Kattenkop

Ik kan soms een kattenkop zijn. Volgens mij ben ik in de omgang best ok, maar als iemand mijn grenzen heeft overschreden of zonder reden lelijk heeft gedaan, ben ik er ‘klaar mee’. Ik probeer iemand altijd oprecht te bejegenen, maar als iemand mij onheus bejegend, moet diegene moeite doen om dat weer ‘recht te krijgen’. Dat laatste is maar een paar mensen weer gelukt om vereffend te krijgen. En als dat is gebeurd, is het daarna ook weer helemaal goed. Afgelopen week heb ik twee keer gehad dat ik ‘er klaar mee’ was. Iemand die iets van een vriendin van paardrijden had geleend en niet juist met deze spullen was omgegaan. Had het spul kwijtgemaakt en niet eens sorry gezegd. Daar kan ik niet tegen. De vriendin in kwestie is zelf veel te lief om te zeggen dat zij graag gecompenseerd wil worden. Maar degene die het had geleend vond het wel ‘prima’ zo. Door een opmerking te plaatsen is het toch duidelijk geworden dat wij niet zo met elkaar omgaan, en werd voorgesteld het kwijtgeraakte geleende elastiek alsnog te bestellen en aan de partij die het had uitgeleend terug te geven. (Niet te vroeg juichen, het is nog niet retour.)

Het tweede voorval is met een jager. Die had ik al een keer ontmoet bij een 3 daagse jacht in het buitenland. Zowel op de heen- als de terugreis (ruim 6 uur) samen in de auto gezeten en vervolgens 3 dagen met een groep jagers in het buitenland vertoefd. Leuke en mooie dagen beleefd toen. Maar twee maanden daarna had ik met de activiteiten commissie van mijn WBE een juniorjagersdag georganiseerd in samenwerking met de NOJG, KNJV en de WBE. Juniorjagers werden uitgenodigd mee te gaan op de ganzen en de eenden in de ochtend. Daarna hadden wij een lunch die in het teken stond van de gans (stamppotten met ganzenrookworst), met daarna een workshop ganzen slachten en hooigaasrollen maken voor de wilde eend. Diezelfde jager had zich voor deze dag aanmeld als juniorjager en had ik ingedeeld voor alle programma’s. Op die dag zelf had ik echter weinig tijd om echt lang met iedereen te kletsen. Dan zit je in de organisatie, en heb je gewoon andere dingen aan je hoofd. Maar naar huis gaan zonder gedag te zeggen, of te bedanken voor de organisatie (bij niemand van de organisatie), zo hoort het niet. Jezelf uitnodigen via via in een groep die naar een buitenlandjacht gaat, ook niet. Maar als je je positief opstelt, zou dat nog ok zijn. En daar gaat het mis…

Laat aankomen doordat je niet eerder van huis kunt, is ok. Daar kun je niets aan doen. Maar vervolgens op een plek gaan zitten waar iemand even van is opgestaan, maar de drankjes en de telefoon nog liggen, daar ga je al een beetje de fout in. Je vervolgens niet verontschuldigen dat je op de plek van diegene bent gaan zitten, daar gaat het bij mij nog meer wringen. Als je dan vervolgens een hele groep van 11 personen op jou laat wachten doordat je nog eten moet bestellen, en die groep ook op jou wacht, daar mag je blij mee zijn. Maar dezelfde 11 personen nog eens laten wachten omdat je als laatkomer, nadat je je bord leeg hebt gegeten, nog een groot bier (en in Duitsland is dat echt groot!) bestelt, dat is gewoon niet in de haak. Weggaan op een georganiseerde dag zonder gedag te zeggen, dan heb je bij mij al een klein minnetje achter je naam, maar je bij een weerzien zo egoïstisch gedragen (en ik gebruik nu nettere woorden dan ik in mijn hoofd heb), is gewoon niet in orde. En dan moet je nog ruim 2 dagen met elkaar doorbrengen. Dan word ik een kattenkop. Dan blijf ik uit je buurt, ontloop ik je en ga ik liever aan een ander tafeltje zitten voor het ontbijt.

Maar los hiervan heb ik weer prachtige dagen mogen beleven. Het was wel een beetje passen en meten, maar allemaal weer gelukt om op tijd de Rillette van haas klaar te hebben, ook nog een Rillette van makreel te maken, te gaan eten met vrienden bij Viviamo, met anderen af te spreken om het over de zomervakantie te hebben, mijn koffer in te pakken en vandaag met mijn vriendinnengroep van paardrijden een lunch bij Gare Pompidou te hebben omdat Marleentje 50 was geworden. Nu kwam ik wel iets later dan gepland, en helemaal wat later omdat mijn elektrische fiets ermee ophield. Rennen en vliegen, maar eigenlijk alleen maar voor mooie en leuke dingen. Vandaar dat het op woensdag niet meer was gelukt om een blog te schrijven en een recept online te zetten. Het recept van vandaag is Zwiebelrostbraten. Dat vind ik echt verschrikkelijk lekker. Als het in Duitsland op de kaart staat, bestel ik het altijd. Deze heb ik woensdagavond, voordat de vrienden kwamen voor de zomervakantie-plannen, nog gauw gemaakt en heb niet van alles foto’s gemaakt (maar wel voldoende zodat het duidelijk is wat je moet doen). Helaas hadden ze deze nu niet op de kaart in Duitsland en is het een Schnitzel geworden (ook lekker 😉). Nu kun je dit gerecht ook zelf maken thuis, want dit is echt de moeite waard! En als je zo'n lekkere lunch eet met vriendinnen en terug kunt kijken op prachtige dagen met heel veel leuke en lieve mensen, dan ben je de negativiteit van die 2 nare gelukkig alweer snel vergeten.