegen perfect over het hutje bij de buurjagers, waar ze worden geschoten. Ondertussen hebben wij ook buit, maar het had veel meer kunnen zijn. Nu moeten we aan het einde van de jacht, alles ook weer meeslepen naar de auto, dus de zeven ganzen die we hebben geschoten was ook prima en al zwaar genoeg naast alles dat we al te verslepen hadden. Er wordt telefonisch met de mede-jagers afgesproken wanneer we stoppen en waar we elkaar treffen voor de koffie. Op de weg terug naar de auto zien we nog een zeearend vliegen! Dat zal bij de aanstaande zwager en schoonzus van Henk zijn. Zij hebben een boerderij en 5 kinderen, het is een zoete inval van jagers en medewerkers, het is één gezellige boel. Ik heb sjans met het zoontje bijna 5, Rimmer Jan. Wat een heerlijk en vrolijk kind is dat! Hij lacht alles bij elkaar en zijn ondeugende ogen zijn echt geweldig!
Op de weg terug, bel ik gauw mijn vrienden Aad en Carlo, die maar een paar kilometer verderop wonen. Ik krijg geen gehoor, maar waai toch even aan. Ik weet dat ze het niet gewaardeerd zouden hebben als ik zo dicht in de buurt van hun huis geweest zou zijn, en niet even aangewaaid zou hebben. Als ik daar aankom, staat de garagedeur open, maar er is niemand te vinden. Ik vraag aan de hovenier die bij de buren in de tuin bezig is, of hij weet waar de mannen zijn. ‘Wandelen’ zegt hij nog. Ik laat nog even een briefje achter dat ik hen helaas niet heb aangetroffen en rijd daarna nog een klein rondje, je weet het tenslotte nooit of ze inmiddels wat dichter bij het dorp gewandeld zijn. Onderweg zie ik de heren inderdaad wandelen. Ik rijd recht op hen af, zie de verbaasde blik van Aad en de getergde blik van Carlo (die vond het echt belachelijk dat die automobilist recht op hen afreed). Toen zij zagen dat ik in de auto zat, keek ook Carlo verbaasd en moest Aad hard lachen. Dikke knuffels toen ik uitgestapt was. Toen zijn we naar hun huis gegaan en hebben we nog even gezellig bij kunnen kletsen en koffie gedronken. Ik krijg altijd koffie uit mijn ‘eigen’ beker, mijn Elandenbeker 😉. Ook daar was ik al (veel te) lang niet meer geweest, het is er van de meivakantie en de zomer gewoonweg niet van gekomen.
Na de koffie gaan Soof en ik terug naar Het Groene Hart. Onderweg bel ik oudste zoon nog even. Hij heeft die middag zijn ASTP-diploma-uitreiking. Helaas konden daar geen extra genodigden bij aanwezig zijn (echt belachelijk!). Maar gelukkig heeft iemand wel een paar foto’s gemaakt. Ik heb oudste zoon al 2 weken niet gezien, omdat ik in Frankrijk zat toen hij even thuis kwam. Maar gelukkig is hij net thuisgekomen en zullen we vanavond met z’n viertjes eten. Als ik had geweten dat hij thuis zou eten, zou ik me wat meer uitgesloofd hebben. Niet dat we nu vies eten, maar dan had ik er wat meer werk van gemaakt.
Ik kreeg ook bericht dat de site die mensen die meer over De Jacht zouden willen weten in de lucht gegaan is. Echt ontzettend leuk, korte jachtverhalen met van alles wat er maar bij jacht komt kijken. Het is een site geworden, waar de (mede-)makers trots op kunnen en mogen zijn! De site zal steeds aangepast worden, dus blijf ‘m in de gaten houden.
Comments