Ik had Melvin een tijdje geleden aan de telefoon. Hij had een Challenge voor mij. Hij zou een pakket opsturen met voedsel wat er bij uitzendingen en oefeningen gegeten werd. Daar moest ik proberen wat lekkers van te maken. Ik heb het pakket ontvangen, en zag er wel een paar mooie producten bij zitten. Van sommige maaltijdzakken, die moeten opgewarmd worden en/of water toegevoegd, heb ik mijn bedenkingen hoe ik die op kan leuken. Daar moet ik nog even langer op broeden. Maar van het blikje sardientjes heb ik wel een lekker hapje kunnen maken die we meteen bij onze vrijmibo hebben uitgeprobeerd; Toastje met sardientjes. Het is een aanrader, makkelijk, snel klaar en… erg goedkoop. Mocht je vrienden op de borrel krijgen of nog een leuk klein hapje zoeken voor de Paasdagen, dan kan ik je deze zeker aanraden.
Had ik de vorige keer weinig foto’s en niet zoveel uitgespookt, nu heb ik een selectie moeten maken van de bulk aan foto’s die ik had gemaakt. Dat begon op donderdag, toen ik bij het wandelen een eend zag die ik wel herkende aan de kleur van de snavel en de vorm van de kop, maar niet aan de kleur van het verenkleed. Bij navraag bij vogelexpert Peter bleek het om een Anas Bahamensis te gaan, in de volksmond een albino variant op de Bahamapijlstaart. Die komen hier oorspronkelijk niet voor, en zal een ontsnapt exemplaar geweest zijn. Na de wandeling ben ik met Fien door de sneeuw richting hondentraining gereden. Onderweg zag ik nog een oldtimer, een Renault 12.
Deze zijn van 1969 tot en met 1980 gemaakt. Mijn opa en oma hadden vroeger zo’n auto, maar dan in bordeauxrood. Maar zij hadden ook nog een bruin hondje op de hoedenplank staan, dat braaf met zijn kopje schudde als er een hobbel in de weg zat. (Weten jullie nog, Bep en Astrid? )
Bij de training deed Fien het echter zó slecht, dat wij er al snel een einde aan hebben gebreid en richting huis reden. De training hebben we wel positief afgesloten met een duif die geapporteerd moest worden, maar wat had puber Fien er géén zin in. (Nu was het ook echt hondenweer die middag…)
Zaterdag ging de wekker erg vroeg. Wij hadden een WBE-brede ganzen-en kraaiendag. Op vrijdag was het echt waardeloos qua weer, harde wind, (natte) sneeuw, geen pretje in elk geval. Gelukkig was het vroeg in de ochtend gestopt met sneeuwen en waaien, maar was het wel erg fris. Omdat Soof het de vorige keer zo koud had na een apport door de sloot toen het ook zo hard had gevroren, had ik een neopreen jasje voor haar gekocht. Soof had er helemaal zin in om samen het veld in te gaan, en ik heb het idee dat zij het jasje ook wel prettig vond zitten. De ganzen vlogen goed die ochtend, en Belle (jachthond van jachtvriend Hans) en Soof hebben beide keihard gewerkt om alle geschoten ganzen binnen te krijgen.
Door de ijslaag zwemmen was voor beide honden de eerste keer wel erg spannend, maar toen ze in de gaten kregen dat het lukte het ijs te breken met hun poten en lijf, gingen ze vol passie weer door het koude water om de ganzen binnen te halen. Toppers zijn het, wat hebben ze hard gewerkt! Op de locatie waar WBE-leden zich konden verzamelen om het tableau te leggen, het wild dood te blazen met onze jachthoornclub JBL en daarna gezamenlijk te lunchen, werd nog lang na gekletst en bijgepraat. Het was weer als vanouds gezellig. Ik nam Soof en 5 ganzen mee naar huis om die te slachten om daar binnenkort rillette van te maken. Hans belde dat er 40 ganzen niet meegenomen waren, of wij die bij wildhandelaar Arjan konden brengen. Toen wij daar aankwamen, was Leo juist bezig met voorbereiden van de workshop die wij komende week organiseren, ‘Het slachten en panklaar maken van ganzen’. Leo doet de opleiding via de slagersvakschool, en zal ons laten zien hoe je worsten maakt van onder andere ganzenvlees. Wij vielen dus met onze neus in de boter, want er waren net een paar worstjes klaar die wij konden proeven.
’s Avonds hadden manlief en ik een borrel bij vrienden. Zij hebben twee Engelse Bulldogs, wat een stel! Ze zijn erg sterk en zouden je zo omver kegelen. Het gewicht is ook erg geconcentreerd, waardoor het net bulldozers zijn als ze tegen je been op springen. Het was erg gezellig en toch best laat geworden, toen vanmorgen de wekker weer ‘vroeg’ (voor een zondagochtend) ging. De laatste winter-hondentraining. Het zou gaan regenen, maar het bleef gelukkig droog. Jacqueline en Kyra hadden er weer een ontzettend leuke les van gemaakt met een mini-drijfjacht, ‘geweren’ en verloren zoek-opdrachten. Het was hilarisch en de hondjes hebben allemaal hun best gedaan. Zelfs Fien was weer als ‘vanouds’ bezig, na afgelopen donderdag een echte draaKhaar geweest te zijn 😅.
(*Ik ben benieuwd wat je leert bij de cursus Psychische stoornissen...Wahahahahaha 😳😅)
(Of het jasje haar echt zoveel warmer heeft gehouden, vraag ik me af, als ik haar zo hoor klappertanden...)
Comments